5 kadencja, 5 posiedzenie, 1 dzień (14.12.2005)

5 punkt porządku dziennego:
Sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy Prawo wodne (druki nr 66 i 112).

Poseł Sprawozdawca Władysław Stępień:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Marszałek Sejmu 29 listopada br. skierował do sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa do pierwszego czytania rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo wodne (druk nr 66). Komisja Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa odbyła pierwsze czytanie w dniu 7 grudnia 2005 r.

    Zanim przedstawię stanowisko komisji, chciałbym przedstawić Wysokiej Izbie w kilku słowach istotę tej nowelizacji. Otóż uchwalona w 2001 r. ustawa Prawo wodne przewidywała, że 1 stycznia 2002 r. zostanie powołany centralny organ zarządzający gospodarką wodną pod nazwą Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. Była to zarówno wola rządu, jak i Wysokiej Izby, aby ten bardzo ważny element gospodarczy, ekologiczny, jak również bezpieczeństwa obywateli, jakim jest gospodarka wodna, był skutecznie i właściwie zarządzany. Organ ten miał powstać na podstawie doświadczeń wszystkich organizacji i instytucji rządowych i pozarządowych, które zajmują się tym problemem w naszym kraju. Powołanie tego organu związane jest z zabezpieczeniem odpowiednich środków tak, aby zarząd krajowy mógł skutecznie funkcjonować nie tylko w Warszawie, ale również w regionach. Kadrą tej nowej instytucji mieli być pracownicy obecnych struktur RZGW i innych instytucji, a majątek miały stanowić ich siedziby i wyposażenie.

    W grudniu 2001 r., czyli w tym samym roku, w którym ustawa Prawo wodne została uchwalona, ówczesny rząd wniósł propozycję do Wysokiej Izby. Wysoka Izba uchwaliła zmianę zakładającą, że ten centralny organ nie powstanie z dniem 1 stycznia 2002 r., lecz powstanie 1 stycznia 2004 r. Przedstawione zostały argumenty, których nie będę dziś przytaczał, bo nie są one przedmiotem sprawozdania wysokiej komisji.

    W grudniu 2003 r., również z inicjatywy ówczesnego rządu, Wysoka Izba uchwaliła kolejną nowelizację art. 213 i 218a, przesuwając termin utworzenia tej centralnej instytucji na 1 stycznia 2006 r. Była to zatem kolejna decyzja o przesunięciu terminu powołania tej instytucji, a koronnym argumentem był brak środków oraz brak szczegółowych rozwiązań dotyczących kompetencji. Takie są główne elementy, które decydowały o wymienionych inicjatywach rządu.

    Dzisiejsza nowelizacja ma taki sam charakter. Otóż rząd wnosi, aby centralny urząd: Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej powstał nie 1 stycznia 2006 r., lecz 1 stycznia 2007 r. Można postawić pytanie, jak długo jeszcze będą nowelizowane w tej samej formule te dwa artykuły Prawa wodnego? Głównym argumentem był brak środków w budżecie państwa. Ministerstwo oszacowało, że powołanie tego zarządu wiąże się z koniecznością zapewnienia środków w wysokości ponad 10 mln zł. Kwota ta jest znacząca.

    Biorąc pod uwagę różne inne priorytety, taką decyzję rząd podjął i taką nowelizację skierował do Sejmu, a marszałek Sejmu skierował ją do komisji, w imieniu której przedstawiam sprawozdanie.

    Może powiem kilka słów o dylematach, jakie pojawiły się podczas dyskusji przed pierwszym czytaniem i w czasie pierwszego czytania na posiedzeniu komisji w dniu 7 grudnia. Otóż od początku członkowie komisji - przedstawiciele Platformy Obywatelskiej zdecydowanie optowali za tym, aby odrzucić nowelizację zmierzającą do tego, aby Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej powstał 1 stycznia 2006 r. Posłowie SLD i Polskiego Stronnictwa Ludowego również zachęcali, aby tak się stało. Zwrócono się z prośbą o przedstawienie opinii Krajowej Rady Gospodarki Wodnej, której przewodniczący, pan prof. Marek Gromiec, był uczestnikiem debaty w dniu 7 grudnia, jak również o uzyskanie opinii, które pozwoliłyby wyjaśnić wszystkie wątpliwości w związku z drobnymi uwagami legislacyjnymi przedstawionymi przez Biuro Legislacyjne. Sugestie te zostały odrzucone przez komisję.

    Wysłuchaliśmy również opinii Najwyższej Izby Kontroli, która stwierdziła, że jest celowe, aby ten centralny organ wreszcie powstał, ale nic nadzwyczajnego się nie stanie, jeśli nie powstanie 1 stycznia 2006 r. Po tej dyskusji, po przedstawieniu poglądów i wątpliwości Wysoka Komisja podjęła decyzję o przejściu do pierwszego czytania i następnie, po przeanalizowaniu zgłoszonych zmian dotyczących art. 213, 218a i 220 zarekomendowała Wysokiej Izbie uchwalenie nowelizacji załączonej w sprawozdaniu komisji w druku nr 112. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia