4 kadencja, 42 posiedzenie, 4 dzień (28.02.2003)

30 punkt porządku dziennego:
Informacja o działalności Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w okresie 1 lipca 2001 r. - 30 czerwca 2002 r. (druk nr 1117) wraz ze stanowiskiem Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka (druk nr 1276).

Poseł Antoni Stanisław Stryjewski:

    Panie Marszałku! Już pytam. Ile ostatecznie było ofiar? Gross mówił o 1600, pan wspomina w sprawozdaniu o 300. Ilu ich było? Dlaczego jeszcze pytam? Bo raczy pan sugerować, że może są gdzieś indziej groby. Czy były jakieś istotne przeszkody, by te groby odszukać? Czy stały istotne przeszkody na podjęcie decyzji o dokonaniu pełnej ekshumacji, co jest czymś oczywistym w całym świecie w przypadku takich zbrodni? Proszę dalej, czy jest to prawnie uzasadnione - ogłaszanie winy przed ogłoszeniem wyroku, zwłaszcza gdy ta wina jest jedynie jedyną z trzech pańskich hipotez? Czyj plan mieli realizować polscy uczestnicy, o którym pan pisze w tym swoim sprawozdaniu, zbrodni w Jedwabnem? Jaki to był plan? Czy zemsta polskich sąsiadów za kolaborację żydowskich sąsiadów z Sowietami, za donosy na Polaków z Jedwabnego i w konsekwencji ich aresztowania, wywózki, mordy? To był ten plan, o którym pan mówi, który realizowali Polacy, w pana domniemaniu? Czy może niemiecki plan eksterminacji Żydów przy pomocy Polaków? Jaki to był plan? Dlaczego pisze pan o biernym zachowaniu się większości ludności miasteczka Jedwabne w obliczu zbrodni przy okazji braku pańskiego niezrozumienia niby tej biernej postawy? Sugeruje równocześnie pan, że mogli oni akceptować zbrodnię. Przypominam, że również pisze pan o obecności niemieckich żandarmów i innych umundurowanych Niemców i mówi o woli podawania tutaj w tej Wysokiej Izbie... Mówi pan, że byli tacy świadkowie, którzy zeznawali, że podawali czy próbowali podać chociażby kubek wody prowadzonym gdzieś Żydom, wówczas nawet nie było wiadomo, gdzie prowadzonym...

Przebieg posiedzenia