2 kadencja, 112 posiedzenie, 3 dzień (31.07.1997)
39 punkt porządku dziennego:
Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o restrukturyzacji finansowej górnictwa węgla kamiennego (druk nr 2465).
Poseł Jan Chojnacki:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Logiczną konsekwencją przyjętego przez rząd i Sejm programu Górnictwo węgla kamiennego, polityka państwa i sektora na lata 1996-2000 jest uchwalenie przez Sejm ustawy o restrukturyzacji finansowej górnictwa węgla kamiennego. Jedynym zarzutem, jaki można w tej sprawie postawić, jest to, że tak późno ustawę o restrukturyzacji finansowej rozpatrujemy w Sejmie. Naiwnością będzie stwierdzenie, że dla poprawy kondycji górnictwa węgla kamiennego wystarczyło przyjęcie pogramu bez ustaw i rozwiązań wynikających właśnie z tego programu.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Wielkość zadłużenia górnictwa węgla kamiennego jest taka, że można by postawić tezę, że w tym górnictwie nie prowadzi się procesów restrukturyzacyjnych, nie dostosowuje się tego sektora do warunków gospodarki rynkowej. Ale prawda jest odwrotna. To właśnie w sektorze górnictwa węgla kamiennego zrobiono bardzo dużo. Zmniejszyła się liczba przodków ścianowych, jednocześnie wzrosła ich wydajność, zmniejszyło się zatrudnienie i zwiększyła się wydajność na jednego zatrudnionego. Nastąpiła likwidacja wielu pól górniczych, obiektów i budowli górniczych. Kopalnie przekazały dużą część majątku samorządom gminnym. Utworzono nowe podmioty gospodarcze na byłym i aktualnym majątku kopalń, które w swej działalności wyszły poza górnictwo. I to jest słuszny kierunek. Mimo wielu takich działań kondycja górnictwa węgla kamiennego jest zła. Dlatego należy zrobić pewien krok i pomóc górnictwu, tak jak ono pomagało innym sektorom gospodarki i społeczeństwu, na przykład w postaci zaniżonych cen na węgiel, a nawet ich zablokowania. Nie bez znaczenia, jeśli chodzi o zadłużenie, było również ograniczenie eksportu, w tym czasie opłacalnego. Takim kierunkiem może być właśnie ustawa o restrukturyzacji finansowej górnictwa węgla kamiennego zawarta w druku sejmowym nr 2465.
Propozycje zawarte w projekcie tej ustawy stwarzają możliwość zamrożenia długu kopalń wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i odpowiedniego funduszu wojewódzkiego. Rozpoczęcie spłaty tego zadłużenia, bez odsetek, nastąpiłoby w 2000 r. Odroczenie zapłaty tego długu zmniejszy prawie o 50% zobowiązania i nie będzie powodowało lawinowego wzrostu zadłużenia górnictwa właśnie z powodu naliczania odsetek. Również ważnym rozwiązaniem proponowanym w projekcie ustawy jest takie dostosowanie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r., aby można było tworzyć rezerwy w skali roku na wypłatę dodatkowej nagrody rocznej oraz nagrody z okazji Dnia Górnika, które na dzień dzisiejszy stają się kosztem uzyskania dopiero w momencie ich wypłaty. Po wejściu tej ustawy w życie należy również oczekiwać od resortu bardziej rzeczowego oceniania kadry zarządzającej polskim górnictwem - mam na myśli spółki węglowe kopalń - w aspekcie wyników ekonomiczno-finansowych.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Sojusz Lewicy Demokratycznej Klub Parlamentarny, w którego imieniu przedstawiłem niektóre problemy nurtujące polski węgiel oraz sposoby, które mają pomóc temu sektorowi, a tym samym całej gospodarce i społeczeństwu, uzyskały naszą aprobatę. Wnosimy o skierowanie poselskiego projektu ustawy o restrukturyzacji finansowej górnictwa węgla kamiennego do Komisji Systemu Gospodarczego i Przemysłu oraz Komisji Ustawodawczej. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Przebieg posiedzenia