2 kadencja, 88 posiedzenie, 2 dzień (12.09.1996)

16 punkt porządku dziennego:
Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o służbie medycyny pracy (druk nr 1708).

Poseł Zenon Kufel:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Środowisko dotychczasowej przemysłowej służby zdrowia i pracownicy z zadowoleniem przyjęli inicjatywę rządu z maja bieżącego roku dotyczącą skierowania do Sejmu projektu ustawy o służbie medycyny pracy zawartej w druku nr 1708. Pilna potrzeba ustawowego uregulowania funkcjonowania dotychczasowej przemysłowej służby zdrowia jest całkowicie zrozumiała. Merytoryczna działalność tego systemu jest najściślej powiązana z gospodarką i musi uwzględniać zachodzące w niej zmiany. Obecne powiązanie zmian zachodzących w gospodarce z medycyną pracy sprowadza się w większości przypadków do obniżenia poziomu opieki medycznej nad pracownikami, ograniczania jej do zabiegów profilaktycznych i leczenia chorób zawodowych, centralizacji placówek medycyny pracy, co wiąże się z wyprowadzaniem gabinetów lekarskich i pielęgniarskich z zakładów pracy. Powróciła więc dawno zapomniana praktyka wędrówek pracowników do odległych placówek służby zdrowia na badania okresowe, po skierowania na badania cząstkowe itd. Związane jest to z kilkugodzinnym oderwaniem od pracy lub w obawie przed niekorzystnym odbiorem przez pracodawcę faktu opuszczenia stanowiska pracy - bywa zaniedbane, oczywiście kosztem zdrowia pracownika. U podstaw tych niekorzystnych zmian leży kondycja ekonomiczna zakładów pracy i zwiększenie ich finansowego obciążenia w sprawowaniu opieki medycznej nad pracownikiem.

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Integracja ze Wspólnotami Europejskimi stawia przed nami zadanie wdrażania do codziennej praktyki zasad opieki zdrowotnej nad wszystkimi pracującymi, a więc także nad rolnikami indywidualnymi, osobami prowadzącymi działalność gospodarczą na własny rachunek, pracownikami małych zakładów pracy, oraz zdecydowanego ukierunkowania działalności na zagadnienia profilaktyki i promocji zdrowia. Jest to wyzwanie nie tylko organizacyjne, ale przede wszystkim dotyczące sfery kompetencji i zakresu działania pracowników służby medycyny pracy.

    Oczekiwany kształt opieki zdrowotnej nad pracującymi powinien umożliwić wykonanie zadań związanych z trafnym identyfikowaniem i monitorowaniem zagrożeń zdrowia wynikających z warunków pracy, stosowanych technologii i sposobu wykonywania pracy, oraz stworzyć podstawę do podejmowania różnych środków prewencji zdrowotnej. Wymaga to unowocześnienia modelu dotychczasowej przemysłowej służby zdrowia, tak by można było zapewnić prawidłową realizację obowiązków pracodawców i pracowników wynikających z nowego Kodeksu pracy, dostosować profilaktykę w zakresie zdrowia do zagrożeń i zapewnić jej powszechność.

    Odniosę się obecnie do szczegółowych zapisów projektu ustawy.

    W art. 2 ust. 3 proponuję wprowadzenie bardziej precyzyjnego podziału jednostek organizacyjnych służby medycyny pracy (wynika to z uzasadnienia), tj. na jednostki podstawowe i wojewódzkie lub regionalne. Do podstawowych jednostek służby medycyny pracy zaliczano by jednostki wymienione w ust. 3 pkt. 1-3 wymienionego artykułu, czyli: publiczne zakłady opieki zdrowotnej, zakłady opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane przez pracodawców i lekarzy prywatnie praktykujących.

    W art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. e proponuję bardziej precyzyjny zapis zastępujący dotychczasowy obciążony koniecznością wyboru przez lekarza między: chorobami zawodowymi a innymi chorobami związanymi z wykonywaną pracą. Proponowany zapis brzmiałby: prowadzenie czynnego poradnictwa w stosunku do chorych na choroby zawodowe oraz inne choroby przewlekłe związane z wykonywaną pracą.

    W art. 9 ust. 4, mówiącym o możliwości wykonywania zadań służby medycyny pracy przez osoby nie będące lekarzami, moim zdaniem bezwzględnie należy określić stawiane wobec tych osób wymagania w zakresie kwalifikacji dodatkowych. Dotychczasowy zapis mówi, że minister zdrowia i opieki społecznej może wymienione wymogi określić w drodze rozporządzenia.

    Kolejna uwaga dotyczy załączonego projektu rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej w sprawie zadań służby medycyny pracy, przy wykonywaniu których wymagane są dodatkowe kwalifikacje zawodowe lekarzy i pielęgniarek, trybu uzyskiwania i dokumentowania tych kwalifikacji. Moim zdaniem zapisy §1 pkt 2 nie uwzględniają okoliczności, że czynne poradnictwo związane z chorobami mającymi związek z wykonywaną pracą mogą również wykonywać inni lekarze posiadający uprawnienia do badań profilaktycznych.

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Uwzględniając pozytywne opinie o projekcie ustawy specjalistów służb medycyny pracy oraz pozytywną opinię pełnomocnika rządu do spraw integracji europejskiej, można oczekiwać, że dokument - po dalszej obróbce w komisjach - w krótkim czasie wypełni lukę w naszym ustawodawstwie obejmującym zmiany w gospodarce i jej otoczeniu. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia