2 kadencja, 88 posiedzenie, 2 dzień (12.09.1996)
17 punkt porządku dziennego:
Pierwsze czytanie projektu uchwały Sejmu RP w sprawie wyznaczenia komisjom sejmowym terminu przedstawienia Sejmowi sprawozdania do projektu ustawy o zmianie ustawy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne oraz zmianie niektórych ustaw oraz wydania opinii dotyczącej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 lipca 1996 r. w sprawie niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej ustawy o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (druki nr 1879 i 1879-A).
Poseł Ryszard Burski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Wypowiadając się w imieniu Klubu Parlamentarnego Konfederacji Polski Niepodległej i Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform odnośnie do projektu uchwały Sejmu Rzeczypospolitej w sprawie terminu przedstawienia przez komisje sejmowe niektórych sprawozdań oraz opinii (druki nr 1879 i 1879-A), wypowiadam się również w imieniu Związku Zawodowego ˝Kontra˝. Nie czas, aby w tym momencie charakteryzować tematycznie projekt ustawy, który poddany jest obróbce we właściwych komisjach sejmowych, czy też charakteryzować interesujące nas orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku zawarta w projekcie uchwały Sejmu Rzeczypospolitej problematyka jest w naszym przekonaniu bardzo ważna i wymagająca jak najszybszego uregulowania.
W pierwszym wypadku zasady tworzenia, działania i prywatyzacji narodowych funduszy inwestycyjnych reguluje ustawa z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji. Z treści art. 28 przywołanej ustawy wynika, że w ciągu 3 lat od dnia rejestracji funduszu posłowie i senatorowie nie mogą być członkami rad nadzorczych ani zarządów funduszu lub spółki, w której fundusz posiada co najmniej 20% akcji. Problem jest o wiele szerszy, albowiem dotyczy również wysokich urzędników państwowych. Zakaz ten jest bezwzględny i nie ma znaczenia, czy funduszem zarządza firma zagraniczna czy krajowa.
W drugim przypadku problem dotyczy emerytów i rencistów. Jednym z istotnych, a niekorzystnych dla emerytów i rencistów następstw wejścia w życie zaskarżonej ustawy było zniesienie obowiązku kolejnej okresowej waloryzacji emerytur i rent za IV kwartał 1995 r. Waloryzacja ta miała być dokonana w przypadku wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w tym okresie co najmniej o 10%. Jak wiadomo warunek ten został spełniony. Zaniechanie tej waloryzacji na podstawie art. 1 pkt 4 zaskarżonej ustawy oznacza sui generis działanie prawa wstecz, polegające na zniesieniu oczekiwanego przez emerytów i rencistów skutku prawnego zdarzenia stanowiącego warunek waloryzacji przewidzianej w art. 17 ust. 1 ustawy z 1991 r.
Tak więc zniesienie prawa do waloryzacji uzależnionego od kształtowania się dynamiki wzrostu wynagrodzeń w IV kwartale 1995 r. stanowi w naszym przekonaniu naruszenie zasady demokratycznego państwa prawa, czemu daliśmy wyraz podczas głosowania nad zaskarżoną ustawą, jak również w dyskusji. Potwierdził to w swoim orzeczeniu Trybunał Konstytucyjny.
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Reasumując chcę stwierdzić, że w przekonaniu posłów Klubu Parlamentarnego KPN i BBWR jest już najwyższy czas, aby właściwe komisje sejmowe przedstawiły Wysokiej Izbie końcowe sprawozdanie, opinie w przedmiotowych sprawach, aby Sejm Rzeczypospolitej Polskiej mógł nareszcie w tych sprawach zająć stanowisko, co pozwoli na definitywne zakończenie rozważania tych ważnych społecznie problemów. Posłowie Klubu Parlamentarnego KPN i BBWR będą głosowali za przyjęciem przez Wysoką Izbę omawianego projektu uchwały. Oczywiście popieramy wniosek o przejście do drugiego czytania projektu. (Oklaski)
Przebieg posiedzenia