1 kadencja, 24 posiedzenie, 4 dzień (30.09.1992)

8 punkt porządku dziennego:
Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o powszechnej prywatyzacji i narodowych funduszach inwestycyjnych (druk nr 435).

Poseł Kazimierz Chełstowski:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zachodzące w Polsce przemiany zmierzające w kierunku uprzywilejowania doktryny kapitalizmu liberalnego z jego wypaczeniami doprowadziły do złamania zasady sprawiedliwości społecznej, która może być realizowana wyłącznie w warunkach, gdy istnieje równość praw i kapitałów, a to daje powszechne i równe uwłaszczenie. Zgłoszony projekt ustawy o powszechnej prywatyzacji i narodowych funduszach inwestycyjnych nie uzyskał aprobaty zarówno większości posłów tu występujących, jak również wyborców, którzy wypowiedzieli się przeciwko temu projektowi, ponieważ uważają, że jest on bardzo niesprawiedliwy. Poza tym ich zdaniem tak ważna sprawa, jak powszechna prywatyzacja, winna być skonsultowana ze społeczeństwem i dopiero po uzyskaniu jego pozytywnej opinii można taki program realizować.

    Proponowana forma prywatyzacji zawiera elementy aktualnego wciąż ustroju socjalistycznego, np. rozproszenie anonimowe akcji (to znamiona własności kolektywnej), zachowanie przez państwo prawa własności do większej części kapitału produkcyjnego w postaci spółek jednoosobowych skarbu państwa i innych agend, poza tym wprowadzenie przywileju bezpłatnego obdarowania akcjami tylko niewielu pracowników w Polsce, a ich udział (10%) w zasadzie nie stanowi żadnej siły przebicia w przedsiębiorstwie. Ta forma to celowe planowanie niezgody wśród załóg pracowniczych.

    Szanowni Posłowie! Proponowaną formę prywatyzacji należy odrzucić. Uważam, że naród, który w ciągu ostatnich 45 lat był systematycznie pauperyzowany, wywłaszczany i został pozbawiony możliwości gromadzenia wypracowanych dochodów, zasłużył na to, aby w chwili zwycięstwa politycznego móc w pełni korzystać z przemian, a nie by korzystały z tego tylko wąskie wybrane elity władzy.

    Sądzę, że podstawową formą własności powinien stać się większościowy akcjonariat pracowniczy. Zatem 51% akcji państwowych przedsiębiorstw produkcyjnych i usługowych powinno zostać przekazane ich pracownikom oraz emerytom, rencistom i pracownikom sfery budżetowej. Tylko ta forma akcjonariatu pracowniczego daje gwarancje prawidłowego rozwoju państwa oraz szybkiej eliminacji recesji gospodarczej. Pragnę tylko nadmienić, że prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ma obecnie wielką szansę zrealizowania obietnicy przedwyborczej. Dziękuję za uwagę.

Przebieg posiedzenia