1 kadencja, 6 posiedzenie, 1 dzień (23.01.1992)
1, 2 i 3 punkt porządku dziennego:
1. Sprawozdanie Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów oraz Komisji Ustawodawczej o rządowych projektach ustaw:
1) o prowizorium budżetowym na okres od dnia
1 stycznia do dnia 31 marca 1992 r. (druki nr 19 i 66);
2) o zasadach gospodarki finansowej państwa w 1992 r. (druki nr 25 i 62);
3) o zmianie ustawy Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (druki nr 26 i 64)
4) o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (druki nr 27 i 63).
Przedstawiony przez Komisję Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów projekt rezolucji w sprawie rozdysponowania wygospodarowanych w ustawie o prowizorium budżetowym na okres od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 31 marca 1992 r. dodatkowych środków finansowych.
2. Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej oraz Komisji Ustawodawczej o rządowym projekcie ustawy o zmianie Kodeksu pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druki nr 28 i 55).
3. Sprawozdanie Komisji Sprawied
Poseł Zbigniew Skorecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chcę przedstawić krótkie merytoryczne uzasadnienie wniosku Konfederacji Polski Niepodległej. W sensie merytorycznym stwierdzamy, że poprzedni rząd zaprojektował wydatki budżetowe w wysokościach niszczących usługi publiczne, a w szczególności ochronę zdrowia, oświatę, kulturę, sztukę oraz naukę. W jeszcze większym stopniu odnosi się to do wszystkich służb publicznych, w tym głównie do wojska, policji, wymiaru sprawiedliwości.
Dlatego też uznaliśmy, że kwotę wydatków z przedłożonego prowizorium należy podnieść o 16,5 bln zł z przeznaczeniem na wyżej wymienione usługi i służby publiczne. Inaczej katastrofa finansów publicznych zamieni się w katastrofę społeczeństwa i państwa. Kwota ta świadomie została umieszczona w pozycji ˝rezerwa wydatków˝, aby umożliwić jej elastyczne rozdysponowanie przez komisje sejmowe działające wspólnie z rządem. Kwoty te powinny także umożliwić poszukiwanie consensusu z licznymi grupami społecznymi w związku z protestami na tle urzędowych podwyżek cen i waloryzacji płac w sektorze budżetowym.
Klub Parlamentarny Konfederacji Polski Niepodległej ma pogląd w kwestii szczegółowej repartycji wyżej wymienionych kwot pomiędzy konkurencyjne potrzeby publiczne. Niemniej jednak nadal jesteśmy otwarci na uwzględnienie innych poglądów i propozycji. Wstępnie podajemy, że znaczącą część tej kwoty jesteśmy gotowi skierować w obszar robót publicznych dla bezrobotnych, przemysłu, także obronnego i lotniczego, oraz na waloryzację emerytur. Wysokie poparcie naszego klubu uzyskała także koncepcja przyznania dodatkowych funduszy na opiekę zdrowotną, oświatę oraz interwencyjną pomoc dla rolnictwa.
Wykazaną w prowizorium wysokość dochodów przyjmujemy w dobrej wierze, choć mamy świadomość, że ich realność może być w wielu pozycjach wątpliwa. Widać wyraźnie, że dochody te mogłyby zostać zwiększone np. przez wyegzekwowanie bilionów wierzytelności skarbowych z tytułu prywatyzacji, zaległości podatkowych, opodatkowania dochodów, które nie zostały opodatkowane, afer gospodarczych itp.
Jednocześnie niechętnie patrzymy na takie pozycje dochodów, jak tzw. kontrybucje podatkowe, zwane PPWW, i również dywidenda. Zdajemy sobie także sprawę, że odrzucając wiele ustaw towarzyszących, jak np. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych, wpływa się na zmniejszenie dochodów budżetowych, których kalkulacja obejmowała te źródła. To co proponujemy, nie wynika tylko ze zwykłej konieczności chwili czy chęci politycznej pomocy rządowi premiera Jana Olszewskiego. Kryje się w tym sprawa nieporównanie ważniejsza. Jest to nasza wola rozpoczęcia nowej, tak niezbędnej polityki wzrostu gospodarczego a w jej efekcie wzrostu dochodów rodzin polskich i wzrostu dochodów naszej rodziny rodzin, jaką jest nasze państwo.
Nasz wniosek umożliwia dopływ nowych 20 bln zł kredytu ze źródeł krajowych dla sektora produkcyjnego. Rząd proponuje w przedłożonym prowizorium zaledwie połowę tej kwoty. Łączny popyt sektora produkcyjnego i budżetowego na skutek realizacji wniosku zwiększy się o 40 bln zł. Można szacować, że przyniesie to wielokrotność tej kwoty. Spowoduje to efekt mnożnikowy produktu społecznego. Takie ożywienie gospodarcze stworzy poważną szansę, że w następnych kwartałach szokujący dziś deficyt 34 bln zł przestanie wzrastać. Twierdzimy stanowczo, że w wysuszonej z pieniądza gospodarce efekt popytowy inflacji będzie minimalny, zaś efekt kosztowy inflacji będzie w poważnym stopniu neutralizowany. Dynamicznemu ożywieniu gospodarki nie powinna zatem towarzyszyć groźna inflacja. Naszym wnioskiem otwieramy rządowi drogę do przełamania recesji i beznadziejnego upadku, a jednocześnie powstrzymujemy destrukcję sektora usług oraz służb publicznych.
Bardzo ważnym postulatem towarzyszącym naszemu wnioskowi jest to, aby ustawa budżetowa zawierała tylko budżet państwa. Wracamy tym samym do dobrej praktyki II Rzeczypospolitej. Odrzucamy koncepcję rozpatrywania wraz z prowizorium tzw. pakietu ustaw towarzyszących, a w szczególności ustawy o zasadach gospodarki finansowej państwa. Proponujemy, aby pracować nad nimi spokojnie w okresie poprzedzającym debatę nad właściwą ustawą budżetową na rok 1992. Stąd też akceptujemy tylko te decyzje rządowe, które mają skutki w budżecie. Te natomiast, które wymagają regulacji ustawowych będą miały skutki w budżecie z chwilą ich uchwalenia przez Sejm w odrębnym trybie. (Oklaski)
Przebieg posiedzenia