1 kadencja, 37 posiedzenie, 1 dzień (11.02.1993)
1, 2 i 3 punkt porządku dziennego:
1. Sprawozdanie Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów oraz Komisji Ustawodawczej o projekcie ustawy budżetowej na 1993 r. (druki nr 598, 598-A, 598-B, 598-C, 598-D i 745).
2. Sprawozdanie Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów oraz Komisji Ustawodawczej o projekcie założeń polityki pieniężnej na 1993 r. wraz z raportem o stanie pieniądza (druki nr 601, 601-A i 747).
3. Sprawozdanie Komisji Przekształceń Własnościowych oraz Komisji Ustawodawczej o projekcie podstawowych kierunków prywatyzacji w 1993 r. (druki nr 628 i 744).
Poseł Józef Hermanowicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Proponowany przez rząd budżet roku 1993 nie będzie lepszy od poprzedniego, gdyż w obecnie trudnej sytuacji jest to przykład wyboru pewnych rozwiązań, z ich pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami. Budżet państwa winien być instrumentem rozwoju gospodarki. Środki na inwestycje mogą pochodzić przede wszystkim z zagranicy, można je też uzyskać w efekcie pobudzenia rodzimej przedsiębiorczości i rolnictwa. Od tego zależy przyszłość gospodarki. Tymczasem projekt budżetu zakłada na rok 1993 ujemne saldo kredytów zagranicznych na kwotę 6700 mld zł. Tylko z tytułu obsługi długów wobec zagranicy wydatki budżetowe mają wynieść 16,1 bln zł.
Stąd nasuwają się wnioski:
- Należy upoważnić rząd do zwiększenia poręczeń dla kredytodawców zagranicznych do kwoty w wysokości przynajmniej 30 bln zł. Przyspieszy to wykorzystanie kredytów na inwestycje, głównie infrastrukturalne i dotyczące ochrony środowiska.
- Należy zobowiązać ministra finansów do zawarcia z bankami (Klub Londyński) umowy o pełnej restrukturyzacji długów w terminie nie dłuższym niż do końca I półrocza 1993 r. Umowa ta winna zapewnić przynajmniej 5-letni okres wolny od spłat i znieść sankcje co do nowych kredytów.
- Należy zobowiązać rząd do przedstawienia w terminie nie dłuższym niż do 30 kwietnia 1993 r. Wspólnotom Europejskim programu finansowego, zgodnie z art. 97 układu Polski ze Wspólnotami, i zażądać na podstawie art. 100 i 101 odpowiedniego wsparcia finansowego. Układowi Polski ze Wspólnotami nie towarzyszył bowiem taki protokół finansowy, jak na przykład w wypadku Turcji, Grecji, a zapewniał on krajom stowarzyszającym się wsparcie finansowe w związku z procesami dostosowawczymi w wysokości kilkunastu miliardów dolarów.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zrealizowanie przedstawionych trzech wniosków, pomimo całej ułomności projektu budżetu, jeśli chodzi o realizację polityki socjalnej, winno wpłynąć na zmniejszenie deficytu budżetowego w roku 1993 i ograniczenie inflacji. W efekcie może się w ten sposób rozpocząć proces przekształcania budżetu w instrument wspomagający rozwój gospodarki. Z tą nadzieją Chrześcijańska Demokracja jest gotowa poprzeć przedłożony Wysokiemu Sejmowi projekt ustawy budżetowej na rok 1993. (Oklaski)
Przebieg posiedzenia