VI kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji - z upoważnienia ministra -

na interpelację nr 5502

w sprawie powołania etatowych negocjatorów policyjnych

   Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismo z dnia 8 października 2008 r. (sygn. SPS-023-5502/08) dotyczące interpelacji posła na Sejm RP pana Andrzeja Szlachty z dnia 24 września 2008 r. w sprawie powołania etatowych negocjatorów policyjnych uprzejmie przedstawiam następujące informacje.

   Na wstępie pragnę wskazać, iż obowiązujące uregulowania prawne umożliwiają tworzenie w Komendzie Głównej Policji oraz w komendach wojewódzkich/stołecznej Policji komórek realizujących zadania z zakresu negocjacji policyjnych.

   Stosownie do § 20 ust. 1 zarządzenia nr 1041 komendanta głównego Policji z dnia 28 września 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji i zakresu działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji (Dz. Urz. KGP Nr 18, poz. 135, z późn. zm.) w służbie prewencyjnej Policji można tworzyć komórki organizacyjne o nazwie ˝negocjacji policyjnych˝. Zgodnie natomiast z § 28 i § 29 do zakresu działania Komendy Głównej Policji należy między innymi organizowanie, nadzór i koordynowanie systemu negocjacji policyjnych, natomiast komendy wojewódzkie/stołeczna Policji mogą między innymi wykonywać zadania z zakresu negocjacji policyjnych oraz organizować i prowadzić szkolenia w tym zakresie.

   Należy przy tym zauważyć, że zarządzenie nr 4 komendanta głównego Policji z dnia 26 marca 2002 r. w sprawie form i metod wykonywania negocjacji policyjnych (Dz. Urz. KGP Nr 5, poz. 25) nie przewiduje bezwzględnego obowiązku tworzenia komórek organizacyjnych realizujących tylko zadania z zakresu negocjacji policyjnych i posiadających w nazwie określenie ˝negocjacji policyjnych˝. Decyzje w tym zakresie pozostawiono do uznania właściwych komendantów wojewódzkich/stołecznego Policji, którzy kształtują struktury organizacyjne, kierując się między innymi wymogami sprawności działania i ciągłości realizacji ustawowych zadań Policji.

   Zgodnie bowiem z § 8-10 ww. zarządzenia nr 1041 komendanta głównego Policji decyzje w sprawach tworzenia, likwidacji lub przekształcania komórek organizacyjnych w Komendzie Głównej Policji, komendach wojewódzkich/stołecznej Policji oraz komendach powiatowych (miejskich, rejonowych) Policji podejmują odpowiednio: komendant główny Policji, komendanci wojewódzcy/stołeczny Policji oraz komendanci powiatowi (miejscy, rejonowi) Policji.

   W większości komend wojewódzkich (stołecznej) Policji zadania z zakresu negocjacji policyjnych koordynują komórki organizacyjne do spraw ˝operacji policyjnych˝ lub ˝zarządzania kryzysowego˝, usytuowane w sztabach Policji.

   Poniższa tabela przedstawia dane na temat prowadzonych na terenie kraju negocjacji i wyznaczanych zespołów negocjacyjnych w latach 2005-2007 i w I półroczu 2008 r.

lp.	Komenda Wojewódzka Policji	2005 r.	2006 r.	2007 r.	2008 r. I półrocze
1.	Białystok	3	7	5	4
2.		4*)	2	5	3
3.	Bydgoszcz	6	9	13	6
4.		7*)	7	15	3
5.	Gdańsk	13	11	12	6
6.		4*)	2	6	6
7.	Gorzów Wlkp.	3	2	4	3
8.		1*)	1	3	2
9.	Katowice	24	28	22	15
10.		6*)	18	13	2
11.	Kielce	4	3	3	3
12.		3*)	1	4	2
13.	Kraków	8	6	2	0
14.		4*)	3	5	3
15.	Lublin	51	53	54	26
16.		3*)	3	5	6
17.	Łódź	15	26	39	26
18.		6*)	2	11	6
19.	Olsztyn	6	6	8	2
20.		9*)	4	3	4
21.	Opole	1	3	7	0
22.		1*)	1	5	1
23.	Poznań	8	7	13	5
24.		3*)	3	8	3
25.	Radom	6	9	9	2
26.		1*)	0	1	3
27.	Rzeszów	4	5	2	3
28.		7*)	3	13	3
29.	Szczecin	13	6	15	9
30.		0*)	2	11	5
31.	Wrocław	21	13	15	14
32.		6*)	4	6	6
33.	KSP	0	11	11	6
34.		0*)	1	8	1
35.	Sekcja Negocjacji KGP	3	14	7	5
36		10*)	5	18	3

^*) Informacja dotyczy przypadków, w których zespoły negocjacyjne były przygotowywane do podjęcia negocjacji, jednak faktycznie ich nie prowadziły z powodu rozwiązania sytuacji kryzysowej przed przybyciem na miejsce negocjatorów lub z uwagi na sytuacje, kiedy negocjatorzy stanowili wsparcie dla zespołów bojowych przy zatrzymywaniu szczególnie niebezpiecznych przestępców

   Odnosząc się do poruszonej przez pana posła kwestii dodatkowego wynagrodzenia dla nieetatowych negocjatorów, pragnę poinformować, że zasady przyznawania policjantom dodatku służbowego określają przepisy rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 152, poz. 1731, z późn. zm.). Powyższe przepisy nie przewidują dodatkowych gratyfikacji dla policjantów z tytułu pełnienia funkcji negocjatora policyjnego, natomiast nie wykluczają możliwości podwyższenia policjantowi dodatku służbowego za wykonywanie dodatkowych zadań, w granicach określonych w przedmiotowym rozporządzeniu.

   W związku z powyższym Komenda Główna Policji w sierpniu 2007 r. przesłała pismo do wszystkich komend wojewódzkich/stołecznej Policji w sprawie rozważenia możliwości podwyższenia dodatków służbowych dla nieetatowych negocjatorów. Z informacji uzyskanych od koordynatorów wojewódzkich do spraw negocjacji wynika, że komendanci wojewódzcy/stołeczny Policji przyjęli trzy sposoby wynagradzania negocjatorów:

   - podwyższenie dodatków do uposażenia,

   - premie za przeprowadzone negocjacje,

   - premie okresowe za wykonane negocjacje i gotowość do działań.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Adam Rapacki

   Warszawa, dnia 28 października 2008 r.