VI kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska - z upoważnienia ministra -

na interpelację nr 24315

w sprawie budowy instalacji do recyklingu opon oraz innych odpadów gumowych metodą pirolizy w miejscowości Szkarada

   Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację posła Marka Opioły z dnia 5.09.2011 r., przekazaną przez Pana Marszałka pismem z dnia 15 września 2011 r., znak: SPS-023-24315/11, w sprawie budowy instalacji do recyklingu opon oraz innych odpadów gumowych metodą pirolizy w miejscowości Szkarada, poniżej przedstawiam stosowne wyjaśnienia.

   Zgodnie z art. 201 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z późn. zm.) obowiązek uzyskania pozwolenia zintegrowanego dotyczy instalacji, której funkcjonowanie ze względu na rodzaj i skalę prowadzonej w niej działalności może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych lub środowiska jako całości. Rodzaje takich instalacji określone są w rozporządzeniu ministra środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz. U. Nr 122, poz. 1055).

   Procesy prowadzone w planowanej instalacji do pirolizy opon i innych odpadów gumowych należy kwalifikować jako termiczne przekształcanie odpadów innych niż niebezpieczne. Zgodnie z art. 44 ust. 7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, (t.j. Dz. U. 2010 Nr 185, poz. 1243, z późń. zm.) termiczne przekształcanie odpadów opakowaniowych, odpadów, o których mowa w art. 49 a ust. 1 i 3 oraz odpadów innych niż odpady komunalne i odpady niebezpieczne stanowi proces odzysku R1, wymieniony w załączniku nr 5 do ustawy, o ile wytworzona energia jest wykorzystywana poza procesem termicznego przekształcania odpadów. Zgodnie z opisem technologicznym instalacji gazy powstające podczas pirolizy będą następnie spalane w celach energetycznych (produkcja ciepła).

   Instalacja do odzysku zużytych opon oraz innych odpadów gumowych będąca przedmiotem interpelacji nie wpisuje się w definicje żadnego z rodzajów instalacji wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia ministra środowiska, a więc jej eksploatacja nie wiąże się z obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego.

   Ponadto wyjaśniam, że pozwolenie zintegrowane, tak jak wszystkie pozwolenia na wprowadzanie do środowiska substancji lub energii, powinno zostać uzyskane przed rozpoczęciem funkcjonowania instalacji i brak jest obowiązku uzyskania takiego pozwolenia już na etapie planowania instalacji.

   Informuję również, iż wójt gminy Sanniki decyzją z dnia 30 września 2011 r., znak: OS.6220.3.12.2011, odmówił określenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie instalacji do recyklingu opon oraz innych odpadów gumowych na terenach działek o nr ewidencyjnych 155/1, 155/2 i 154 w miejscowości Szkarada.

   Należy podkreślić, iż w myśl art. 71 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.), w związku z art. 72 ust. 1 tej ustawy, wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego stanowiącego, w myśl § 2 ust. 1 pkt 43 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397), przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, jest niezbędne w procesie inwestycyjnym zmierzającym do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu czy decyzji o pozwoleniu na budowę.

   Odpowiadając na pytanie dotyczące działań, jakie zamierza podjąć główny inspektor ochrony środowiska w przedmiotowej sprawie, pragnę poinformować, że kompetencje Inspekcji Ochrony Środowiska określone są w ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44, poz. 287, z późn. zm.) oraz w przepisach szczególnych. Główny inspektor ochrony środowiska oraz wojewódzcy inspektorzy ochrony środowiska nie uczestniczą w procesie przygotowania przedsięwzięcia do realizacji. Do zadań Inspekcji Ochrony Środowiska należy udział w przekazywaniu do użytkowania obiektów lub instalacji realizowanych jako przedsięwzięcia mogące zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (art. 2 ust. 1 pkt 7).

   Zgodnie z art. 76 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.) na 30 dni przed terminem oddania do użytkowania nowo zbudowanego lub przebudowanego obiektu budowlanego, zespołu obiektów lub instalacji realizowanych jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, inwestor zobowiązany jest poinformować wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o planowanym terminie oddania do użytkowania instalacji i zakończeniu rozruchu instalacji, jeżeli jest on przewidywany. Jeżeli kontrola inwestycyjna przeprowadzona przez WIOŚ wykaże, że nie są spełnione wymagania dotyczące ochrony środowiska określone w art. 76, to WIOŚ w trybie art. 365 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy Poś, wstrzyma w drodze decyzji oddanie do użytkowania instalacji.

   W świetle obowiązujących przepisów mazowiecki wojewódzki inspektor ochrony środowiska może podjąć działania na etapie oddawania inwestycji do użytkowania.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Bernard Błaszczyk

   Warszawa, dnia 12 października 2011 r.