VI kadencja

Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska - z upoważnienia ministra -

na zapytanie nr 6821

w sprawie interpretacji przepisów dotyczących zmiany pozwolenia wodnoprawnego na przykładzie Spółki Wodnej ˝Kapuściska˝ w Bydgoszczy

   Odpowiadając na zapytanie poseł Grażyny Ciemniak przekazane przy piśmie, znak: SPS-024-6821/10, z dnia 29 kwietnia 2010 r. w sprawie interpretacji przepisów dotyczących zmiany pozwolenia wodnoprawnego na przykładzie Spółki Wodnej ˝Kapuściska˝ w Bydgoszczy, uprzejmie przedstawiam następujące wyjaśnienia.

   Postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej jest nadzwyczajnym środkiem jej weryfikacji, gdyż przesądza o pozostawieniu wydanego aktu administracyjnego bądź jego eliminacji z obrotu prawnego. Stąd wymaga jednoznacznego ustalenia, iż kwestionowana decyzja dotknięta jest jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.). Punkt 5 tego artykułu wskazuje na obowiązek stwierdzenia nieważności decyzji spowodowanej niewykonalnością w dniu jej wydania oraz ze względu na trwały charakter pozbawienia możliwości wykonywania decyzji. Tym samym przesłanka uzasadniająca nieważność decyzji nie może wystąpić po jej wydaniu przez organ administracyjny.

   Niewykonalność decyzji oznacza zaistnienie okoliczności zarówno prawnych, jak i faktycznych, uniemożliwiających wykonanie praw i obowiązków nałożonych decyzją, zatem przeszkoda w jej wykonaniu wynika z określonych przepisów prawa bądź faktycznie jest nie do zrealizowania, np. ze względu na poziom wiedzy technicznej. W odróżnieniu od tej sytuacji w orzecznictwie podkreśla się, iż względy finansowe, ekonomiczne, trudności w wykonaniu decyzji bądź negatywne stanowisko adresatów do wykonania decyzji nie stanowią przesłanki do stwierdzenia jej niewykonalności.

   Pomimo iż Kodeks postępowania administracyjnego nie formułuje wyraźnie możliwości stwierdzenia nieważności decyzji w części, w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności części decyzji administracyjnej (m.in. wyrok NSA z dnia 21 grudnia 1999 r. IV SA 2311/97; uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 23 lutego 1998 r. - publ. OPS 6/97, ONSA 1998 z. 2, poz. 40; wyrok SN III RN 3/0). Według tezy wyroku SN III RN 3/02: ˝Stwierdzenie nieważności części decyzji administracyjnej może nastąpić, gdy tylko ta część zawiera wady z art. 156 par. 1 K.p.a., które jednak nie wywierają wpływu na treść pozostałych rozstrzygnięć, mogących samodzielnie funkcjonować w obrocie prawnym˝.

   Przedmiotem postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności kwestionowanej decyzji lub jej części jest ujawnienie zaistnienia wady kwalifikowanej, określonej w art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Stąd, odnosząc się do drugiej wątpliwości postawionej w zapytaniu, pragnę poinformować, że ocena wystąpienia przesłanek należy do kompetencji organu prowadzącego to postępowanie, wskazanego w art. 157 wymienionej ustawy. W odniesieniu do kwestii badań zawartości akrylonitrylu pragnę zauważyć, iż rozporządzenie ministra środowiska z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, obowiązujące w dniu wydawania kwestionowanej decyzji, wskazywało na określone metodyki referencyjne dla wykonania tego rodzaju badań. Stosownie do postanowień ustawy Prawo ochrony środowiska z 2001 r., jak i jej tekstu w obecnym brzmieniu, do stosowania metodyk referencyjnych obliguje się podmioty korzystające ze środowiska oraz organy administracji publicznej. Niemniej jednak dopuszczalne jest stosowanie innych metod pomiarowych pod warunkiem udowodnienia pełnej równoważności uzyskiwanych wyników. Do badań zawartości akrylonitrylu w ściekach odnosiły się również polskie normy ustanowione w 1991 r., obecnie nieobowiązujące do stosowania. Powyższe zapisy wydają się świadczyć o ugruntowanej metodologii tego rodzaju badań w Polsce, zaś kwestia niewykonalności decyzji, spowodowanej - zdaniem zainteresowanego - brakiem możliwości wykonania przedmiotowych badań, będzie wymagać dogłębnej analizy przeprowadzonej przez wyżej wspomniany organ.

   Z poważaniem

   Sekretarz stanu

   Stanisław Gawłowski

   Warszawa, dnia 20 maja 2010 r.