VI kadencja

Interpelacja nr 3095

do ministra skarbu państwa

w sprawie przyznania akcji pracowniczych osobom zwolnionym z pracy za działalność opozycyjną

   Szanowny Panie Ministrze! Ustawa z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych określa w art. 2 pkt 5 lit. a-c katalog osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia akcji pracowniczych.

   Są to:

   - osoby będące w dniu wykreślenia z rejestru przedsiębiorstwa państwowego przekształconego w spółkę pracownikami tego przedsiębiorstwa,

   - osoby, które w dniu wykreślenia przedsiębiorstwa państwowego z rejestru były stroną umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem państwowym, zawartej na podstawie rozdziału 8a ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych,

   - osoby, które przepracowały w przekształcanym przedsiębiorstwie co najmniej 10 lat, a rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło wskutek przejścia na emeryturę lub rentę albo z przyczyn określonych w art. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

   Oprócz ww. uprawnionych do nieodpłatnego nabycia akcji pracowniczych jest jeszcze jedna grupa osób, która aczkolwiek nie spełnia określonych ustawowo wymogów formalnych, ale posiada moralne prawo ubiegania się o akcje pracownicze. Są to pracownicy przedsiębiorstw państwowych, którzy w okresie PRL-u, a przede wszystkim w czasie stanu wojennego, zaangażowani byli w działalność opozycyjną i zwolnieni z pracy z winy leżącej po stronie pracownika. Uzasadnieniem dyscyplinarnego rozwiązania stosunku pracy z takimi pracownikami było często ˝porzucenie pracy˝, gdy tymczasem byli oni przesłuchiwani przez ówczesny aparat władzy, zatrzymywani na 48 godzin, internowani lub więzieni.

   Osoby te przepracowały w swoich przedsiębiorstwach często więcej niż 10 lat określonych w ustawie, po zwolnieniu z pracy żyły w bardzo trudnych warunkach, często bez stałego zatrudnienia, aż do przemian ustrojowych w 1989 r.

   Dzięki poświęceniu, odwadze tych osób dziś możemy żyć w wolnym i demokratycznym kraju, dlatego zasadne byłoby przyznanie akcji pracowniczych, które przysługiwałyby im, gdyby ˝nie odważyły się podnieść ręki na władzę ludową˝.

   Premier Donald Tusk w czasie swojego orędzia w dniu 3 maja 2008 r. mówił o ˝solidarności pokoleń˝. Jestem przekonana, że przyznanie prawa do akcji osobom dyscyplinarnie zwolnionym z pracy w stanie wojennym za działalność opozycyjną będzie realną realizacją tego hasła.

   Mając powyższe na uwadze, pytamy Pana Ministra:

   1. Czy widzi Pan możliwość przyznania osobom zwolnionym z pracy za działalność opozycyjną akcji pracowniczych, jeżeli spełniają warunek przepracowanych dziesięciu lat w przedsiębiorstwie państwowym?

   2. Czy też uważa Pan, że zadośćuczynienie za działalność opozycyjną, dochodzone w postępowaniu sądowym, a zasądzane w bardzo niskich wysokościach (15-25 tys. zł), zrekompensuje wszystkie straty poniesione przez pracowników przedsiębiorstw państwowych zwolnionych za działalność opozycyjną, np. brak prawa do akcji pracowniczych?

   3. W jaki sposób i w jakiej formie Ministerstwo Skarbu Państwa zrekompensuje ww. osobom straty - zwolnienie dyscyplinarne, wiele lat bez pracy, brak prawa do akcji?

   Z wyrazami szacunku

   Posłanki Małgorzata Sadurska

   i Elżbieta Kruk

   Warszawa, dnia 5 maja 2008 r.