VI kadencja
Interpelacja nr 5167
do ministra środowiska
w sprawie narastającego problemu szkód łowieckich
Szanowny Panie Ministrze! Od wielu lat narasta problem tzw. szkód łowieckich. Pomimo usilnych zabiegów ze strony izb rolniczych i innych organizacji rolniczych do tej pory nie udało się wprowadzić korzystnych dla rolników zmian w obowiązującej dziś ustawie z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372). Obecna regulacja stawia niestety rolników w roli petentów i uniemożliwia w praktyce odzyskanie od kół łowieckich odszkodowania za straty wyrządzone przez dzikie zwierzęta. Ustawa z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie ustanawia przepisy dotyczące m.in. wynagradzania szkód wyrządzonych przez zwierzynę.
Prawo łowieckie wyróżnia trzy rodzaje szkód: (1) przy wykonywaniu polowania, (2) w uprawach i plonach rolnych wyrządzanych przez dziki, łosie, daniele, jelenie i sarny, (3) wyrządzane przez zwierzęta objęte całoroczną ochroną. W dwóch pierwszych przypadkach za powstałe szkody odpowiadają dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich, natomiast za szkody, o których mowa w trzecim przypadku) odpowiada Skarb Państwa.
Prawo łowieckie nakłada na dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego obowiązek wynagradzania szkód wyrządzanych w uprawach i plonach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny oraz za szkody powstałe w wyniku polowania. W kolejnych jednak przepisach ustawa nakłada na rolników obowiązki, których często nie są w stanie spełnić, a przez to odszkodowanie z tytułu tzw. szkód łowieckich staje się niemożliwe. Prawo łowieckie stanowi m.in., że właściciele lub posiadacze gruntów rolnych i leśnych powinni zgodnie z potrzebami współdziałać z dzierżawcami i zarządcami obwodów łowieckich w zabezpieczaniu gruntów przed szkodami w uprawach i plonach rolnych oraz przy wykonywaniu polowania, a także nakłada na posiadaczy gruntów rolnych i leśnych obowiązek współdziałania z dzierżawcami i zarządcami obwodów w ochranianiu gruntów przed szkodami od zwierzyny. Ustawowy obowiązek współdziałania polega na wyborze form i metod oraz środków technicznych, które w sposób skuteczny będą powodowały ograniczenie szkód łowieckich. Nadto zgodnie z przepisami ustawy odszkodowanie nie przysługuje w następujących przypadkach: (1) osobom, którym przydzielono grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, jako deputaty rolne na gruntach leśnych; (2) posiadaczom uszkodzonych upraw lub płodów rolnych, którzy nie dokonali ich sprzętu w terminie odbiegającym więcej niż 14 dni od zakończenia okresu zbioru tego gatunku roślin w danym rejonie, określanego przez wojewodę; (3) posiadaczom uszkodzonych upraw lub plonów, którzy nie wyrazili zgody na budowę urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegającym szkodom; (4) za szkody nie przekraczające wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na 1 ha uprawy; (5) za szkody powstałe w płodach złożonych w sterty, stogi, kopce w bezpośrednim sąsiedztwie lasu; (6) za szkody w uprawach rolnych założonych z rażącym naruszeniem zasad agrotechnicznych.
W praktyce, jak podkreślają rolnicy i organizacje rolnicze, poziom ogólności powyższych przepisów oraz liczba powodów, dla których można odmówić wypłaty odszkodowania sprawia, że jego uzyskanie przez rolników bardzo często staje się niemożliwe.
Mając powyższe na uwadze, uprzejmie proszę Pana Ministra o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy w kierowanym przez Pana Ministra resorcie podejmowane są prace zmierzające, w porozumieniu z resortem środowiska, do stworzenia projektu nowej regulacji prawnej w zakresie szkód łowieckich?
2. W jaki sposób dziś, na gruncie obecnie obowiązującej ustawy, zdaniem Pana Ministra, rolnicy najszybciej i najskuteczniej mogą dochodzić swych roszczeń wobec kół łowieckich?
Z poważaniem
Poseł Sławomir Zawiślak
Warszawa, dnia 18 września 2008 r.