VI kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji - z upoważnienia ministra -

na zapytanie nr 4673

w sprawie problemów dotyczących wymeldowania członka rodziny skutkujących niemożnością dysponowania prawem własności do lokalu mieszkalnego

   Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismo z dnia 10 września 2009 r. (SPS-024-4673/09) przekazujące zapytanie posła na Sejm RP pana Jarosława Rusieckiego z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie problemów dotyczących wymeldowania członka rodziny skutkujących niemożnością dysponowania prawem własności do lokalu mieszkalnego, uprzejmie przekazuję następujące informacje.

   Na wstępie wyjaśnić należy, że w świetle ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993, z późn. zm.) zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym, tzn. jest potwierdzeniem faktu zamieszkiwania pod określonym adresem. W związku z powyższym ustawa przewiduje obowiązek wymeldowania się, jeżeli osoba trwale i dobrowolnie opuściła miejsce pobytu stałego. Przez opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu należy rozumieć nie tylko fizyczne nieprzebywanie w lokalu, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu z jednoczesnym zerwaniem związku z lokalem dotychczasowym i założenie w nowym ośrodku osobistych i majątkowych interesów (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Lu 544/07).

   Właściciel może natomiast żądać wymeldowania osoby zameldowanej w lokalu stanowiącym jego własność, gdy osoba ta trwale i dobrowolnie opuściła miejsce pobytu stałego bez dopełnienia obowiązku wymeldowania się lub gdy przebywa w tym miejscu, a właściciel nie zgadza się na dalsze jej zamieszkiwanie. W każdym z tych przypadków obowiązujące przepisy prawa przewidują różne tryby postępowania (administracyjny i sądowy) zmierzające do wymeldowania lokatora.

   W pierwszej z opisanych sytuacji (gdy osoba zameldowana nie przebywa w lokalu) właściciel powinien wystąpić do organu gminy z wnioskiem o wymeldowanie lokatora w drodze decyzji administracyjnej. Jeśli zgromadzony w trakcie prowadzonego przez organ gminy postępowania administracyjnego materiał dowodowy potwierdzi fakt trwałego opuszczenia przez osobę miejsca pobytu stałego, organ wyda na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych decyzję o jej wymeldowaniu.

   W drugim przypadku, tj. gdy osoba nadal przebywa w lokalu, właściciel lokalu powinien wypowiedzieć lokatorowi umowę użyczenia lokalu, a następnie wystąpić do sądu powszechnego z wnioskiem o jego eksmisję. Wykonana przez komornika eksmisja, wprowadzająca w życie prawomocny wyrok sądu cywilnego, jest na gruncie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych całkowicie zrównana z dobrowolnym i trwałym opuszczeniem lokalu przez osobę eksmitowaną i wymeldowaną (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 893/07 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2005 r., sygn. akt II OSK 65/05). Egzekucja wyroku sądowego stanowi podstawę do orzeczenia o wymeldowaniu osoby z miejsca pobytu stałego.

   Odnosząc się natomiast do przedstawionej w wystąpieniu sprawy dotyczącej wymeldowania, uprzejmie informuję, że pani W. U. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach decyzję wojewody świętokrzyskiego z dnia 31 sierpnia 2009 r., nr SO.I.5110/76/09, utrzymującą w mocy rozstrzygnięcie prezydenta miasta Ostrowca Świętokrzyskiego z dnia 30 czerwca 2009 r., nr WSO.IV.51151/143/KIVJK/2009 o odmowie wymeldowania pana K. W. z pobytu stałego w lokalu na Osiedlu Rosochy w Ostrowcu Świętokrzyskim. Decyzje administracyjne wydane w powyższej sprawie będą przedmiotem oceny sądu administracyjnego.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Witold Drożdż

   Warszawa, dnia 2 października 2009 r.