VI kadencja

Interpelacja nr 1386

do ministra finansów

w sprawie interpretacji przepisów w zakresie pobierania opłaty targowej

   Stan faktyczny:

   Obowiązująca obecnie ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844, z późn.zm.) w art. 15 ust. 1 i 2 określa, że opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na targowiskach oraz że targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzona jest sprzedaż.

   Tak więc zdarzeniem prawnym, z którym ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wiąże obowiązek dokonania opłaty targowej, jest dokonanie sprzedaży. W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego przez sprzedaż rozumie się zawieranie umów sprzedaży, wyjście z ofertą sprzedaży przez wystawienie towaru i określenie jego ceny.

   Opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw.

   Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych zasady ustalania, poboru, terminy płatności oraz wysokość stawek opłaty targowej ustala rada gminy w drodze uchwały (stawka nie może przekroczyć kwoty określonej w ustawie). Rada gminy może również wprowadzić inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe od opłat lokalnych.

   W praktyce pobór opłaty targowej wiąże się z dużymi problemami, wynikającymi najczęściej z określenia ˝targowisko˝, które zostało użyte w ustawie, jako każde miejsce, w którym prowadzi się sprzedaż.

   Osoby handlujące na terenie gminy (poza targowiskiem miejskim), zwłaszcza okazjonalnie (prowadzące np. sprzedaż ryb, choinek), nie przyjmują do wiadomości znaczenia ˝targowiska˝. Dla nich ˝targowisko˝ rozumiane jest wprost jako miejsce wyznaczone do prowadzenia handlu, tj. plac targowy.

   Tymczasem trudności z poborem przedmiotowej opłaty występują na terenach niebędących we władaniu gminy, tj. terenach należących do osób fizycznych czy prawnych.

   Osoby prowadzące na nich sprzedaż zawierają wcześniej umowę z właścicielem czy wieczystym użytkownikiem gruntu i odmawiają zapłaty opłaty targowej.

   Ich zdaniem jest to krzywdzące, ponieważ ponoszą dwukrotnie koszty i gmina nie powinna mieć nic do terenu, który do niej nie należy. Wydaje się, że pojęcie ˝targowiska˝ nie powinno się odnosić do terenów prywatnych.

   Pytanie:

   W związku z powyższym na ręce Pana Ministra składam pytanie o to, czy intencją ustawodawcy jest pobieranie opłaty targowej również na terenach prywatnych.

   Z wyrazami szacunku

   Poseł Tadeusz Arkit

   Warszawa, dnia 12 lutego 2008 r.