VI kadencja

Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości - z upoważnienia ministra -

na interpelację nr 22970

w sprawie tragicznego wypadku w centrum handlowym Złote Tarasy w Warszawie

   Szanowny Panie Marszałku! W związku z wystąpieniem Pana Marszałka z dnia 13 czerwca 2011 r., nr SPS-023-22970/11, przy którym została przekazana interpelacja pana posła Józefa Piotra Klima z dnia 1 czerwca 2011 r. w sprawie tragicznego wypadku w centrum handlowym Złote Tarasy w Warszawie, uprzejmie przedstawiam poniższe wyjaśnienia.

   Postanowieniem z dnia 8 lutego 2011 r., sygn. akt II K.p. 2913/10 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie nie uwzględnił zażalenia pełnomocnika pokrzywdzonego M. J. na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście-Północ w Warszawie o umorzeniu śledztwa w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci P. J., tj. o czyn z art. 155 K.k., wobec braku znamion czynu zabronionego i zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy. W pisemnym uzasadnieniu orzeczenia sąd stwierdził, iż ustalenia poczynione przez prokuratora w zakresie ewentualnego zaistnienia przestępstwa z art. 155 K.k. są trafne, brak bowiem dowodów, aby inna osoba przyczyniła się do śmierci P. J., natomiast wszystkie przeprowadzone dowody wskazują na zaistnienie nieszczęśliwego wypadku.

   Zdaniem sądu przeprowadzenie czynności dowodowych, o których mowa w zażaleniu pełnomocnika pokrzywdzonego wskazującego na art. 160 K.k., nie doprowadziłoby do innej decyzji merytorycznej z uwagi na znamiona czynu z art. 160 § 1 K.k. W ocenie sądu nawet wadliwe skonstruowanie mechanizmu ruchomych schodów lub konstrukcji budynku nie stanowi ˝bezpośredniego niebezpieczeństwa˝. ˝Bezpośrednie niebezpieczeństwo˝ w rozumieniu art. 160 § 1 K.k. to taka sytuacja, w której każda wchodząca na schody osoba, nawet przy zachowaniu największej ostrożności, jest w tym miejscu narażona na utratę życia lub uszczerbek na zdrowiu bez jakiejkolwiek innej przyczyny. Wskazane wyżej orzeczenie sądowe nie może zostać poddane merytorycznej kontroli Ministerstwa Sprawiedliwości. Na mocy przepisów art. 9 i 39 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, ze zm.) minister sprawiedliwości wyposażony jest jedynie w instrumenty związane z wykonywaniem zwierzchniego nadzoru nad działalnością administracyjną sądów powszechnych i nie posiada uprawnień do ingerowania w ich działalność orzeczniczą (judykacyjną).

   W odniesieniu zaś do pytania pana posła, czy przedstawiona sprawa miała charakter jednostkowy, uprzejmie wyjaśniam, że Ministerstwo Sprawiedliwości nie posiada wiedzy w interesującym pana posła zakresie, gdyż nie gromadzi informacji o zaistniałych wypadkach. Ministerstwo Sprawiedliwości nie jest także kompetentne do podejmowania prac legislacyjnych nad ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.) w zakresie rozważenia ˝konieczności wprowadzenia lepszych rozwiązań w Prawie budowlanym˝, mających na celu uniknięcie przypadków podobnych do będącego bezpośrednią przyczyną wystąpienia pana posła z interpelacją.

   Z uwagi zaś na rozdział funkcji ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego aktualnie minister sprawiedliwości nie sprawuje żadnego nadzoru nad organami prokuratury i nie jest władny do zajmowania stanowiska w kwestiach należących do właściwości organów prokuratury. Nie jest zatem możliwe dokonanie przez ministra sprawiedliwości oceny wymienionego przez pana posła postępowania Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście-Północ w Warszawie, jak również udzielenie odpowiedzi na pytanie, jakie przesłanki legły u podstaw podjęcia na nowo śledztwa umorzonego pierwotnie na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 K.p.k.

   W związku z powyższym kopię przedmiotowej interpelacji przekazałem prokuratorowi generalnemu celem ewentualnego rozpatrzenia.

   Z poważaniem

   Sekretarz stanu

   Stanisław Chmielewski

   Warszawa, dnia 28 czerwca 2011 r.