VI kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra -

na interpelację nr 1386

w sprawie interpretacji przepisów w zakresie pobierania opłaty targowej

   Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację pana Tadeusza Arkita, posła na Sejm RP, przekazaną przy piśmie Marszałka Sejmu RP z dnia 28 lutego 2008 r., znak: SPS-023-1386/08, w sprawie interpretacji przepisów w zakresie pobierania opłaty targowej, uprzejmie informuję.

   Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844) opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach.

   Pobór opłaty targowej uzależniony jest zatem od spełnienia dwóch przesłanek: dokonywania sprzedaży i realizowania tej czynności na targowisku.

   Dokonywanie sprzedaży oznacza zawieranie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.), a przynajmniej wyjście z ofertą sprzedaży przez wystawienie towaru i oznaczenie jego ceny (por. wyrok NSA z dnia 8 listopada 1999 r. SA/Rz 755/1999).

   Pojęcie targowiska dla celów opodatkowania opłatą targową zawiera art. 15 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w myśl którego targowiskami są wszelkie miejsca, w których jest prowadzony handel. Określone w ustawie pojęcie targowiska umożliwia pobór opłaty targowej od podmiotów dokonujących sprzedaży praktycznie w każdym miejscu, gdzie prowadzony jest handel, niezależnie od tego, czy sprzedaż odbywa się na targowisku miejskim prowadzonym przez gminę, inną jednostkę zarządzającą targowiskiem, czy też na targowisku prowadzonym na terenie prywatnym, a także poza wyznaczonymi targowiskami, np. od osób dokonujących handlu ulicznego.

   Opłacie targowej nie podlega jedynie sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw (zgodnie z art. 15 ust. 2a ww. ustawy). Zwolnienie od opłaty przewidziano ponadto dla osób i jednostek będących podatnikami podatku od nieruchomości, w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach (art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Jeżeli zatem osoby dokonujące sprzedaży na targowisku są jednocześnie podatnikami podatku od nieruchomości od przedmiotów opodatkowania, takich jak hale targowe, aukcyjne i wystawowe, a także kioski, boksy itp. znajdujące się na targowisku, nie pobiera się od nich opłaty targowej od dokonywanej tam sprzedaży. Jeżeli podmiot dokonujący sprzedaży nie jest tożsamy z podatnikiem podatku od nieruchomości od osób tam handlujących, pobiera się opłatę targową. Zgodnie z art. 19 pkt 3 ww. ustawy rada gminy może wprowadzić inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe z tej opłaty.

   Należy podkreślić jednocześnie, iż na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko. Zgodnie z powołanymi przepisami ustawowymi zawieranie umów z właścicielami czy wieczystymi użytkownikami gruntów i uiszczanie należności z tego tytułu nie zwalnia osób dokonujących sprzedaży z obowiązku uiszczenia opłaty targowej. Zdarzeniem prawnym, z którym ustawa wiąże obowiązek uiszczenia tej opłaty, jest dokonywanie sprzedaży, a nie korzystanie z konkretnego terenu, na którym ta sprzedaż się odbywa, w tym również z terenu prywatnego właściciela. Powoływany w takim przypadku przez osoby dokonujące sprzedaży argument, iż ˝gmina nie powinna mieć nic do terenu, który do niej nie należy˝, jest zatem bezzasadny, jako że opłata targowa w swojej konstrukcji nie nawiązuje do faktu korzystania z gruntu.

   Wyłączenie z pojęcia ˝targowisko˝ terenów prywatnych stanowiłoby niczym nieuzasadnione preferowanie dokonujących na nich sprzedaży osób. Ich odmienne traktowanie tylko dlatego, że uiszczają one opłaty z tytułu prowadzenia działalności handlowej na terenach stanowiących własność innych osób: fizycznych i prawnych, nie ma uzasadnienia nie tylko w świetle art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ale także w świetle art. 84 Konstytucji RP, który gwarantuje równość i powszechność opodatkowania.

   Odpowiadając na pytanie pana posła, należy stwierdzić, iż opłata targowa pobierana jest od wszystkich podmiotów dokonujących sprzedaży na targowisku w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W związku z przyjętą w ustawie definicją targowiska opłatę pobiera się zatem również od osób, które handlują na targowiskach prywatnych.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Elżbieta Chojna-Duch

   Warszawa, dnia 20 marca 2008 r.