VI kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra -

na zapytanie nr 5218

w sprawie niejasnych przepisów dotyczących świadczenia usług przez sędziów sportowych

   Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na wystąpienie wicemarszałka Sejmu pana Krzysztofa Putry z dnia 13 listopada 2009 r., nr SPS-024-5218/09, przy którym załączono zapytanie pana posła Michała Jarosa w sprawie niejasnych przepisów dotyczących świadczenia usług przez sędziów sportowych, uprzejmie wyjaśniam.

   W przepisie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), zwanej dalej ˝ustawą˝, ustawodawca dokonał rozróżnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

   - stosunek pracy (pkt 1),

   - działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

   - pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

   Na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. Przychody uzyskiwane przez sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych stanowią zatem przychody z osobistego wykonywania działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy.

   W odniesieniu do przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy koszty uzyskania przychodów określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, koszty uzyskania przyjmuje w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ustawy). Natomiast zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

   a) wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

   b) polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

   c) polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

   - prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

   Z kolei w art. 5b ust. 1 ustawy ustawodawca wskazuje także na przesłanki negatywne powodujące, że dana działalność (generalnie mieszcząca się w zakresie działalności gospodarczej) nie będzie jednak uważana za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby więc daną działalność podatnika można było uznać za działalność gospodarczą albo za pozarolniczą działalność gospodarczą, a w konsekwencji przychód uzyskany z takiej działalności można było uznać za przychód kwalifikowany do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, musi ona spełniać kumulatywnie 5 przesłanek wynikających z art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ustawy, czyli powinna być:

   1) działalnością zarobkową,

   2) działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

   3) działalnością zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, a ponadto

   4) działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz

   5) przychody z niej uzyskane nie powinny być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy.

   Z pięciu powyżej wymienionych przesłanek kwalifikacji danego przychodu do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, ta ostatnia zawiera kryterium rozstrzygające, które przychody są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej albo z działalności gospodarczej, a które przychodami z innych źródeł przychodów, w tym m.in. z przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Jest więc zasadą, że działalnością gospodarczą jest taka aktywność, z której przychody nie są zaliczane do innych źródeł przychodów. Tak więc jeśli jakiś przychód osiągany w ramach działalności zarobkowej prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzonej we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, jest zaliczany do przychodów wymienionych w definicji źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy, to nie można uznać go za przychód zaliczany do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Podkreślić należy, że powyższa definicja działalności gospodarczej ma charakter autonomiczny i jest wiążąca w obszarze regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

   W przypadku podatku od towarów i usług wiążąca jest definicja zawarta w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest zatem wykluczone, że dany podmiot będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów VAT, natomiast nie będzie on prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inne definicje działalności gospodarczej obowiązują też w ustawach pozapodatkowych, np. w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych czy też w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji uzyskiwanych przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przesądza też okoliczność, czy podatnik posiada status przedsiębiorcy w rozumieniu odrębnych przepisów, np. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, oraz czy dokonał rejestracji w organie ewidencyjnym i statystycznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

   Zatem do celów podatku dochodowego od osób fizycznych fakt, iż art. 13 pkt 2 ustawy wymienia przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyklucza możliwość zakwalifikowania przychodów uzyskanych przez podatnika z tego tytułu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Na zakończenie pragnę jeszcze raz podkreślić, że wskazana powyżej kwalifikacja przychodów sędziego sportowego do przychodów z działalności wykonywanej osobiście służy wyłącznie celom opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w żadnej mierze nie pozbawia osób osiągających takie przychody statusu przedsiębiorcy poza obszarem regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Maciej Grabowski

   Warszawa, dnia 1 grudnia 2009 r.