VI kadencja

Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej - z upoważnienia ministra -

na zapytanie nr 3410

w sprawie możliwości prawnych dochodzenia wyrównania szkody powstałej wskutek zaniżenia przez ZUS wskaźnika zarobków przy obliczaniu wysokości świadczenia emerytalnego

   Szanowny Panie Marszałku! W związku z przesłanym przy wystąpieniu Pana Marszałka z dnia 20 lutego 2009 r. (znak SPS-024-3410/09) zapytaniem pana posła Jarosława Rusieckiego w sprawie możliwości prawnych dochodzenia wyrównania szkody powstałej wskutek zaniżenia przez ZUS wskaźnika zarobków przy obliczaniu wysokości świadczenia emerytalnego, nawiązując do wyjaśnień udzielonych pismem z dnia 15 października 2008 r. (znak: DUS-07-416-KP/08) oraz z dnia 3 listopada 2008 r. (znak: DUS-07-414-KP/08), uprzejmie informuję, że po analizie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach rentowych prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych potwierdził prawidłowość decyzji wydanych w sprawie pana K. T.

   Zgodnie z § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49, z późn. zm.) środkiem dowodowym potwierdzającym wysokość zarobków jest zaświadczenie zakładu pracy wystawione według wzoru ustalonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (aktualnie druk Rp-7) albo legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca stosowne wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości osiąganego w tych okresach wynagrodzenia.

   Na podstawie zaświadczenia z dnia 25 września 1990 r. wojewódzkiego przedsiębiorstwa handlu wewnętrznego o wysokości wynagrodzenia za lata 1981-1983 wystawionego według wymaganego wzoru organ rentowy ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 186,47%, który przed ubruttowieniem (w związku z wprowadzeniem od dnia 1 stycznia 1992 r. podatku dochodowego od osób fizycznych) wynosił 180,88%.

   W dniu 14 stycznia 2004 r. pan K. T. zgłosił wniosek o ponowne obliczenie podstawy wymiaru emerytury oraz przedłożył karty wynagrodzeń. Organ rentowy decyzją z dnia 11 lutego 2004 r. odmówił ponownego ustalenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie tej zastępczej dokumentacji. Natomiast Sąd Okręgowy w Kielcach wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2007 r., nakazał zmienić zaskarżoną decyzję i przeliczyć emeryturę pana T. od dnia 14 stycznia 2004 r. w oparciu o wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 200,57%. Oddział ZUS wykonał wyrok decyzją z dnia 9 maja 2007 r. i wypłacił wyrównanie od dnia 14 stycznia 2004 r., tj. od dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie podstawy wymiaru emerytury.

   Zaniżenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie nastąpiło wskutek błędu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i w związku z tym nie ma podstaw do podwyższenia emerytury za okres dłuższy niż od zgłoszenia wniosku. Dlatego sąd w ww. wyroku z dnia 6 kwietnia 2007 r. nie nakazał przeliczenia świadczenia za okres 3 lat poprzedzających miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

   Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ponosi odpowiedzialności za błędy popełnione przez pracodawcę. Osoba, która poniosła szkodę z winy pracodawcy, może dochodzić jej wyrównania na drodze sądowej wyłącznie od pracodawcy. Jest to oczywiście możliwe tylko wtedy, jeżeli pracodawca (jego prawny następca) nadal istnieje.

   Łączę wyrazy szacunku,

   Sekretarz stanu

   Jarosław Duda

   Warszawa, dnia 17 marca 2009 r.