V kadencja
Odpowiedź ministra rolnictwa i rozwoju wsi
na interpelację nr 1442
w sprawie limitów produkcji skrobi ziemniaczanej i cukru
W związku z interpelacją Pana Posła Andrzeja Grzyba w sprawie limitów produkcji skrobi ziemniaczanej i cukru uprzejmie informuję Pana Marszałka, co następuje.
Rynek skrobi ziemniaczanej we Wspólnocie Europejskiej jest uregulowany m.in. przepisami rozporządzenia Rady (WE) NR 1868/941) z dnia 27 lipca 1994 r. ustanawiającego system kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej (Dz. U. L 197 str. 4 z dnia 30.07.1994 z późn. zm.).
Na podstawie przepisów powyższego aktu prawnego wprowadzono system kwotowania produkcji skrobi ziemniaczanej.
Przydział kwoty dla poszczególnych krajów członkowskich na trwający trzy lub dwa lata cykl gospodarczy dokonywany jest przez Radę Unii Europejskiej. Podział wspólnotowej kwoty produkcji skrobi odbywa się z uwzględnieniem wielkości produkcji skrobi w danym kraju w ciągu określonych przez Radę UE lat referencyjnych. Następnie każde państwo członkowskie dzieli swoją kwotę bezpośrednio pomiędzy przedsiębiorstwa produkujące skrobię ziemniaczaną, biorąc pod uwagę wysokość produkcji skrobi w tych zakładach w ciągu określonych przez Radę lat referencyjnych. Zatem, jak wynika z powyższych przepisów, na rynku skrobi kwotowanie produkcji odbywa się poprzez bezpośredni przydział kwot producentom skrobi.
W związku z powyższym nie zachodzi w tym przypadku potrzeba zreformowania systemu limitowania produkcji w kierunku bezpośredniego przydziału limitów producentom skrobi.
Jednocześnie informuję, że ostatnim rokiem gospodarczym, na który zostały przydzielone limity produkcji skrobi poszczególnym producentom, jest rok 2006/2007. Wysokość kwoty produkcji skrobi dla Polski w roku gospodarczym 2005/2006 i 2006/2007 wynosi 144 985 ton. Nowy okres projektowania na kolejne lata produkcyjne związany z przydziałem kwot poszczególnym państwom członkowskim będzie obejmował lata 2007/2008-2008/2009.
Odnośnie starań, jakie planuje podjąć rząd, aby zwiększyć limit produkcji skrobi uprzejmie informuję, że zwiększenie konkurencyjności Polski na rynku skrobi jest jednym z celów rządu określonym w dokumencie ˝Cele I i II rzędu oraz zadania do realizacji przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi w latach 2006-2009˝.
Negocjacje wysokości kwoty na kolejne lata gospodarcze będą możliwe, zgodnie z art. 3 Rozporządzenia Rady Nr 1868/94 znowelizowanym przez rozporządzenie Rady Nr 941/20051), po przedstawieniu Radzie przez Komisję, najpóźniej do dnia 30 września 2006 r., raportu w sprawie systemu kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej zawierającego dane dotyczące sytuacji sektora skrobiowego w poszczególnych krajach członkowskich oraz uwzględniającego ewentualne zmiany płatności dla producentów ziemniaków.
Jednocześnie przygotowany zostanie wniosek o przyznanie Polsce zwiększonej kwoty produkcji skrobi, bowiem potencjał produkcyjny zakładów przetwórczych, który jest na poziomie 200-220 tys. ton skrobi ziemniaczanej na rok, a także wielkość produkcji skrobi w latach 2002/2003 i 2003/2004, odpowiednio 165,0 i 176,0 tys. ton, nie są adekwatnie do aktualnej kwoty w wysokości 144 985 ton. Ponadto z roku na rok zwiększa się zapotrzebowanie na skrobię i produkty skrobiowe, które wzrosło z ok.170-180 tys. w połowie lat 90. do ok. 190-200 tys. ton w 2003 r. i 2004 r. Wniosek ten zostanie przekazany do Komisji Europejskiej oraz do krajów członkowskich w celu uzyskania poparcia dla naszego postulatu.
Odnosząc się do pytania Pana Posła dotyczącego kwotowania na rynku cukru, uprzejmie informuję, że polski rynek cukru, jeszcze przed wejściem Polski do Unii Europejskiej, tj. od 1 października 1994 r., regulowany był przepisami ustawowymi (ustawa z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym oraz ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru), które wprowadziły kwotowanie produkcji cukru. Kwoty ustalane były corocznie przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia i przydzielane producentom cukru w drodze decyzji przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Z chwilą wejścia Polski do UE wynegocjowane przez Polskę kwoty produkcji cukru wynosiły 1580 tys. ton (kwota A) i 91,926 tys. ton (kwota B) i zgodnie z obowiązującymi przepisami (rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru) Państwa członkowskie przydzielają kwoty A i B każdemu przedsiębiorstwu produkującemu cukier i posiadającemu siedzibę na ich terytorium oraz którym przydzielono kwotę A i B w roku gospodarczym 2003/2004. Jak z powyższego wynika, limitowanie produkcji polega na bezpośrednim przydzielaniu limitów producentom cukru.
Ponadto uprzejmie informuję, że od roku gospodarczego 2006/2007 obowiązywać będą przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia kwoty produkcji cukru państwo członkowskie przydziela każdemu zatwierdzonemu przedsiębiorstwu produkującemu cukier i prowadzącemu działalność na jego terytorium. Kwota produkcyjna przyznana każdemu przedsiębiorstwu będzie równa sumie kwot A i B określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1260/2001, przydzielonych temu przedsiębiorstwu na rok gospodarczy 2005/2006. Oznacza to, że począwszy od roku gospodarczego 2006/2007 przedsiębiorstwa produkujące cukier będą otrzymywać kwoty w takiej samej wysokości, jak w roku gospodarczym 2005/2006. Komisja Europejska może jednak na mocy obowiązujących przepisów dokonać redukcji wielkości produkcji cukru w ramach kwot w danym roku. Producenci cukru mają prawo również dobrowolnie zrezygnować z produkcji cukru, oddając kwotę i mogą otrzymać rekompensatę z tego tytułu z funduszu restrukturyzacji.
Minister
Krzysztof Jurgiel
Warszawa, dnia 30 marca 2006 r.
1) Rozporządzenie Rady z dnia 30 maja 2005r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1868/94 ustalające system kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej.