V kadencja
Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi - z upoważnienia ministra -
na interpelację nr 7359
w sprawie skupu i cen żywca wieprzowego
Szanowny Panie Marszałku! W związku z pismem pana marszałka z dnia 30 marca 2007 r., znak SPS-023-7359/07, przekazującym interpelację pana Jana Burego, posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w sprawie skupu i cen żywca wieprzowego, uprzejmie przekazuję poniższe wyjaśnienia.
Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi na bieżąco monitoruje sytuację cenową na rynkach rolnych, w tym na rynku wieprzowiny na terenie całego kraju, jak również w poszczególnych makroregionach. Służy temu Zintegrowany System Rolniczej Informacji Rynkowej (ZSRIR), który opiera się na danych pierwotnych, tj. gromadzonych bezpośrednio od podmiotów działających na rynku rolnym. W przypadku rynku wieprzowiny zbierane i przetwarzane są między innymi dane odnośnie do cen zakupu świń rzeźnych wg klasyfikacji EUROP i wg wagi żywej. Wymienione informacje gromadzone są w cyklach tygodniowych, a następnie są weryfikowane, opracowywane i publikowane w każdy czwartek na stronach internetowych MRiRW w postaci branżowych biuletynów informacyjnych.
Według danych (ZSRIR), od końca lutego 2007 r. obserwuje się stopniowy wzrost ceny skupu żywca wieprzowego. W 14. tygodniu 2007 r. (02.04.-08.04.2007 r.) średnia cena skupu wg wagi żywej wyniosła 3,36 zł/kg i była o 1,2% niższa zarówno w stosunku do poprzedniego tygodnia, jak i poprzedniego roku. Cena ta była wyższa w porównaniu z najniższą, zanotowaną w okresie 22-28.01.2007 r., o prawie 7%.
Ceny skupu różnią się w zależności od regionu Polski. W okresie 02-08.04.2007 r. najniższą cenę zanotowano w Regionie Zachodnim, wynosiła ona 3,30 zł/kg, najwyższą zaś - na poziomie 3,45 zł/kg - w Regionie Środkowo-Wschodnim.
Tabela 1. Średnie ceny netto skupu świń rzeźnych za wagę żywą wg makroregionów1).
CENA (zł/kg) MAKROREGIONY 2007-04-08 2007-04-01 POLSKA 3,36 3,40 REGION PÓŁNOCNY 3,40 3,45 REGION ŚRODKOWO-WSCHODNI 3,45 3,45 REGION POŁUDNIOWO WSCHODNI 3,31 3,37 REGION ZACHODNI 3,30 3,35 Ceny skupu znacznie różnią się także w zależności od klas jakości. W analizowanym okresie 2007 r. za kg żywca w klasach najwyższych S i E płacono odpowiednio 3,49 zł/kg i 3,40 zł/kg, a za żywiec w klasie P - 2,76 zł/kg.
Jeśli chodzi o poziom cen wieprzowiny w innych krajach Unii Europejskiej, należy zauważyć, iż w okresie 02-08.04.2007 r. średnia cena referencyjna (w wadze poubojowej schłodzonej, klasa E) dla UE-27 wyniosła 127,94 euro/100 kg. Polska cena w tym samym czasie ukształtowała się na poziomie 119,26 euro/100 kg, a więc była o niecałe 7% niższa od średniej dla UE.
Mniej niż w Polsce za wieprzowinę płacono w Danii (111,01 euro/100 kg) oraz w Holandii (112,97 euro/100 kg). Porównywalna do polskiej była cena referencyjna w Belgii (120,30 euro/100 kg).
Zmiany w opłacalności chowu trzody chlewnej są przede wszystkim wynikiem cyklu koniunkturalnego (cykl świński). W II połowie 2004 r. w wyniku spadku pogłowia i produkcji trzody chlewnej ceny skupu trzody osiągnęły wysoki poziom, co przy jednoczesnym znacznym spadku cen zbóż sprawiło, że wielu rolników zdecydowało się na chów trzody. Skutkowało to wzrostem pogłowia świń - w lipcu 2005 r., wg danych GUS, pogłowie wzrosło o 6,6% w porównaniu do lipca 2004 r., a w lipcu 2006 r. było o dalsze 4,2% wyższe i osiągnęło poziom 18,9 mln sztuk.
W końcu listopada 2006 r., według danych GUS, pogłowie świń ukształtowało się na poziomie 18,8 mln szt., tj. o 0,5% wyższym niż rok wcześniej, zaś w porównaniu z liczebnością stada świń w końcu lipca 2006 r. było niższe o 0,4%. Stado loch na chów zmniejszyło się w porównaniu z listopadem 2005 r. o 0,1%, w tym pogłowie loch prośnych spadło o 1,9% w porównaniu z listopadem 2005 r. Stosunkowo wysoki przyrost utrzymał się jeszcze w pogłowiu warchlaków i tuczników. W listopadzie 2006 r. było ich odpowiednio o 7,6% i 5,1% więcej niż rok wcześniej.
Według danych przytaczanych przez Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (IERiGŻ), produkcja wieprzowiny w wadze bitej ciepłej wyniosła w 2006 r. około 2164 tys. ton i była wyższa o 9% w stosunku do 2005 r. IERiGŻ ocenia, iż w I półroczu 2007 r. produkcja wieprzowiny może być o dalsze 5% większa w porównaniu do I półrocza 2006 r.
W kwestii przewidywań odnośnie do sytuacji cenowej w najbliższym czasie uprzejmie informuję, iż według marcowej prognozy zespołu ekspertów powołanego przez prezesa Agencji Rynku Rolnego w II kwartale 2007 r. wzrostowa tendencja w produkcji wieprzowiny prawdopodobnie wygaśnie i ceny zaczną wzrastać. Wg tej prognozy, w czerwcu 2007 r. przeciętne ceny skupu trzody chlewnej mogą kształtować się na poziomie 3,40-3,60 zł/kg, we wrześniu 2007 r. - 4,30-4,60 zł/kg.
Odnośnie do uruchamiania nowych rynków zbytu uprzejmie informuję, iż kwestie eksportu polskich produktów pochodzenia zwierzęcego do krajów trzecich wiążą się przede wszystkim z koniecznością spełnienia określonych wymogów weterynaryjnych. W związku z powyższym w przypadku pojawienia się zainteresowania ze strony polskich podmiotów wysyłką produktów pochodzenia zwierzęcego do państwa trzeciego Główny Inspektorat Weterynarii występuje do władz danego państwa przez placówkę dyplomatyczną RP o określenie wymagań weterynaryjnych i wzorów świadectw zdrowia, w oparciu o które będzie mógł być dokonywany eksport polskich produktów pochodzenia zwierzęcego. Otrzymane informacje są tłumaczone na język polski, a następnie, jeżeli nie ma dodatkowych wymogów związanych z zatwierdzeniem kraju do eksportu, umieszczane są na stronie internetowej GIW.
Jednocześnie uprzejmie informuję, iż wysiłki służb weterynaryjnych przyniosły efekt w postaci otwarcia lukratywnego, lecz wymagającego rynku japońskiego. Dnia 16 lutego 2006 r. władze weterynaryjne Cesarstwa Japonii przekazały uzgodnione wymagania eksportowe dla mięsa wieprzowego przeznaczonego na rynek japoński wraz z weterynaryjnym świadectwem zdrowia na ww. produkty. Oznacza to, że polskie zakłady po spełnieniu określonych wymagań mają możliwość eksportu do Japonii mięsa wieprzowego i produktów z niego pochodzących. Wg stanu na 2 kwietnia 2007 r. uprawnienia takie posiadają 42 zakłady.
W chwili obecnej ustalane są wymagania weterynaryjne i wzory świadectw zdrowia dla mięsa wieprzowego i produktów z niego pochodzących wysyłanych m.in. do Chińskiej Republiki Ludowej, Tajwanu, Singapuru, Hongkongu, Brazylii, Chile.
W kwestii działań podejmowanych w celu poprawy sytuacji na rynku trzody chlewnej uprzejmie informuję, iż z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej polityka na rynku wieprzowiny jest prowadzona i realizowana w ramach instrumentów Wspólnej Polityki Rolnej (WPR). Zasady organizacji tego rynku reguluje rozporządzenie Rady (EWG) nr 2759/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wieprzowiny. W ramach wspólnej polityki wobec sektora wieprzowiny realizowane są obecnie dopłaty do eksportu kiełbas i przetworów wieprzowych. Ponadto prawo UE przewiduje dopłaty do eksportu nieprzetworzonego mięsa wieprzowego, dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny oraz zakupy interwencyjne, które nie były jednak uruchamiane od ponad 30 lat, a także nadzwyczajne środki wsparcia w sytuacji wystąpienia zakłóceń na rynku wywołanych rozprzestrzenianiem się chorób zwierzęcych. Decyzje o uruchomieniu poszczególnych instrumentów wsparcia podejmuje Komisja Europejska po zasięgnięciu opinii Komitetu Zarządzającego do Spraw Wieprzowiny, w którego posiedzeniach biorą udział przedstawiciele Komisji i krajów członkowskich.
Z uwagi na objęcie rynku wieprzowiny regulacjami wspólnotowymi Polska, podobnie jak i inne kraje członkowskie UE, nie ma możliwości samodzielnego podejmowania działań interwencyjnych na rynku wieprzowiny. W związku z powyższym od momentu, kiedy rozpoczął się spadek cen trzody chlewnej, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi podejmowało na forum Unii Europejskiej działania mające na celu uruchomienie interwencji na rynku wieprzowiny. Informacje o trudnej sytuacji na polskim rynku trzody chlewnej i wnioskowane instrumenty w postaci dopłat do prywatnego przechowywania oraz refundacji eksportowych do mięsa wieprzowego były kilkakrotnie przedstawiane podczas posiedzeń Komitetu Zarządzającego do Spraw Wieprzowiny w Brukseli. Komisja Europejska oceniła jednakże sytuację na rynku wieprzowiny jako dobrą i stabilną. Uznano, że nie ma podstaw do podejmowania działań interwencyjnych na tym rynku. Według Komisji pozytywny trend powinien się utrzymać także w I kwartale 2007 r. Jednocześnie Komisja stwierdziła, że jakakolwiek interwencja mogłaby mieć miejsce jedynie w sytuacji destabilizacji rynku wieprzowiny w całej Unii Europejskiej.
Ponadto w dniu 29 listopada 2006 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwrócił się do komisarz do spraw rolnictwa Mariann Fischer Boel z wnioskiem o pilne wprowadzenie dopłat do prywatnego przechowywania wieprzowiny oraz dopłat do eksportu mięsa wieprzowego. We wspomnianym piśmie argumentował, że wdrożenie ww. instrumentów jest konieczne celem poprawy zaistniałej trudnej sytuacji. We wniosku minister przypomniał również o utrzymującym się zakazie eksportu mięsa wieprzowego do Rosji i na Ukrainę, co dodatkowo w istotny sposób pogarsza sytuację na polskim rynku wieprzowiny.
Na posiedzeniu Rady Ministrów Unii Europejskiej w dniu 19 grudnia 2006 r. minister rolnictwa i rozwoju wsi ponownie poinformował o bardzo trudnej sytuacji polskich producentów żywca wieprzowego i wystąpił o wprowadzenie dopłat do prywatnego przechowywania wieprzowiny oraz dopłat do eksportu mięsa wieprzowego.
W odpowiedzi na list ministra rolnictwa i rozwoju wsi oraz zawarte w nim postulaty komisarz Mariann Fischer Boel poinformowała, że sytuacja na wspólnotowym rynku wieprzowiny nie daje obecnie podstaw do wprowadzania wsparcia tego rynku w postaci ww. instrumentów.
Ponadto uprzejmie informuję, że Rada Ministrów na posiedzeniach w dniach 3 i 30 stycznia 2007 r. postanowiła, że minister gospodarki, wspólnie z ministrem rolnictwa i rozwoju wsi, podejmie działania mające na celu dokonanie przez Agencję Rezerw Materiałowych (ARM) zakupu półtusz wieprzowych, które będą stanowić rezerwę państwową gospodarczą. W celu realizacji przedmiotowego postanowienia minister gospodarki, w uzgodnieniu z ministrem rolnictwa i rozwoju wsi, wydał stosowne decyzje.
Zgodnie z wytycznymi ministra gospodarki ARM zawiera umowy z przechowawcami rozlokowanymi na terenie całego kraju, którzy spełniają warunki w zakresie ochrony informacji niejawnych, ochrony mienia, możliwości przechowywania, warunków sanitarnych itd., i nie wprowadza ograniczeń w zakresie dopuszczalnych obszarów skupu.
Zgodnie z ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z późn. zm.) informacje dotyczące planowania, rozmieszczenia i stanu rezerw państwowych mają charakter niejawny. Z tego względu ARM przy przeprowadzaniu procedury tworzenia rezerw stosuje formę przetargu ograniczonego. Jednocześnie należy podkreślić, że ARM nie uczestniczy w procesie bezpośredniego skupu żywca od producentów. Zadanie to realizowane jest przez przedsiębiorców dysponujących odpowiednią bazą magazynową, umożliwiającą przechowywanie półtusz wieprzowych w warunkach chłodniczych. Agencja nie dysponuje takimi możliwościami magazynowymi. ARM dokonuje wyboru ofert przedsiębiorców spełniających powyższe wymagania, jak również wymagania związane z ochroną informacji niejawnych, a następnie podpisuje z nimi stosowne umowy i przekazuje środki finansowe na zakup i przechowywanie półtusz wieprzowych. Z uwagi na fakt, że przedmiotowy zakup realizowany jest przez przedsiębiorców będących jednocześnie przechowawcami półtusz wieprzowych, ich ujawnienie spowodowałoby także ujawnienie informacji na temat rozmieszczenia tych rezerw.
Jednocześnie należy podkreślić, iż krajowe rezerwy produktów rolnych nie są elementem Wspólnej Polityki Rolnej, w tym wspólnej organizacji rynku wieprzowiny, dlatego też operacje (zakup lub sprzedaż) w ramach gospodarowania zapasami rezerw państwowych utrzymywanymi przez państwa członkowskie UE nie mogą naruszać zasad Wspólnej Polityki Rolnej, co oznacza, że muszą być neutralne dla rynku wspólnotowego.
Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1972/2003 z dnia 10 listopada 2003 r. o środkach przejściowych przyjętych w odniesieniu do handlu produktami rolnymi ze względu na przystąpienie Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz. Urz. UE L 293 z 11.11.2003, z późn. zm.) państwa członkowskie zobowiązane są do informowania Komisji Europejskiej o wszelkich zmianach dokonywanych w stanach rezerw państwowych oraz o podstawach prawnych wprowadzania tych zmian.
Ponadto minister rolnictwa i rozwoju wsi wystąpił w dniu 22 grudnia 2006 r. do prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z pisemnym wnioskiem o podjęcie działań mających na celu zbadanie, czy zachowania rynkowe przedsiębiorców prowadzących skup żywca wieprzowego są zgodne z warunkami konkurencji i nie mają charakteru nadużyć. W odpowiedzi prezes UOKiK poinformował, iż rynki rolne znajdują się pod stałym monitoringiem ze strony podległego mu urzędu, natomiast w chwili obecnej trudno dopatrzyć się zachowań o charakterze nadużyć zniekształcających lub ograniczających konkurencję na rynku wieprzowiny. Poinformował ponadto, iż w ostatnim półroczu do prezesa UOKiK nie wpłynęły sygnały przedsiębiorców dotyczące zakłóceń konkurencji na tym rynku.
Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi podjęło również działania mające na celu poprawę trudnej sytuacji na rynku zbóż, która dodatkowo pogarsza sytuację producentów trzody chlewnej. Minister rolnictwa i rozwoju wsi wystąpił do Komisji Europejskiej o uruchomienie sprzedaży zbóż z zapasów interwencyjnych na rynek wewnętrzny Wspólnoty. Oprócz sprzedaży zbóż z zapasów zgromadzonych przez Agencję Rynku Rolnego minister wnioskował również o wystawienie zapasów zgromadzonych w innych krajach członkowskich (głównie w Niemczech i na Węgrzech).
Ilości zbóż wystawione w bieżącym roku gospodarczym do sprzedaży na rynek wewnętrzny Wspólnoty są systematycznie zwiększane. Pod koniec marca 2007 r. Komisja Europejska dokonała ponownego zwiększenia ilości zbóż wystawionych do sprzedaży na rynek wewnętrzny, których ilość w sumie wynosi 7,8 mln ton, z czego 3,1 mln ton stanowi pszenica, 1,5 mln ton jęczmień, 2,8 mln ton kukurydza i 0,43 mln ton żyto. Największe ilości zbóż pochodzą z Niemiec i Węgier. Do dnia 29 marca 2007 r. z zapasów interwencyjnych UE na rynek wewnętrzny Wspólnoty sprzedano ponad 6 mln ton zbóż. Obecnie polska agencja interwencyjna nie dysponuje już zapasami interwencyjnymi, które mogłyby być przeznaczone do sprzedaży na rynek wewnętrzny Wspólnoty.
Biorąc pod uwagę konieczność zintensyfikowania podaży zbóż na wspólnotowym rynku, a w szczególności na rynku Polski, na początku stycznia 2007 r. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju zwróciło się do Komisji Europejskiej z następującymi wnioskami:
- otwarcia oddzielnego przetargu na sprzedaż zbóż z zapasów interwencyjnych na rynek Polski oraz
- zaprzestania sprzedaży zbóż z zapasów interwencyjnych Wspólnoty na eksport.
Wniosek Polski dotyczący oddzielnego przetargu nie został uwzględniony z uwagi na realizowaną obecnie sprzedaż zbóż z zapasów interwencyjnych na rynek wewnętrzny, w ramach której podmioty z Polski mogą się zaopatrywać w surowce.
Komisja Europejska pozytywnie oceniła wniosek dotyczący wycofania pozostałych ilości zbóż objętych przetargami na eksport i tym samym zwiększenia ilości zbóż na rynek wewnętrzny Wspólnoty. Według stanu na dzień 29 marca 2007 r. w zapasach interwencyjnych znajduje się wciąż około 3 mln ton zbóż, w tym głównie kukurydza zgromadzona przez węgierską agencję interwencyjną.
Mając na uwadze wciąż wysoki poziom unijnych zapasów interwencyjnych zbóż, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi w dalszym ciągu będzie podejmowało działania mające na celu zwiększenie ilości zbóż sprzedawanych z zapasów interwencyjnych zgromadzonych w innych krajach członkowskich.
Polscy przedsiębiorcy mają również możliwość przywozu zbóż z krajów trzecich na preferencyjnych warunkach w ramach otwartych kontyngentów taryfowych, których administrowaniem w Polsce zajmuje się Agencja Rynku Rolnego.
Ponadto ministerstwo podejmuje działania mające na celu wypracowanie rozwiązań systemowych zmierzających do trwałej poprawy sytuacji producentów trzody chlewnej. Do takich działań należy zachęcanie do zawierania umów kontraktacyjnych z zakładami ubojowymi w celu zapewnienia stabilności zbytu żywca wieprzowego, jak również do wzmacniania pozycji producentów poprzez tworzenie grup producenckich.
Umowy kontraktacyjne są instrumentem mogącym wzmocnić pozycję producentów żywca wieprzowego, a także zapewnić przewidywalną w dłuższym okresie cenę oraz sprzyjać rentownej produkcji. W celu promocji ich zawierania propozycje treści umów kontraktacyjnych oraz aneksów do nich opracowane zostały już w 2005 r. przez Radę Gospodarki Żywnościowej przy ministrze rolnictwa i rozwoju wsi wspólnie z Departamentem Prawno-Legislacyjnym oraz przedstawicielami zainteresowanych sektorów. Dostępne są one na stronach internetowych Rady Gospodarki Żywnościowej. Obecnie trwają prace nad przygotowaniem projektu nowelizacji tych umów.
Zachętę do szerszego wykorzystywania kontraktacji przez zakłady przetwórcze stanowi zapis obecnego projektu PROW na lata 2007-2013 w zakresie działania Zwiększanie wartości dodanej podstawowej produkcji rolnej i leśnej, który brzmi: ˝wspierane są projekty realizowane przez zakłady, które zaopatrują się w surowce na podstawie umów długoterminowych, zawieranych z producentami rolnymi˝.
Szczegółowe rozwiązania dotyczące zobowiązań beneficjentów we wskazanym powyżej zakresie będą zawarte we wzorze umowy zawieranej pomiędzy beneficjentem a Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Innym rozwiązaniem pozwalającym dostosowywać produkcję rolną do warunków rynkowych oraz poprawiać efektywność gospodarowania jest tworzenie grup producenckich. Zasady organizowania się producentów rolnych w grupy oraz warunki udzielania ze środków publicznych pomocy finansowej związanej z ich organizowaniem i funkcjonowaniem uregulowane są w ustawie z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2000 Nr 88, poz. 983, z późn. zm.).
Ostatnia nowelizacja ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach została wprowadzona ustawą z dnia 15 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 251, poz.1847). By pobudzić inicjatywy organizowania się producentów rolnych w grupy, dokonano następujących zmian, które mają ułatwić ich funkcjonowanie (weszły w życie od 1 stycznia 2007 r.):
- zwolnienie dochodu grupy producentów rolnych wpisanej do rejestru tych grup, pochodzącego ze sprzedaży produktów lub grup produktów, dla których grupa została utworzona, wyprodukowanych w gospodarstwach jej członków - w części wydatkowanej na rzecz członków tej grupy w roku podatkowym lub roku po nim następującym, przeznaczonej na zakup środków produkcji przekazanych członkom grupy producentów rolnych oraz na szkolenie członków grupy producentów rolnych;
- zwolnienie z podatku od nieruchomości całości budynków i budowli zajętych przez grupę producentów rolnych, wykorzystywanych wyłącznie na prowadzenie działalności w zakresie sprzedaży produktów lub grup produktów wytworzonych w gospodarstwach członków grupy zgodnie z jej aktem założycielskim;
- zwolnienie z obowiązku informowania co najmniej na 12 miesięcy przed końcem danego roku działalności członków grupy o zamiarze wystąpienia z grupy tych producentów, którzy otrzymali postanowienie o spełnieniu warunków określonych w przepisach w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich.
Ponadto, w ustawie o grupach producentów rolnych zostały także zmienione przepisy, które weszły w życie 30.01.2007 r.:
- spółdzielnia rolnicza (nie: rolnicza spółdzielnia produkcyjna) GS ˝Samopomoc Chłopska˝ i SKR, jeżeli wśród swoich członków mają rolników jednego produktu lub grupy produktów, np. zbóż, ziemniaków, trzody, to spółdzielnia ta ze względu na tych rolników może uzyskać status (wpis do rejestru marszałka) grupy producentów rolnych, jeżeli dostosuje swój statut do ustawy o grupach producentów rolnych i będzie prowadziła dla tamtych członków oddzielną księgowość;
- minimalny 3-letni okres członkostwa w grupie wymagany ustawą nie obejmuje członków, którzy w dowolnym czasie osiągną wiek emerytalny i będą chcieli odejść na rentę strukturalną;
- członkowie grupy jako załącznik do wniosku marszałka o wpis grupy zamiast nakazu płatniczego będą dołączać oświadczenia, że są producentami rolnymi.
Podejmowane są również działania prowadzące do szerszej promocji polskiego mięsa zarówno w kraju, jak i za granicą, a także w celu zdobywania nowych rynków zbytu.
Ponadto uprzejmie informuję, iż w celu umożliwienia eksportu żywych świń do tych krajów Unii Europejskiej, które są wolne od choroby Aujeszky˝ego lub w których prowadzony jest program zwalczania tej choroby, prowadzone są działania zmierzające do uwolnienia Polski od tej jednostki chorobowej. W tym celu, w dniu 22 czerwca 2006 r. przyjęte zostało rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wprowadzenia programu zwalczania choroby Aujeszky˝ego u świń na obszarze województwa lubuskiego (Dz. U. Nr 109, poz. 751). Program ten był programem pilotażowym i między innymi posłużył do pozyskania doświadczenia i niezbędnych informacji potrzebnych do opracowania programu dla pozostałych województw. Wybór województwa lubuskiego jako pierwszego regionu w Polsce, w którym wprowadzono program zwalczania choroby Aujeszky˝ego, podyktowany był m.in. względami ekonomicznymi oraz geograficznymi.
Należy zaznaczyć, że zwalczanie choroby Aujeszky˝ego jest procesem wieloletnim wymagającym wydatkowania znacznych środków finansowych z budżetu państwa. Dlatego wdrożenie programu zwalczania na terenie całego kraju jest ściśle uzależnione od wielkości środków budżetowych przewidywanych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w kolejnych latach. Ze względu na ograniczone możliwości budżetu państwa i związaną z tym kwotą środków finansowych zaplanowanych w budżecie rozszerzenie przedmiotowego programu zwalczania na cały kraj nie będzie możliwe w 2007 r.
Jednak niezależnie od środków zaplanowanych w ustawie budżetowej na 2007 r. minister rolnictwa i rozwoju wsi będzie podejmować działania, aby środki na ten cel w bieżącym roku zostały zwiększone, a zakres obszaru zwalczania tej choroby jak najszybciej został rozszerzony o kolejne województwa.
Obecnie główny lekarz weterynarii opracowuje koncepcję stopniowego (etapowego) rozszerzania programu na poszczególne regiony kraju i uwalniania regionów od tej jednostki chorobowej, biorąc pod uwagę m.in. położenie geograficzne, wielkość pogłowia świń oraz związane z tym koszty realizacji w poszczególnych latach. W pierwszym rzędzie planuje się wdrożenie przedmiotowego programu zwalczania na terenie województwa zachodniopomorskiego, wielkopolskiego, kujawsko-pomorskiego i dolnośląskiego. Szacuje się, że na rozszerzenie programu zwalczania choroby Aujeszky˝ego u świń w tych województwach niezbędne będzie wydatkowanie ok. 65-70 mln zł z budżetu państwa. Natomiast realizacja tego programu na terenie całego kraju pociągnie za sobą skutki finansowe w wysokości ok. 200 mln zł rocznie.
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Marek Zagórski
Warszawa, dnia 19 kwietnia 2007 r.
*) Makroregion Północny: województwa kujawsko-pomorskie, pomorskie, warmińsko-mazurskie.
Makroregion Środkowo-Wschodni: województwa łódzkie, mazowieckie, podlaskie
Makroregion Południowo-Wschodni: województwa lubelskie, małopolskie, podkarpackie, śląskie, świętokrzyskie.
Makroregion Zachodni: województwa dolnośląskie, lubuskie, opolskie, wielkopolskie, zachodniopomorskie.