V kadencja

Interpelacja nr 6546

do ministra rolnictwa i rozwoju wsi

w sprawie zagrożenia roślin przez zachodnią kukurydzianą stonkę korzeniową

   W związku z pojawieniem się na obszarze województwa podkarpackiego kukurydzianej stonki korzeniowej Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał rozporządzenie z dnia 26 maja 2006 r. w sprawie wprowadzenia na obszarze województwa podkarpackiego nakazów i zakazów w związku ze szczególnym zagrożeniem roślin przez zachodnią kukurydzianą stonkę korzeniową (Dz.U. nr 97, poz. 669).

   Zgodnie z ww. aktem prawnym w celu zwalczania szkodnika zostały sprecyzowane działania, do których należy między innymi zakaz uprawy kukurydzy w 2007 r., jeżeli była ona uprawiana na danym gruncie w 2005 r. lub 2006 r.

   Metody i niezbędne środki mające na celu walkę ze szkodnikiem na terenach południowej Polski zostały również określone przepisami rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się zachodniej kukurydzianej stonki korzeniowej (Dz. U. Nr 82, poz. 763), w którym określono jako najskuteczniejszy sposób ograniczenia szkodnika stosowanie minimum trzyletniego płodozmianu.

   Kukurydziana stonka korzeniowa jest organizmem kwarantannowym i jej pojawienie się powoduje uszkodzenia u dorosłych roślin systemu korzeniowego i kolb kukurydzy.

   Stosowanie przerw i płodozmianu w uprawach kukurydzy, jako jednej z metod walki ze szkodnikiem, spowoduje konieczność zaprzestania upraw kukurydzy w wielu gospodarstwach. Sytuacja taka niewątpliwie przyczyni się do powstania strat gospodarczych wśród wielu podmiotów. To oznacza także, że dalsze stosowanie obowiązującego aktualnie rozporządzenie może doprowadzić do poważnego osłabienia ekonomicznego naszego rolnictwa, dalszego wzrostu cen żywności i zapewnić szybszy rozwój krajów, które stosują mniej restrykcyjne prawo i będą w związku z tym w stanie eksportować kukurydzę do Polski. Jest również zasadne stwierdzenie, że rolnicy narażeni na straty w wyniku decyzji służb ochrony roślin będą mieli prawo ubiegać się o stosowne odszkodowania.

   Wielu rolników trudniących się uprawą kukurydzy poczyniło ogromne inwestycje w celu uzyskania odpowiednich plonów. Dotyczy to przede wszystkim zaciągania kredytów na zakup maszyn i sprzętu rolniczego. Wskutek wprowadzenia odpowiednich nakazów i zakazów, jako środków walki ze szkodnikiem, uprawa kukurydzy nie będzie już dla rolników tak opłacalna i większość z nich będzie miała trudności z uregulowaniem swoich zobowiązań finansowych.

   Wśród krajów europejskich, w których występuje stonka kukurydziana, skutecznym sposobem walki z tym szkodnikiem nie jest stosowanie jedynie nakazów i zakazów, ale również użycie odpowiednich środków chemicznych. W tym celu Polski Związek Producentów Kukurydzy wniósł o podjęcie kroków przyspieszających badania rejestracyjne i rejestrację odpowiednich preparatów chemicznych stosowanych już w wielu krajach Unii Europejskiej. Aktualna wiedza wykazuje wyższość środków ochrony roślin i genetycznych modyfikacji nad działaniami administracyjnymi. Trzeba i w naszym kraju w większym stopniu korzystać z osiągnięć nauki.

   Mając powyższe na uwadze, proszę Pana Premiera o udzielenie odpowiedzi na niżej postawione pytania:

   1. Jak Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi zamierza wspierać rolników, którzy w związku z stosowaniem przepisów o walce ze stonką kukurydzianą poniosą straty?

   2. Czy Polska wystąpiła do Unii Europejskiej o dofinansowanie dla rolników z obszarów dotkniętych kwarantanną w związku z wystąpieniem zachodniej stonki kukurydzianej?

   3. Czy działania podjęte w celu walki ze stonką kukurydzianą zapobiegną rozprzestrzenianiu się tego szkodnika na pozostałą część kraju?

   4. Czy w najbliższym czasie Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi przewiduje zmianę obowiązującego rozporządzenia na mniej restrykcyjne, niepowodujące strat gospodarczych tak rolników, jak i kraju?

   Oczekując odpowiedzi Pana Premiera, pozostaję z wyrazami szacunku.

   Poseł Jan Bury

   Rzeszów, dnia 8 lutego 2007 r.