V kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej - z upoważnienia ministra -

na interpelację nr 4688

w sprawie nieprawidłowości w orzecznictwie lekarskim ZUS

   Szanowny Panie Marszałku! W związku z przekazaną przez Pana Marszałka, przy piśmie z dnia 21 września 2006r. znak: SPS-023-4688/06, interpelacją Pana Posła Romana Czepego w sprawie nieprawidłowości w orzecznictwie lekarskim ZUS pozwolę sobie, po uzyskaniu wyjaśnień od Prezesa ZUS, przedstawić, co następuje:

   Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004r. Nr 39, poz.353, ze zm.) oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy lekarze orzecznicy oraz komisje lekarskie ZUS wydają orzeczenia na podstawie bezpośredniego badania osoby ubezpieczonej i posiadanej dokumentacji lekarskiej.

   Przy ocenie niezdolności do pracy zarówno lekarze orzecznicy ZUS, jak i komisje lekarskie uwzględniają wszystkie schorzenia, z powodu których leczona jest osoba ubezpieczona, oraz dokonują łącznej oceny ich następstw powodujących naruszenie sprawności organizmu.

   Przypadki, w których niezdolność do pracy jest spowodowana tylko jednym schorzeniem, należą do rzadkości. Dlatego też przy rozpatrywaniu indywidualnej sprawy nie wystarcza nawet wysoko specjalistyczna wiedza z jednej tylko dziedziny medycyny. W postępowaniu orzeczniczym zarówno lekarz orzecznik ZUS, jak i komisja lekarska korzystają z dokumentacji zgromadzonej przez lekarzy leczących oraz badań wykonanych dla celów diagnostyczno-leczniczych.W przypadkach, w których posiadana dokumentacja jest niewystarczająca do wydania orzeczenia, lekarz orzecznik lub komisja lekarska ZUS zleca uzupełnienie tej dokumentacji, w szczególności o opinie lekarza konsultanta lub psychologa lub o wyniki badań pomocniczych. W miarę potrzeby może być również zalecona obserwacja szpitalna.

   Wymagane kwalifikacje zawodowe lekarzy orzeczników i lekarzy członków komisji lekarskich ZUS, określone przepisami rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 273, poz.2711), przewidują, że lekarzem orzecznikiem i lekarzem członkiem komisji lekarskiej ZUS może być lekarz, który jest specjalistą, w szczególności w zakresie: chorób wewnętrznych, chirurgii, neurologii, psychiatrii, medycyny pracy, medycyny społecznej. Wymagane jest również odbycie przez wymienionych lekarzy przeszkolenia w zakresie ustalonym przez Prezesa ZUS.

   Tak więc wszyscy lekarze orzecznicy i lekarze członkowie komisji lekarskich ZUS legitymują się tytułem specjalisty, czyli posiadają najwyższe kwalifikacje zawodowe, a ich praca w charakterze lekarza orzecznika ZUS lub lekarza komisji lekarskiej ZUS jest poprzedzona odbyciem stosownego przeszkolenia.

   W świetle powyższego propozycja Pana Posła, odnosząca się do zmiany przepisów dotyczących funkcjonowania ZUS, a w szczególności postulat, aby o zdrowiu pacjenta orzekali specjaliści z tej dziedziny, która zajmuje się danymi schorzeniami, nie znajduje uzasadnienia.

   Jednocześnie wyjaśniam, że Minister Pracy i Polityki Społecznej sprawuje nadzór nad działalnością ZUS, w tym nadzór nad orzecznictwem lekarskim, ale jedynie pod kątem zgodności działań ZUS z obowiązującymi przepisami. Minister nie sprawuje natomiast nadzoru nad decyzjami wydawanymi przez ZUS w indywidualnych sprawach - w takich przypadkach właściwa jest droga sądowa.

   Pragnę ponadto poinformować, że orzecznictwo ZUS dla celów rentowych było ostatnio (od lipca 2004 r. do lutego 2005 r.) przedmiotem kontroli Najwyższej Izby Kontroli. Wnioski pokontrolne przedstawione przez Najwyższą Izbę Kontroli są aktualnie realizowane przez ZUS.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Romuald Poliński

   Warszawa, dnia 6 października 2006 r.