V kadencja
Odpowiedź ministra obrony narodowej
na interpelację nr 2160
w sprawie emerytur wojskowych
Szanowny Panie Marszałku! Opowiadając na interpelację Pana Posła Zbyszka Zaborowskiego w sprawie emerytur wojskowych (SPS-023-2160/06), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.
Na wstępie chciałbym zapewnić, iż resort obrony narodowej mając na względzie dobro żołnierzy odchodzących na emeryturę oraz byłych żołnierzy zawodowych zawsze czynił starania o zapewnienie właściwych rozwiązań prawnych i utrzymanie stabilności wojskowego systemu emerytalnego. Jednak przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm.) na przestrzeni lat uległy zmianie. Na wojskowy system emerytalny wpłynęła zmiana formuły waloryzacji emerytur z ˝uposażeniowej˝ na ˝cenową˝. Bezwarunkowe wprowadzenie powszechnych zasad waloryzacji przyczyniło się do zachwiania dotychczasowej konstrukcji systemu emerytalnego, a co za tym idzie do rozwarstwienia wysokości świadczeń emerytalno-rentowych.
Od 1 stycznia 1999 r. wszystkie służby mundurowe zostały objęte powszechną waloryzacją rent i emerytur. Postanowienia przepisu art. 89 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) dotyczące waloryzacji świadczeń, odnoszą się zarówno do kadry zawodowej, jak i pracowników wojska. Resort obrony narodowej od 1999 r. wielokrotnie występował z inicjatywą przywrócenia pierwotnych zasad waloryzacji dla emerytów i rencistów wojskowych. Jednakże dotychczas nie osiągnięto pozytywnego rozstrzygnięcia. Rada Ministrów rozpatrując społeczny projekt zmian wojskowej ustawy emerytalnej, który między innymi zawierał zapis o waloryzacji ˝uposażeniowej˝, na posiedzeniu w kwietniu 2002 r. stanęła na stanowisku, że powrót do przedmiotowej waloryzacji, ze względu na bardzo trudną sytuację budżetową państwa, w najbliższych latach jest niemożliwy.
Jednakże należy zauważyć, iż nie zawsze waloryzacja ˝uposażeniowa˝ jest korzystniejsza od wprowadzonej powszechnie waloryzacji rent i emerytur, np. wskaźniki świadczenia emerytalno-rentowego w 2006 r. wzrosły o 6,2%, natomiast uposażenia żołnierzy zawodowych jedynie o 1,5%.
Odnosząc się do kwestii zmiany istniejącego stanu prawnego w zakresie emerytur wojskowych informuję, iż obecnie nie są prowadzone, ani planowane prace legislacyjne zmierzające do ustanowienia odmiennych od obowiązujących norm i zasad zawartych w wojskowych przepisach emerytalnych. Resort obrony narodowej jest zainteresowany ugruntowaniem w środowisku wojskowym poczucia stałości przepisów prawnych w tym zakresie, dlatego zmierza do utrzymania ukształtowanego systemu zaopatrzeniowego. Stabilne przepisy pełnią ponadto funkcję motywacyjną, a także są istotnym elementem polityki kadrowej.
Zdając sobie sprawę, że sytuacja materialna części emerytów i rencistów wojskowych jest trudna, jednocześnie nie mogąc zadośćuczynić oczekiwaniom na nowe rozwiązania w systemie zaopatrzenia emerytalnego, resort obrony narodowej zapewnia im inną formę pomocy materialnej. Stosownie do postanowień art. 27 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 października 2005 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych (Dz.U. Nr 216, poz. 1829), w ramach świadczeń socjalnych istnieje możliwość udzielania pomocy materialnej w formie zapomóg, dopłaty do kosztów leczenia, zwrotu całkowitego lub częściowego kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej sprawowanej w domu chorego, czy dofinansowania wypoczynku. Świadczenia te przyznawane są przez dyrektora wojskowego biura emerytalnego na wniosek osoby zainteresowanej, po zbadaniu przez wojskowe biuro emerytalne sytuacji materialnej i bytowej rodziny emeryta lub rencisty.
Przedstawiając powyższe wyjaśnienia żywię nadzieję, że uzna je Pan Marszałek za wystarczające.
Łączę wyrazy szacunku
Minister
Radosław Sikorski
Warszawa, dnia 28 kwietnia 2006 r.