IV kadencja
Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra -
na zapytanie nr 1021
w sprawie kosztów reklamy obligacji detalicznych
W odpowiedzi na zapytanie pana posła Andrzeja Leppera - SPS-0203-1021/02, w sprawie kosztów reklamy obligacji detalicznych przedstawiam poniższe wyjaśnienia.
Ad 1. Ogólne koszty budżetu państwa poniesione w latach 1997-2001 na sfinansowanie kosztów emisji skarbowych papierów wartościowych oraz innych kosztów i prowizji, związane z informacją i promocją na rzecz skarbowych papierów wartościowych emitowanych przez Ministerstwo Finansów to 105,4 mln zł (w tym w 2001 r. - 20,9 mln zł).
Jednocześnie pragnę podkreślić, że działalność informacyjno-promocyjna wynika nie tylko z faktu obowiązku ustawowego nakładającego na emitenta konieczność informacji o warunkach nabycia papierów wartościowych, aby ich emisja doszła do skutku. Obligacje skarbowe to również propagowanie w społeczeństwie idei oszczędzania przy wykorzystaniu bezpiecznej formuły odłożenia popytu konsumpcyjnego i skierowania części zaoszczędzonych środków na finansowanie deficytu budżetowego.
Ad 2. Poniżej przedstawiam tytuły oraz koszty poszczególnych mediów w latach 1997-2001 w tys. zł brutto:
1. Telewizja - 40 502,05:
- TVP (telewizja publiczna: pr. I, II, regionalne).
2. Radio - 11 004,50:
- Polskie Radio (radio publiczne: pr. I, II, III) - 1 340,44,
- stacje lokalne (pakiet 17- tzn. 17 stacji wojewódzkich) - 2 832,20,
- Zet - 5 741,50,
- RMF FM - 944,80,
- sieć Radia Plus - 145,56.
3. Prasa - 27 778,02, w tym:
a) w roku 1997 - 4 439,64*),
b) w latach 1998-2001
- ˝Rzeczpospolita˝ - 5 196,99,
- ˝Gazeta Wyborcza˝ - 10 431,67,
- ˝Polityka˝ - 2 148,73,
- ˝Wprost˝ - 2 277,24,
- ˝Newsweek˝ - 193,03,
- prasa regionalna - 7 530,37.
Ad 3. Popyt na obligacje skarbowe nabywane przez osoby fizyczne jest dość umiarkowany. Popyt na nie jest funkcją szeregu czynników: ceny, oprocentowania - czyli kosztów, jakie budżet musi ponieść - stanu oszczędności w poszczególnych grupach społecznych, alternatyw oszczędzania w bankach, funduszach inwestycyjnych etc. oraz - co bardzo istotne - propagowania i informowania o takim produkcie finansowym, jakim są obligacje skarbowe.
W związku z tym, że w wyniku kilku lat działalności marketingowo-reklamowej społeczeństwo polskie zostało przyzwyczajone do instytucji obligacji, obecnie prowadzone działania reklamowe stopniowo zmierzają do promocji o charakterze informacyjno-sprzedażowym (w formie spotów radiowych, informacji prasowych) oraz ograniczania kwoty przeznaczonej na reklamę telewizyjną (wizerunkową).
Jak wynika z załącznika do niniejszego pisma, koszty reklamy ulegały stałemu zmniejszeniu i sukcesywnie utrzymywana jest ta tendencja w roku bieżącym. Udział wydatków reklamowych w sprzedaży obligacji ogółem w 2001 r. był na poziomie 0,05%. W porównaniu do 1997 r. spadł ponadtrzykrotnie (z poziomu 0,16%).
Lata 1999 i 2000 można określić jako wyjątkowe z punktu widzenia kosztów kampanii obligacji detalicznych ze względu na wprowadzone dwie nowe obligacje oszczędnościowe oraz nowy system dystrybucji obligacji poprzez Internet. Takie przedsięwzięcie wymagało szerokiego rozpowszechnienia szczegółowych informacji dotyczących nowych obligacji oraz nowego systemu sprzedaży. Ponadto oferta obligacji jest stale poszerzana, co powoduje segmentacje rynku, a zatem ukierunkowanie informacji do potencjalnych nabywców.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Ryszard Michalski
Warszawa, dnia 4 października 2002 r.
*) W roku 1997 zakup prasy następował na podstawie zleceń i nie powstawały plany prasowe, w związku z czym faktury dotyczą ogólnej kwoty wydatkowanej w prasie w omawianym roku.