IV kadencja

Odpowiedź ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej

na interpelację nr 3026

w sprawie sytuacji Huty ˝Ostrowiec˝ SA i zagrożenia bytu załogi

   Odpowiadając na interpelację pana posła Stanisława Szyszkowskiego odnośnie do sytuacji w Hucie Ostrowiec SA (pismo znak SPS-0202-3026/03) pragnę uprzejmie poinformować, że sytuacja Huty Ostrowiec SA była m.in. skutkiem decyzji podjętych na etapie projektowania procesów inwestycyjnych. Firma w latach 1997-1999 zrealizowała kompleksową modernizację linii produkcyjnej stali, zaciągając na nią kredyty i pożyczki w łącznej wysokości 170 mln zł. Wydatki na realizację tego projektu przekroczyły 340 mln zł. Biorąc pod uwagę niską rentowność działalności w hutnictwie, taki poziom nakładów był już na granicy bezpieczeństwa, nawet uwzględniając przyjęte zawyżone założenia rynkowe. Prognozy, na których oparto decyzje inwestycyjne, nie potwierdziły się. Pojawiły się także niekorzystne zmiany w otoczeniu firmy, które spotęgowały trudności huty. Realia, w jakich spółka działała, od zakończenia procesu inwestycyjnego to:

   a) wysokie obciążenia finansowe z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek,

   b) finansowanie istotnej części nakładów inwestycyjnych krótkoterminowymi zobowiązaniami,

   c) pogarszająca się sytuacja na rynku wyrobów walcowanych - chłonność rynku krajowego w roku 2001 w stosunku do roku 2000 obniżyła się o 30%,

   d) niekorzystne kursy wymiany walut obniżające rentowność eksportu.

   Od roku 1999 huta ponosiła wysiłek, realizując intensywny proces przemian, zgodny z rządowym programem restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali.

   W działania restrukturyzajne aktywnie włączali się akcjonariusze spółki. W okresie 1999-2001 dokonali oni konwersji wierzytelności w kwocie ponad 190 mln zł na akcje huty. Obniżyło to koszty finansowe spółki o 32 mln zł rocznie. Jednak skala tej restrukturyzacji była niewystarczająca i wciąż poziom obciążeń finansowych przekracza możliwości ich obsługi przez hutę.

   Główny akcjonariusz spółki, Stalexport SA, sam będąc w trudnej sytuacji finansowej, utracił zdolność wspierania bieżącej działalności huty. Skutkiem tego spółka działała w warunkach dotkliwego niedoboru kapitału obrotowego, co stanowiło poważne ograniczenie i nie pozwalało w pełni wykorzystać efektów przeprowadzonych już działań naprawczych.

   Huta Ostrowiec SA była producentem wlewków z ciągłego odlewania stali (COS) i wyrobów walcowanych, głównie prętów żebrowanych i gładkich do zbrojenia betonu. Ponadto Huta Ostrowiec SA była producentem wlewków konwencjonalnych i wielkogabarytowych odkuwek swobodnie kutych. Asortyment wyrobów walcowanych to głównie pręty żebrowane i gładkie do zbrojenia betonu wykonywane według norm polskich, niemieckich, amerykańskich, brytyjskich, holenderskich, szwedzkich i rosyjskich. Program produkcji obejmuje także kątowniki równoramienne, pręty płaskie i pręty sześciokątne. Ponadto produkowane są pręty gładkie i żebrowe przeznaczone do produkcji kotew dla górnictwa. Huta produkuje odkuwki głównie dla przemysłu hutniczego, maszynowego, okrętowego, energetycznego, górniczego i cementowego.

   Podobny do Huty Ostrowiec program produkcyjny w zakresie wyrobów walcowanych posiada Huta Zawiercie SA oraz Ferropol sp. z o.o.

   Huta Ostrowiec zajmowała bardzo ważną pozycję w dotychczasowych działaniach restrukturyzacyjnych. Minister gospodarki zaakceptował w czerwcu 2002 r. program restrukturyzacji huty, a spółka była przewidziana do objęcia pomocą publiczną. Jednakże złożony przez zarząd bez uzgodnienia ze skarbem państwa w lipcu 2002 r. oraz bardzo szybko rozpatrzony wniosek o ogłoszenie upadłości zniweczył te działania. Jednakże zdolności produkcyjne huty mogą być zagospodarowane przez potencjalnego inwestora.

   Żadne uzgodnienia z Komisją Europejską prowadzone i podejmowane przez rząd polski w procesie negocjacji przedakcesyjnych lub też dyrektywy Unii Europejskiej nie miały w naszej ocenie wpływu na zmianę sytuacji Huty Ostrowiec SA. Przyczyn należy raczej upatrywać w nie do końca rozważnym gospodarowaniu majątkiem produkcyjnym oraz posiadanymi zasobami.

   Wprowadzenie przez szereg krajów oraz Unię Europejską procedur chroniących własne rynki przed importem wyrobów stalowych wymusiło zastosowanie w Polsce analogicznych działań. Ocenia się, że ustanowienie z dniem 19 sierpnia 2002 r. tymczasowej opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych wyrobów stalowych, wywrze pozytywny wpływ na sytuację polskiego przemysłu hutniczego i przebieg jego restrukturyzacji. Funkcjonowanie wprowadzonych środków ochronnych będzie starannie monitorowane, a wyniki tego monitoringu będą podstawą do podjęcia decyzji o rodzaju środków wprowadzonych na dłuższy okres.

   W trakcie okresu obowiązywania dodatkowej opłaty celnej będą prowadzone analizy skuteczności i wpływu jej stosowania na gospodarkę kraju oraz badania szkody oddziaływania wzrostu importu dla krajowych wytwórców. W przypadku koniecznym dodatkowymi opłatami celnymi obłożone zostaną w przyszłości tylko wyroby wytwarzane przez krajowych producentów. Wyroby hutnicze, które nie są wytwarzane, będą podlegały wyłączeniu z dodatkowej opłaty celnej. Ochrona rynku będzie prowadzona zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

   Minister

   Jerzy Hausner

   Warszawa, dnia 20 marca 2003 r.