IV kadencja

Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej - z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -

na zapytanie nr 3780

w sprawie okoliczności zwolnienia z zawodowej służby wojskowej pułkownika pilota Jana Błaszczyka

   Szanowny Panie Marszałku! W związku z upoważnieniem Ministra Obrony Narodowej przez Prezesa Rady Ministrów do udzielenia odpowiedzi na zapytanie Pana Posła Zdzisława Jankowskiego w sprawie okoliczności zwolnienia z zawodowej służby wojskowej pułkownika pilota Jana Błaszczyka (3780) uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

   Pan płk w st. spocz. Jan Błaszczyk pełnił służbę wojskową od 25 września 1949 r. do 22 sierpnia 1985 r. W ostatnim jej okresie pozostawał na stanowisku starszego wykładowcy personelu naukowo-dydaktycznego Wojskowej Akademii Technicznej, a od 25 marca 1983 r. do 22 sierpnia 1985 r. pozostawał w dyspozycji Głównego Inspektora Techniki Wojska Polskiego. Z zawodowej służby wojskowej został zwolniony wskutek orzeczenia przez Wojskową Komisję Lekarską o niezdolności do jej pełnienia ze względu na stan zdrowia. Komisja stwierdziła ponadto trwałą niezdolność oficera do każdej formy służby wojskowej oraz zaliczyła badanego do trzeciej grupy inwalidów. Decyzja o zwolnieniu zainteresowanego ze służby wojskowej została zbadana w trybie prokuratorskiej kontroli przestrzegania prawa i uznano ją za prawidłową.

   Po dokonaniu analizy wojskowych akt personalnych płk. J. Błaszczyka można stwierdzić, że był oficerem zdyscyplinowanym i pracowitym, odznaczającym się dużą wiedzą ogólno-techniczną oraz zamiłowaniem do działalności społecznej. Szczególną aktywność i zaangażowanie wykazywał jako członek Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Za całokształt służby i pracy był wielokrotnie wyróżniany, między innymi uhonorowany został Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma odznaczeniami resortowymi. Obok jednak niewątpliwych walorów niemal w każdej opinii podkreślano negatywne cechy jego charakteru, jak nerwowość i nadpobudliwość, zarozumiałość i nieomylność swoich osądów oraz wręcz chorobliwą podejrzliwość o szykanowanie przez przełożonych. Powodowało to powstawanie sytuacji konfliktowych w miejscu pełnienia przez niego służby, jak również w środowiskach jego działalności społecznej.

   W takich okolicznościach pojawiały się coraz większe trudności w wykorzystaniu oficera na stanowiskach służbowych w pionie technicznym Sił Zbrojnych zgodnie z jego wykształceniem i wojskowym doświadczeniem zawodowym. W następstwie tego dwukrotnie znajdował się w tzw. dyspozycji: Szefa Sztabu Generalnego WP (19 marca 1971 r. - 29 lutego 1972 r.) oraz Szefa Departamentu Kadr MON (31 lipca 1978 r. - 6 lipca 1979 r.).

   W 1974 r. płk J. Błaszczyk otworzył przewód doktorski w Szkole Głównej Planowania i Statystyki i ubiegał się o urlop szkoleniowy na dokończenie pracy doktorskiej. W związku z tym zastosowano uzgodnione z nim kompromisowe rozwiązanie i wyznaczono go od 7 lipca 1979 r. na stanowisko starszego wykładowcy personelu naukowo-dydaktycznego Wojskowej Akademii Technicznej. Udzielono mu wtedy sześciomiesięcznego urlopu szkolnego. W czasie pozostawania na wyżej podanym stanowisku odmawiał prowadzenia wykładów. Po uzyskaniu w 1982 r. tytułu doktora nauk ekonomicznych, podtrzymując niechęć do pracy dydaktycznej, wyraził życzenie objęcia stanowiska, na którym mógłby zająć się ˝społecznie użyteczną pracą naukowo - badawczą˝ z uwzględnieniem jego aktualnych możliwości zdrowotnych. Nie mogąc spełnić tych wymogów, na wniosek Komendanta Wojskowej Akademii Technicznej, płk J. Błaszczyk został przeniesiony z dniem 25 marca 1983 r. po raz trzeci do dyspozycji, tym razem Głównego Inspektora Techniki WP (zgodnie z ówczesną podległością WAT).

   Ze względu na brak możliwości wyznaczenia płk. J. Błaszczyka na kolejne etatowe stanowisko służbowe zgodnie z jego zainteresowaniami, podjęto działania zmierzające do zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej na podstawie fakultatywnego przepisu ustawowego, tj. nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia wieku 55 lat. Równocześnie ze względu na coraz częstsze przebywanie płk. J. Błaszczyka na zwolnieniu lekarskim (w 1982 r. - 79 dni) skierowano go na badania lekarskie w celu określenia aktualnego stanu zdrowia. Uznając takie rozwiązanie za krzywdzące, płk J. Błaszczyk występował o zaniechanie zamiaru zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej do służbowych przełożonych, do Ministra Obrony Narodowej, a także jako członek PZPR - do najwyższych organów partyjnych, między innymi do Komisji Odwoławczej X Zjazdu PZPR.

   Odnosząc się zatem do postawionych przez Pana Posła Zdzisława Jankowskiego pytań związanych ze zwolnieniem płk. J. Błaszczyka z zawodowej służby wojskowej, należy stwierdzić, że:

   1. Nie można zgodzić się z zarzutem braku chęci poznania wszystkich okoliczności przedmiotowej sprawy. Wskutek licznych skarg złożonych przez płk. J. Błaszczyka do Prezydenta RP, Marszałka Sejmu RP, posłów i senatorów, Rzecznika Praw Obywatelskich, kolejnych ministrów sprawiedliwości, obrony narodowej oraz prokuratury wojskowej - wszystkie okoliczności dotyczące zwolnienia z wojska wymienionego oficera były wielokrotnie badane i analizowane. Nigdy nie stwierdzono uchybień prawnych czy zastrzeżeń co do prawidłowości przeprowadzonych czynności służbowych zgodnie z obowiązującymi procedurami kadrowymi i przepisami prawa. Stosowne dokumenty znajdują się w wojskowych aktach personalnych oficera, które przechowywane są w Centralnym Archiwum Wojskowym.

   2. Pismo Szefa Departamentu Kadr MON w sprawie płk. J. Błaszczyka, które było rozpatrywane przez Prezydium Komisji Odwołań X Zjazdu PZPR, nie zostało zatajone. Jest ono również włączone do wojskowych akt personalnych płk. J. Błaszczyka (str. 205 i 206). Zainteresowany mógł się z nim zapoznać, gdy przeglądał swoje akta personalne, a także może to uczynić obecnie.

   3. Zarzut o zaniechanie przesłuchania wnioskowanych przez płk. J. Błaszczyka świadków wiąże się z kwestią rzekomego sfałszowania notatki służbowej z dnia 14 sierpnia 1983 r. znajdującej się w kartach personalnych wymienionego oficera. Informuję, że sprawa ta była przedmiotem postępowania przygotowawczego, które na przełomie 1992 r. i 1993 r. przeprowadziła ówczesna Prokuratura Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie. W wyniku dokonanych ustaleń w dniu 26 kwietnia 1993 r. dochodzenie w niniejszej sprawie zostało umorzone wobec braku dowodów na zaistnienie przestępstwa. Decyzja ta, wskutek zażalenia pokrzywdzonego, została poddana kontroli instancyjnej. W jej wyniku Naczelna Prokuratura Wojskowa nie znalazła podstaw do uwzględnienia zażalenia. Wymieniony oficer faktu tego nie zaakceptował. W wyniku kolejnych interwencji płk. J. Błaszczyka dokonano ponownej analizy sprawy i nie znaleziono podstaw do wzruszenia niesatysfakcjonującej wyżej wymienionego oficera decyzji procesowej. Stanowisko to jest aktualne i w chwili obecnej. Informuję również, że wbrew twierdzeniom skarżącego, w toku postępowania karnego przesłuchano wszystkie osoby, które miały jakikolwiek kontakt z kwestionowaną notatką urzędową, w tym byłego Ministra Obrony Narodowej, i nie potwierdzono faktu jej sfałszowania.

   Pragnę podkreślić, iż sprawa była wielokrotnie badana i aktualnie brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania poczynionych ustaleń faktycznych i dokonanych ocen prawnych.

   Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, żywię nadzieję, że uzna je Pan Marszałek za wystarczające.

   Łączę wyrazy szacunku

   Sekretarz stanu

   Janusz Zemke

   Warszawa, dnia 11 lutego 2005 r.