IV kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra -

na zapytanie nr 4318

w sprawie naliczania podatku VAT z tytułu świadczenia na rzecz kontrahenta unijnego dodatkowych usług stanowiących grupowanie towarów i ich spedycję

   Szanowny Panie Marszałku! W związku z pismem znak: SPS-0203-4318/05, przy którym przesłane zostało zapytanie Pana Posła na Sejm RP Józefa Cepila, uprzejmie wyjaśniam:

   Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Ust. 2 pkt 2 ww. artykułu stanowi, iż podstawa opodatkowania obejmuje wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Co do zasady zatem dodatkowe wydatki pobierane przez dostawcę od podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru wchodzą do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

   Zaznaczyć przy tym należy, iż z wyżej powołanego przepisu wynika jednoznacznie, iż dla prawidłowego określenia podstawy opodatkowania istotnem jest, aby wydatki te były pobrane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Należy w tym miejscu wskazać, iż ww. przepisy obowiązują w niezmienionym kształcie od dnia akcesji Polski do Unii Europejskiej.

   Natomiast w kwestii miejsca świadczenia (opodatkowania) usług, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.

   Jednocześnie zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b ww. ustawy w przypadku świadczenia usług pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28. Usługi pomocnicze do usług transportowych winny być zatem co do zasady opodatkowane w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym są świadczone. Jednakże w przypadku, gdy ww. usługi są bezpośrednio związane z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów i nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer (art. 28 ust. 3 w związku z ust. 4 ww. ustawy). Oznacza to, iż polski podatnik po spełnieniu dwóch warunków, tj. po nabyciu usług pomocniczych do usług transportowych, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b ww. ustawy, związanych bezpośrednio z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów i podaniu dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numeru, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu importu usług.

   Odnośnie do usług spedycji należy wskazać, iż zgodnie z art. 28 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy w przypadku usług spedycji związanych bezpośrednio z wewnątrzwspólnotowymi usługami transportu towarów miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna. Ustalone zatem w ten sposób miejsce świadczenia jest co do zasady miejscem opodatkowania tych usług. Jednakże i w tym przypadku istnieje możliwość zmiany miejsca świadczenia, gdy nabywca usługi poda dla tej czynności świadczącemu usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym zgodnie z ww. przepisem ma miejsce świadczenia usługa - i wówczas miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer (art. 28 ust. 6 ww. ustawy).

   Należy zaznaczyć, iż również ww. przepisy obowiązują w niezmienionym kształcie od dnia akcesji Polski do Unii Europejskiej.

   Jak z powyższego wynika, miejsce opodatkowania konkretnej usługi związanej z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru co do zasady zależy od jej rodzaju, a także od tego, czy jej nabywca posługuje się numerem wydanym dla podatku VAT w innym państwie członkowskim niż to, w którym usługa jest wykonywana. Należy przy tym podkreślić, iż każdy przypadek winien być rozpatrywany indywidualnie, z uwzględnieniem konkretnego stanu faktycznego.

   Powyższe ustalenia są z kolei istotne dla określenia, czy w danej sprawie znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 17 cytowanej ustawy, dotyczący podstawy opodatkowania w imporcie usług.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Jarosław Neneman

   Warszawa, dnia 11 sierpnia 2005 r.