IV kadencja

Interpelacja nr 3163

do ministra edukacji narodowej i sportu

w sprawie indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży

   Szanowna Pani Minister! Wydane przez ministra edukacji narodowej i sportu rozporządzenie z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (DzU nr 23, poz. 193) wzbudziło wiele kontrowersji wśród osób zajmujących się problematyką edukacji osób niepełnosprawnych. Omawiane rozporządzenie pozbawiło bowiem chore oraz niepełnosprawne dzieci i młodzież możliwości równoczesnego korzystania z nauczania indywidualnego w domu i w szkole. Zgodnie z przepisem § 2 ust. 4 rozporządzenia zajęcia w ramach indywidualnego nauczania prowadzi się w miejscu pobytu ucznia, w szczególności w domu rodzinnym, specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym lub w placówce szkolno-wychowawczej.

   W opinii wielu specjalistów przepis ten może mieć fatalne konsekwencje dla rozwoju psychicznego oraz zdrowia dzieci korzystających z nauczania indywidualnego. Możliwość kontaktu z rówieśnikami, którą daje korzystanie z nauki w szkole, jest niezbędnym elementem tego rozwoju oraz szeroko rozumianej terapii. Trudno zgodzić się ze stanowiskiem Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, że jednoczesne realizowanie dwóch form kształcenia - indywidualnego nauczania i nauczania w szkole - wzajemnie się wyklucza. Istnieje bowiem wiele przykładów potwierdzających konieczność i skuteczność takiego rozwiązania. Osobiście spotkałem się z sytuacją, w której młody człowiek poddawany przez długi czas chemioterapii nie chciał rezygnować z nauki w szkole średniej, jednak stan zdrowia nie pozwalał mu na regularną realizację programu nauczania w szkole. W rezultacie w okresie złego samopoczucia korzystał on z nauczania indywidualnego odbywającego się w jego domu, a gdy tylko jego stan na to pozwalał, uczęszczał na regularne zajęcia do szkoły. Trudno znaleźć merytoryczne uzasadnienie nowych przepisów regulujących nauczanie indywidualne. Wydaje się, że stanowią one tylko szkodę dla chorych i niepełnosprawnych dzieci oraz prowadzą do ich wykluczenia z życia społecznego. Stanowią one także zaprzeczenie idei integracji w szkole.

   Pani Minister! Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu rozważa możliwość zmiany omawianego rozporządzenia?

   Z poważaniem

   Poseł Bogdan Lewandowski

   Toruń, dnia 17 marca 2003 r.