IV kadencja

Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej - z upoważnienia ministra -

na interpelację nr 1440

w sprawie przekształcenia Centrum Szkolenia Czołgowo-Samochodowego w Pile w Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych

   Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację pani poseł Renaty Beger w sprawie przekształcenia Centrum Szkolenia Czołgowo-Samochodowego w Pile w Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu (1440), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

   Przyjęty przez Radę Ministrów ˝Program przebudowy i modernizacji technicznej sił zbrojnych RP na lata 2001-2006˝ oraz uchwalona przez Sejm RP ustawa z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu sił zbrojnych RP w latach 2001-2006 (DzU nr 76, poz. 804, z późn. zm.) zakładają redukcję stanu liczebności sił zbrojnych RP do 150 tys. stanowisk etatowych czasu pokoju, co powoduje konieczność zlikwidowania określonej liczby związków taktycznych i samodzielnych oddziałów. W praktyce oznacza to likwidację, przeformowanie lub przedyslokowanie wielu jednostek wojskowych, a także zmniejszenie się potrzeb szkoleniowych. W wyniku trwających przemian prowadzone są prace nad koncepcją reformy szkolnictwa wojskowego, zmierzające do obniżenia kosztów szkolenia i funkcjonowania jednostek organizacyjnych przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego poziomu kształcenia.

   Jak zauważyła pani poseł Renata Beger w swoim wystąpieniu, potrzeba dokonania zmian w strukturach organizacyjnych armii jest powszechnie akceptowana.

   W zakresie reorganizacji szkolnictwa wojskowego wiodącymi elementami oceny były uwarunkowania dotyczące optymalnego zapewnienia realizacji potrzeb szkoleniowych w sytuacji zmniejszenia środków finansowych i liczby szkolonych. W tym duchu dokonano analiz potencjału dydaktyczno-naukowego, infrastruktury logistycznej, jak również kosztów utrzymania i funkcjonowania jednostek szkoleniowych. W konsekwencji struktura oraz wielkość szkolnictwa wojskowego zostaną radykalnie ograniczone i dostosowane do zmniejszającego się zapotrzebowania sił zbrojnych RP na absolwentów szkolnictwa wojskowego. W ramach reorganizacji nadmiernie rozbudowanego i rozdrobnionego szkolnictwa Wojsk Lądowych docelowo założono funkcjonowanie czterech samodzielnych centrów szkolenia: we Wrocławiu, w Toruniu, Zegrzu oraz Poznaniu.

   Pozwolę sobie zapewnić pana marszałka, iż przyszłość zarówno garnizonu Piła, jak również innych garnizonów była poddana przez kierownictwo resortu obrony narodowej wnikliwej analizie. W jej wyniku ustalono, że garnizon w Pile ulegnie likwidacji po 2002 r. W tym terminie planowane jest również rozformowanie Centrum Szkolenia Czołgowo-Samochodowego i zwolnienie zajmowanych nieruchomości. Ustalono, że przeniesienie szkolenia w zakresie specjalności logistycznych we wszystkich korpusach osobowych do Poznania jest rozwiązaniem racjonalnym. W obiektach po szkole oficerskiej i rozwiązanej jednostce wojskowej w Biedrusku skoncentrowane zostanie szkolenie na potrzeby całych sił zbrojnych. Ograniczone zostaną liczby szkolonych w zakresie specjalności wojskowych oraz szkolenia kursowe, zrezygnowano m.in. ze szkolenia kierowców w Pile. Nie będzie ono też przeniesione do Poznania. Szkolenie to, realizowane dotychczas w siedmiu ośrodkach szkolenia kierowców, prowadzone będzie tylko w trzech: w Grudziądzu, w Ostródzie oraz Ostrowie Wielkopolskim.

   Za ulokowaniem Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu przemawia wiele względów. Specjalistyczna baza szkoleniowa i poligonowa jest najlepszym miejscem na zorganizowanie tego typu placówki, zaś zgrupowanie szkolenia logistycznego właśnie w tym miejscu jest najbardziej korzystne ekonomicznie. Sprzęt do zapewnienia szkolenia zgromadzony zostanie w Biedrusku, co obniży koszty jego eksploatacji i remontu, a co za tym idzie koszty szkolenia specjalistów. W tym miejscu pozwolę sobie wyjaśnić, iż w garnizonach i jednostkach przewidzianych do rozformowania zgodnie z ˝Programem przebudowy i modernizacji technicznej sił zbrojnych RP na lata 2001-2006˝ w ostatnich latach nie były prowadzone żadne prace inwestycyjno-remontowe. W latach 1996-1999 w Centrum Szkolenia Czołgowo-Samochodowego w Pile zrealizowano trzy zamierzenia inwestycyjno-remontowe na ogólną kwotę ok. 3 mln zł, zaś w latach 2000 - 2001 w garnizonie Piła realizowano jedynie drobne zamierzenia w zakresie umożliwiającym i zabezpieczającym podstawowe funkcjonowanie centrum.

   Zgodnie z ustawą z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia skarbu państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (DzU nr 90, poz. 405, z późn. zm.) oraz ustawą z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu sił zbrojnych RP w latach 2001-2006 (DzU nr 76, poz. 804, z późn. zm.) nieruchomości uznane za zbędne dla jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej przekazywane są Agencji Mienia Wojskowego, która w imieniu skarbu państwa przejmuje wszelkie prawa i obowiązki wobec tego mienia. Agencja w ramach powierzonych jej zadań posiada szerokie możliwości zadysponowania obiektami i gruntami nie tylko w sposób komercyjny, ale także z uwzględnieniem warunków preferencyjnych, wynikających z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (DzU z 2000 r. nr 46, poz. 543, z późn. zm.). Obiekty i urządzenia po byłym pułku lotniczym i jednostkach obsługi lotniska zostaną przekazane do zasobu Agencji Mienia Wojskowego z chwilą zakończenia przez wojsko prac wynikających z uregulowań art. 19 ust. 2 pkt 2 wymienionej ustawy z dnia 30 maja 1996 r., tzn. oczyszczenia przekazywanej nieruchomości z niewybuchów i niewypałów.

   Zdaję sobie sprawę, że wdrażanie programu restrukturyzacji jest przedsięwzięciem bardzo bolesnym i niepopularnym zarówno w środowisku cywilnym, jak i wojskowym. Pozwolę sobie jednakże zapewnić, że przy restrukturyzacji sił zbrojnych RP oprócz spraw związanych z obronnością państwa uwzględnia się także problemy społeczności pojedynczych garnizonów, które jednak nie mogą przesądzać o przyjętych rozwiązaniach. Jednakże pozwolę sobie zauważyć, że minister obrony narodowej, podejmując wszelkiego rodzaju decyzje, musi kierować się przede wszystkim potrzebami i realnymi możliwościami sił zbrojnych RP.

   Pragnę jeszcze raz podkreślić, że przeniesienie szkolenia z Piły do tworzonego centrum w Poznaniu podyktowane jest racjonalnością wydatkowania skromnych środków finansowych, które będą zaoszczędzone w wyniku integracji małych ośrodków szkolenia i utrzymywania jednego dużego kompleksu wojskowego. Pozwoli to również na przeniesienie środków na utrzymanie techniczne i przekazanie poza resort obrony narodowej nieruchomości zbędnych ze względu na potrzeby obronności. Skutkować to będzie możliwością przeprowadzenia modernizacji obiektów i poprawą warunków zakwaterowania w kompleksach pozostających w zarządzie MON.

   Kwestię kalkulacji kosztów związanych z likwidacją jednostek wojskowych oraz przenoszenia szkolenia do nowo tworzonych centrów postrzegać należy w aspekcie funkcjonowania docelowego systemu szkolnictwa wojskowego. W związku z ograniczeniem liczebności sił zbrojnych oraz dążeniem do zwiększenia stopnia uzawodowienia systematycznie zmniejszane będą potrzeby szkoleniowe oraz zapotrzebowanie na kandydatów na żołnierzy zawodowych. Wspomnieć bowiem należy, iż w przyszłości kandydaci niektórych specjalności będą rekrutowani spośród absolwentów szkolnictwa cywilnego.

   Odnosząc się do problemu rozformowania i przenoszenia jednostek wojskowych, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z założeniami organizacyjno-dyslokacyjnymi nie planuje się przenoszenia ośrodków szkolenia, lecz ich integrację. Takie rozwiązanie sprzyja minimalizacji kosztów związanych z realizacją zmian i docelowym funkcjonowaniem dużych centrów szkolenia.

   Mając na uwadze powyższe aspekty, zmuszony jestem poinformować, iż nie ma żadnych racjonalnych przesłanek, by powoływać specjalną komisję do przeprowadzenia ponownej analizy zasadności ulokowania Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu. Ponadto decyzje dotyczące przeniesienia szkolenia w zakresie specjalności logistycznych z Centrum Szkolenia Czołgowo-Samochodowego w Pile do tworzonego centrum w Poznaniu zostały już wydane, zaś przytaczane w interpelacji argumenty nie znajdują uzasadnienia.

   Przekazując powyższe wyjaśnienia, pozwolę sobie żywić nadzieję, iż przyjmie je pan marszałek ze zrozumieniem.

   Łączę wyrazy szacunku

   Sekretarz stanu

   Janusz Zemke

   Warszawa, dnia 7 czerwca 2002 r.