IV kadencja

Odpowiedź ministra obrony narodowej

na interpelację nr 7982

w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa

   Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację Pana Posła Zbigniewa Dziewulskiego w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (7982), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

   Odnosząc się do zarzutu, iż rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1698) narusza prawa obywatelskie zagwarantowane w art. 2 Konstytucji RP stanowiącym o zasadzie sprawiedliwości społecznej, a także zasadzie zaufania obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa, informuję, iż rozporządzenie zostało wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 102 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 z późn. zm.). Na podstawie powołanego przepisu Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, został zobowiązany do określenia wysokości i szczegółowych warunków przyznawania i wypłaty należności zagranicznej oraz innych należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym wyznaczonym albo skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju, wysokości i trybu przyznawania tych świadczeń.

   W kwestii zarzutów dotyczących naruszenia zasady równości żołnierzy zawodowych wobec prawa, którzy otrzymują należność zagraniczną, pragnę poinformować, iż w świetle nowych regulacji dotyczących szczegółowych warunków ich wypłacania prawo to przysługuje żołnierzowi zawodowemu w czasie wykonywania obowiązków służbowych poza granicami państwa. Art. 102 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych wiąże bowiem prawo do należności zagranicznej z faktem wykonywania przez żołnierza obowiązków służbowych poza granicami państwa, a nie jedynie z faktem jego skierowania do pełnienia tej służby. Dlatego też zwolnienie żołnierza z wykonywania obowiązków służbowych poza granicami państwa - niezależnie, czy przyczyną zwolnienia jest urlop okolicznościowy, wypoczynkowy, czy nawet choroba żołnierza - powoduje, iż w tym czasie należność ta nie przysługuje. Podkreślenia wymaga fakt, iż jest to regulacja ustawowa, a należności zagraniczne wypłacane żołnierzom nie są należnościami przysługującymi zamiast krajowego uposażenia zasadniczego i ewentualnych dodatków, lecz obok niego. Przez cały czas pełnienia służby poza granicami państwa żołnierze otrzymują uposażenie w wysokości należnej na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Pragnę zaznaczyć, iż należności zagraniczne wypłacane omawianej grupie żołnierzy mają stanowić rekompensatę za faktyczne wykonywanie przez żołnierzy zadań w warunkach podwyższonego ryzyka, a także za wszelkie uciążliwości związane z długotrwałym pełnieniem służby z daleka od rodzin.

   W przypadku choroby żołnierza zawodowego i skierowania go na czas leczenia poza rejon misji żołnierzowi nie przysługuje należność zagraniczna. Jednakże w takiej sytuacji ma on prawo do bezpłatnego świadczenia zdrowotnego oraz bezpłatnego zaopatrzenia w leki i artykuły sanitarne - stosownie do postanowień art. 24 ust. 7 pkt 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz do świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 z późn. zm.).

   Przekazując powyższe wyjaśnienia, pozwolę sobie żywić nadzieję, iż uzna je Pan Marszałek za zasadne.

   Łączę wyrazy szacunku

   Minister

   Jerzy Szmajdziński

   Warszawa, dnia 3 września 2004 r.