IV kadencja

Interpelacja w sprawie funduszy zainwestowanych w budowę Laboratorium Frakcjonowania Osocza w Mielcu

Interpelacja nr 5159

do prezesa Rady Ministrów

w sprawie funduszy zainwestowanych w budowę Laboratorium Frakcjonowania Osocza w Mielcu

   Szanowny Panie Premierze! Dyrektywa 89/381 EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. stwierdza, iż ˝kraje członkowskie powinny podjąć niezbędne kroki w celu rozwijania samowystarczalności w zakresie krwi ludzkiej lub ludzkiego osocza (...)˝.

   Komitet Rady Ministrów Rady Europy wydał także zalecenie nr R/90/9 z dnia 29 marca 1990 r. nakazujące promowanie w krajach członkowskich samowystarczalności w zakresie preparatów osoczopochodnych.

   W Polsce w Mielcu miało powstać Laboratorium Frakcjonowania Osocza.

   Była i jest to prywatna inwestycja Pana Zygmunta Nizioła oraz Pana Włodzimierza Wapińskiego.

   W 1997 r. Rada Ministrów udzieliła poręczenia spłaty kredytu inwestycyjnego zaciągniętego przez LFO w wysokości 32,7 mln USD. Poręczenie zostało udzielone do wysokości 60% wykorzystanej kwoty kredytu oraz 60% odsetek od wykorzystanej kwoty kredytu.

   Wszystko było w porządku, aż do kontroli w 1998 roku, która wykazała nieprawidłowości w wydatkowaniu pieniędzy.

   Został poinformowany o tym także bank - Kredyt Bank SA. Pomimo tego bank pozytywnie ocenił proces inwestycyjny i kontynuował wypłatę środków na rzecz LFO.

   Bank zaprzestał finansowania inwestycji po wypłacaniu 2/3 kredytu. Wstrzymanie finansowania i wypowiedzenia umowy przez KB SA praktycznie spowodowało bankructwo LFO, którego rozwój i budowa opierał się tylko i wyłącznie na kredycie.

   Należy wspomnieć tutaj także o fakcie, iż w maju 2003 roku wygasła dotychczasowa umowa na zakup produktów osoczopochodnych z dostawcą szwajcarskim.

   Za uruchomienie procedury przetargowej na zakup tych preparatów odpowiedzialny jest Minister Zdrowia, do którego to szefowie LFO mają pretensje o utrudnianie i zablokowanie wypłacania kredytu przez KB SA.

   Wobec powyższego pytam:

   1. Dlaczego inwestycje, które mają zabezpieczenie skarbu państwa, nie mają należytej kontroli, są to przecież pieniądze publiczne, a nie koleżeńskie kredyty?

   2. Dlaczego MZ utrudniało działania LFO, czy ma to wpływ z przetargiem na produkty osoczopochodne, jeśli tak, to kto jest za to odpowiedzialny?

   3. Jak zostaną rozliczone fundusze wypłacone przez KB SA LFO, czy skarb państwa zapłaci za nich gwarantowane 60%?

   4. Jak Rząd zrealizował postanowienia Komisji Europejskiej w sprawie samowystarczalności w zakresie krwi ludzkiej, a zwłaszcza osocza?

   5. Czy koneksje Zygmunta Nizioła z Panem Czarzastym mają wymiar rodzinny?

   Z poważaniem

   Poseł Maria Zbyrowska

   Warszawa, dnia 13 października 2003 r.