IV kadencja

Odpowiedź ministra gospodarki pracy i polityki społecznej ma interpelację posła Andrzeja Grzyba

na interpelację nr 6920

w sprawie zmiany taryf i opłat za energię elektryczną dla właścicieli gospodarstw agroturystycznych

   Odpowiadając na interpelację Pana Posła Andrzeja Grzyba, skierowaną pismem Pana Marszałka znak: SPS-0202-6920/04, z dnia 19 marca 2004 roku, do Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, w sprawie zmiany taryf i opłat za energię elektryczną dla właścicieli gospodarstw agroturystycznych, proszę przyjąć następujące wyjaśnienia:

   Na wstępie pragnę zwrócić uwagę Pana Posła na kilka spraw, które są bezpośrednio związane z problemami zawartymi w interpelacji.

   Ceny i stawki opłat oraz warunki ich stosowania w rozliczeniach za dostarczaną energię elektryczną, ustalone są w opracowanych przez przedsiębiorstwa energetyczne taryfach, wprowadzanych jako obowiązujące w trybie określonym ustawą z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504, z późn. zm.).

   Przedsiębiorstwa energetyczne ustalają taryfy dla energii elektrycznej zgodnie z zasadami określonymi w ww. ustawie oraz w oparciu o przepisy wykonawcze wydane przez Ministra Gospodarki. Szczegółowe zasady kalkulacji cen i stawek opłat za energię elektryczną regulują przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 14 grudnia 2000 roku w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz.U. Nr 1, poz. 7).

   Zgodnie z przyjętymi ww. ustawą regulacjami, taryfy dla energii elektrycznej powinny zapewniać pokrycie kosztów uzasadnionych działalności przedsiębiorstw energetycznych w zakresie: wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu energią, kosztów modernizacji, rozwoju i ochrony środowiska oraz ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen.

   W ramach swoich kompetencji i obowiązków Prezes Urzędu Regulacji Energetyki analizuje i weryfikuje koszty przyjmowane przez przedsiębiorstwa energetyczne jako uzasadnione do kalkulacji cen i stawek opłat w taryfach. W przypadku stwierdzenia niezgodności taryfy z zasadami i przepisami, o których mowa w art.44-46 ustawy - Prawo energetyczne, Prezes URE odmawia jej zatwierdzenia.

   Na podstawie przepisów ustawy - Prawo energetyczne przedsiębiorstwa energetyczne są obowiązane do prowadzenia, w ramach zakładowych planów kont, ewidencji księgowej w sposób umożliwiający odrębne obliczanie kosztów i przychodów związanych z dostarczaniem energii, w tym kosztów stałych, kosztów zmiennych i przychodów, odrębnie dla wytwarzania, przesyłania, dystrybucji i obrotu, a także w odniesieniu do poszczególnych grup odbiorców określonych w taryfie (art.44 ust.1).

   Przedsiębiorstwa energetyczne różnicują zatem ceny i stawki opłat określone w taryfach dla poszczególnych grup odbiorców wyłącznie ze względu na uzasadnione koszty spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie stanowią inaczej ( art. 45 ust.4).

   Jednocześnie należy dodać, że podział odbiorców na grupy taryfowe dokonywany jest według kryteriów takich jak: poziom napięcia sieci, z której dostarczana jest energia elektryczna do odbiorców, według wartości mocy umownej lub zużycia energii elektrycznej, charakterystyki poboru energii, systemu rozliczeń, poziomu niezawodności i ciągłości dostaw i innych parametrów techniczno - handlowych, a nie w zależności od tego czy i jaką działalność gospodarczą prowadzą odbiorcy .

   Powyższe przepisy stanowią zatem podstawę do ustalania cen i stawek opłat za dostarczaną energię elektryczną.

   Pragnę poinformować Pana Posła, że według grupy G rozliczani są m.in. odbiorcy, pobierający energię elektryczną na potrzeby wiejskich i miejskich gospodarstw domowych oraz pomieszczeń gospodarczych, związanych z prowadzeniem tych gospodarstw. Należy przy tym wspomnieć, że jest to w dalszym ciągu grupa taryfowa o charakterze socjalnym. W grupie taryfowej G ceny i stawki opłat są nadal subsydiowane przez pozostałe grupy odbiorców, zwłaszcza przemysłowych, choć w mniejszym stopniu niż przed 1999 rokiem. Przepisy ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki zobowiązując do stopniowego odchodzenia od subsydiowania tych odbiorców, zabezpieczają nadal interesy odbiorców należących do grup subsydiowanych, ograniczając wzrost cen i stawek opłat w kolejnych taryfach do 3 punktów procentowych ponad średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku kalendarzowym.

   W gospodarstwach rolnych wyposażonych w instalację trójfazową, energię pobieraną na cele produkcyjne rozlicza się na podstawie wskazań odrębnych układów pomiarowo - rozliczeniowych, według cen i stawek opłat właściwych dla grup taryfowych C.

   Rozszerzanie natomiast kręgu uprawnionych do rozliczania się w grupie taryfowej G, skutkowałoby kolejnym wzrostem kosztów ponoszonych przez pozostałe grupy odbiorców.

   Należy podkreślić, że ustawa - Prawo energetyczne, która określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, warunki zaopatrzenia i użytkowania paliw i energii oraz działalność przedsiębiorstw energetycznych, zapewnia jednakowe traktowanie wobec prawa wszystkich odbiorców energii elektrycznej. Obowiązujące w Polsce prawo jest również zgodne z wymaganiami standardów prawnych Unii Europejskiej. Oznacza to, że każdy odbiorca powinien pokryć wywołane przez siebie koszty energii i jej dostawy.

   Jeśli chodzi o regulacje prawne dotyczące gospodarstw agroturystycznych, to właściwym w zakresie tych regulacji jest Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

   Odnośnie zaś pytania czy gospodarstwo agroturystyczne będące częścią indywidualnego gospodarstwa rolnego jest działalnością gospodarcza pozarolniczą, pragnę poinformować Pana Posła, że zgodnie art. 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. z 1999r poz. 101, nr 1178) przepisów tej ustawy nie stosuje się m.in. do prowadzenia działalności polegającej na wynajmowaniu przez rolników pokoi i miejsc na ustawienie namiotów, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów. Wyłączenie to dotyczy również art. 7 ustawy, nakładającego obowiązek uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców.

   Świadczenie przez rolnika usług nie stanowi prowadzenia działalności gospodarczej jeżeli usługi te są związane z pobytem turystów w gospodarstwie rolnym, tj. przeznaczone są dla turystów, którym wynajmowane są pokoje lub miejsca na ustawianie namiotów.

   Jeżeli oferowane przez rolnika usługi wykraczają poza wskazany zakres np. organizowanie przejazdu, innych usług turystycznych nie związanych z pobytem turystów w gospodarstwie rolnym, działalność taka będzie działalnością gospodarczą. W zakresie organizowania wypoczynku do wykonywania takiej działalności stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych (Dz.U. z 2001r. Nr. 55 poz. 578 z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o usługach turystycznych działalność gospodarcza polegająca na organizowaniu imprez turystycznych wymaga uzyskania zezwolenia.

   Mam nadzieję, że powyższe wyjaśnienia zostaną przyjęte jako wyczerpująca odpowiedź na postawione przez Pana Posła pytania.

   Minister

   Jerzy Hausner

   Warszawa, dnia 15 kwietnia 2004 r.