III kadencja

Interpelacja nr 161

do ministra zdrowia i opieki społecznej

w sprawie corocznych badań WR nauczycieli

   Zwracam się do pana ministra w sprawie, która od wielu lat bulwersuje środowisko nauczycielskie, gdyż dotyczy obowiązkowych, corocznych badań, jakim muszą poddać się pracownicy zatrudnieni na stanowiskach pracy w szkołach oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych i oświatowo-wychowawczych dla dzieci i młodzieży do lat 18, w celu zwalczenia chorób wenerycznych.

   Według oceny środowiska nauczycielskiego i mojej badania te należy zaliczyć do upokarzających, gdyż ich potrzeba mogłaby wynikać tylko z podejrzenia, iż nauczyciele (w tym katechetki) stanowią grupę społeczną szczególnie narażoną na choroby weneryczne i poprzez wykonywanie swoich obowiązków mogą tymi chorobami zarazić swoich podopiecznych. Reasumując można z tego wywnioskować, że prowadzą niemoralny tryb życia. Uważam, że tak nie jest. Nauczyciele zaliczani są do grupy społecznej o najwyższym wskaźniku wykształcenia i pomimo niewysokich zarobków prowadzą zdrowy tryb życia, stając się wzorem pozytywnego postępowania dla naszych dzieci. Dlaczego więc nadal pan minister rozporządzeniami z 1958 r., podtrzymuje obowiązek corocznych badań, obciążając skarb państwa znacznymi wydatkami finansowymi? Pieniądze nie wydane na badania WR można przeznaczyć na inne cele, chociażby na edukację seksualną młodzieży. Może przepisy ministra z 1958 r., powołujące się na ustawę z 1935 r., były odpowiednie do czasu, gdy w okresie międzywojennym i tuż po wojnie bieda, niski poziom opieki zdrowotnej oraz wiedzy o życiu seksualnym w statystyce zachorowań nauczycieli na chorobę weneryczną klasyfikowały ich na wysokiej pozycji?

   Dlatego zwracam się z kolejnym pytaniem: Czy pan minister zweryfikuje obowiązujące w tym zakresie, a upokarzające środowisko nauczycielskie przepisy prawne?

   Poseł Władysław Rak

   Głogów, dnia 24 stycznia 1998 r.