III kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki - z upoważnienia ministra -

na interpelację nr 5172

w sprawie niekorzystnych uregulowań w taryfie dla paliw gazowych używanych w produkcji ogrodniczej

   Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do pisma SPS-0202-5172/00 z dnia 29 listopada 2000 r. w sprawie interpelacji posła Stanisława Steca dotyczącej uregulowań w taryfie dla paliw gazowych używanych w produkcji ogrodniczej przedstawiam następujące wyjaśnienia:

   Wprowadzona z dniem 18 marca 2000 r. taryfa dla paliw gazowych nr 1/2000 została opracowana zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, co oznaczało wprowadzenie zróżnicowania opłat za gaz dla różnych grup odbiorców, a także ustalenie opłat za przesyłanie w oparciu o moc maksymalną w roku.

   Zgodnie z art. 45 ust. 4 ustawy Prawo energetyczne stawki cen i opłat powinny odpowiadać uzasadnionym kosztom wywołanym dostarczaniem paliw gazowych do danej grupy odbiorców. Koszty związane z przesyłaniem i dystrybucją są kosztami stałymi, niezależnymi od wielkości faktycznie zużytego gazu, a związane z mocą umowną. Przyjęta ujednolicona zasada rozliczeń w obrocie gazem, tj. ustalenie jednakowych cen za gaz dla każdej grupy taryfowej, wydaje się jak najbardziej uzasadnioną, gdyż żaden odbiorca nie jest dyskryminowany, płacąc taką samą cenę za dostarczoną energię zawartą w gazie.

   Zgodnie z obowiązującym dotychczas Prawem energetycznym i taryfą odbiorcy zużywający powyżej 10 m3/godzinę gazu rozliczani są według stawek, zgodnie z zamówioną mocą umowną określoną przez odbiorcę i przyjętą do realizacji przez dostawcę w umowie kupna-sprzedaży paliwa gazowego. Przez moc umowną rozumie się maksymalną moc poboru paliwa gazowego w danym roku.

   Pragnę podkreślić, że dostawca gazu, w tym przypadku PGNiG SA, nie ustala żadnych limitów odbioru gazu, bowiem odbiorca określa tę moc na poziomie zapewniającym prawidłowe funkcjonowanie urządzeń, co stanowi jednocześnie zobowiązanie dla dostawcy gazu do gotowości dostawy w ciągu całego roku i utrzymania tej rezerwy w ciągu roku. Dostawca gazu w umowach zawartych z odbiorcami nie wymaga określenia ani miesięcznych, ani kwartalnych ilości zapotrzebowania na paliwo gazowe, niemniej jednak niezbędne jest określenie mocy umownej w roku. W praktyce wielu odbiorców gazu, w tym wykorzystujący gaz na potrzeby ogrodnictwa, optymalizowało swoje zamówienia poprzez obniżanie mocy umownych, co skutkuje w przypadku nieprzewidywanego wzrostu zapotrzebowania na tę moc ponoszeniem opłat z tytułu niedotrzymania warunków umownych, tj. opłat za przekroczenie mocy umownej.

   Zrozumiała jest sytuacja, że na wielkość odbioru gazu u odbiorców użytkujących gaz na potrzeby ogrodnictwa mają wpływ warunki atmosferyczne, dlatego też z wieloma odbiorcami uzgodnione były warunki odbioru gazu odpowiadające wymogom technologicznym. Zgodnie z zapisami zawartymi w taryfie opłaty za przekroczenie mocy umownej dotyczą sytuacji, gdy taki pobór zwiększonych ilości nie jest uzgodniony z dostawcą.

   Przedstawiając powyższe informacje, mam nadzieję, że pozwolą one wyjaśnić panu posłowi powstałe wątpliwości.

   Z wyrazami szacunku

   Podsekretarz stanu

   Andrzej Karbownik

   Warszawa, dnia 18 grudnia 2000 r.