III kadencja

Odpowiedź ministra zdrowia

na interpelację nr 6081

w sprawie leczenia przewlekle chorych w szpitalach, które mają zawarte umowy z inną kasą chorych

   Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelację pana posła Wiktora Osika, przekazaną przy piśmie z dnia 20 marca 2001 r., znak: SPS-0202-6081/01, w sprawie leczenia przewlekle chorych w szpitalach, które mają zawarte umowy z inną kasą chorych, oraz w nawiązaniu do wyjaśnień zawartych w odpowiedzi (nasz znak pisma: UZA-552-070-27/SM/01) na interpelację pana posła z dnia 20 lutego 2001 r. (przekazaną przy piśmie znak: SPS-0202-5829/01) w sprawie korzystania z placówek służby zdrowia uprzejmie proszę o przyjęcie następujących informacji.

   Zasady korzystania ze świadczeń zdrowotnych - po wprowadzeniu systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego - określa ustawa z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (DzU nr 28, poz. 153, z późn. zm.). Ustawa gwarantuje ubezpieczonym prawo wyboru świadczeniodawcy spośród tych świadczeniodawców, którzy mają podpisaną umowę z właściwą (tą, której jest członkiem) dla ubezpieczonego kasą chorych. Obowiązkiem kasy chorych jest zapewnienie ubezpieczonym (na zasadach określonych w ustawie) możliwości leczenia - pełnego zakresu świadczeń zdrowotnych - na odpowiednim poziomie i po optymalnych kosztach. Jest oczywiste, że jeżeli można ten sam poziom świadczeń zapewnić na terenie własnej kasy chorych, to nie leczy się pacjentów poza nią, ponieważ jest to medycznie i ekonomicznie nieuzasadnione.

   Natomiast w uzasadnionych przypadkach, np. gdy istnieje konieczność kontynuacji wcześniej podjętego (wieloletniego) leczenia poza terenem działania właściwej kasy chorych lub gdy zakład opieki zdrowotnej wykonujący specjalistyczne lub wysokospecjalistyczne świadczenia zdrowotne (mający swoją siedzibę poza terenem kasy) nie przystąpił do konkursu ofert ogłoszonego przez kasę lub nie podpisał umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych (jak to miało miejsce w 2000 r. na przykładzie Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie-Międzylesiu), kasa chorych wydaje zgodę, tzw. promesę, na leczenie w zakładzie opieki zdrowotnej, z którym nie ma umowy, zobowiązując się do pokrycia kosztów leczenia w ustalonej (a nie dowolnej) wysokości. Promesa jest zatem zobowiązaniem kasy chorych do sfinansowania kosztów leczenia (konsultacji specjalistycznej, wysokospecjalistycznego zabiegu operacyjnego itp.) określonej osoby ubezpieczonej w danej kasie.

   Ubezpieczony ma w ten sposób zapewnione, zgodnie z aktualnym stanem zdrowia, świadczenia zdrowotne, a kasa chorych kontrolę nad publicznymi środkami finansowymi pochodzącymi ze składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, którymi ma obowiązek dysponować zgodnie z zasadą zapewnienia równego dostępu do świadczeń oraz gospodarności i celowości działania (art. 1a pkt. 5 i 7 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym).

   Z uwagi na powyższe, mimo niedogodności związanych z każdorazowym uzyskiwaniem zgody kasy chorych, potwierdzającej pokrycie kosztów leczenia, nie ma możliwości wydawania promes okresowych, np.na jeden rok. Kasa chorych musi bowiem, planując wydatki, znać koszty świadczenia i zabezpieczyć odpowiednie środki finansowe.

   Wyrażam nadzieję, że przedstawione informacje wyjaśnią wątpliwości pana posła związane z zasadnością każdorazowego uzyskiwania zgody kasy chorych na pokrycie kosztów leczenia u świadczeniodawcy niezwiązanego umową o udzielanie świadczeń zdrowotnych.

   Z poważaniem

   Minister

   Grzegorz Opala

   Warszawa, dnia 10 kwietnia 2001 r.