III kadencja

Odpowiedź ministra skarbu państwa - z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -

na zapytanie nr 413

w sprawie prywatyzacji zakładów drobiarskich ˝Drobimex-Heintz˝ w Szczecinie

   W nawiązaniu do pisma z dnia 5 marca 1999 r. w sprawie prywatyzacji spółki ˝Drobimex-Heintz˝ Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie pragnę poinformować, iż:

   Poprzednicy prawni ministra skarbu państwa, prowadząc proces prywatyzacji, zaniedbali należyte zabezpieczenie interesów skarbu państwa. Do MSP przekazano wprawdzie prawie gotowy projekt umowy inwestycyjnej, ale zawierał on wiele istotnych wad i usterek powodujących niemożność jego zaakceptowania przez ministra skarbu państwa. W celu zakończenia prywatyzacji konieczne było zatem dokonanie odpowiednich zmian w umowie. Stąd też MSP wielokrotnie zwracało się do inwestorów z konkretnymi propozycjami dokonania zmian w umowie inwestycyjnej. Za każdym razem odpowiedź inwestorów pełna była ogólników i zapewnień o gotowości negocjacji, lecz nie odnosiła się bezpośrednio do ww. uwag. Również analiza ostatniego pisma przedstawiciela inwestorów, stanowiącego odpowiedź na pismo podsekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa pana Janusza Michalskiego z 12 stycznia 1999 r. wskazuje, iż stosują oni taktykę opóźniającą - stwierdzają, iż nie są zainteresowani pracami nad projektem zaproponowanym jako podstawa dalszych negocjacji przez MSP, lecz optują za dalszymi pracami w oparciu o projekt umowy inwestycyjnej, lecz równocześnie po raz kolejny, mimo wyraźnej prośby, nie przedstawili swego stanowiska wobec zgłoszonych do niej uwag.

   Z punktu widzenia MSP pismo to zostało odebrane jako próba przeciągania przez inwestorów negocjacji w celu uzyskania korzystniejszych warunków nabycia udziałów w związku z pogarszającą się sytuacją ekonomiczną spółki i zakwestionowaniem przez inwestorów wynegocjowanych już uprzednio parametrów ekonomicznych transakcji.

   Pragnę stwierdzić, że propozycja przyjęcia projektu umowy zbycia udziałów przedstawionej przez MSP wynikała z jednej strony z chęci kontynuowania negocjacji, z drugiej zaś możliwego ich przyspieszenia, gdyż z punktu widzenia Ministerstwa Skarbu Państwa przeciwko prowadzeniu dalszych negocjacji na podstawie projektu umowy inwestycyjnej przemawiają:

   - niezwykle wysoki stopień skomplikowania projektu umowy inwestycyjnej,

   - konieczność powtórnego negocjowania parametrów ekonomicznych transakcji,

   - konieczność uwzględnienia zmian, jakie nastąpiły w związku z upływem czasu,

   - fakt, że uwzględnienie uwag o charakterze zasadniczym dla kształtu i treści umowy inwestycyjnej, zgłoszonych przez Departament Prawny, spowodowałoby i tak niewątpliwie radykalną i głęboką zmianę umowy (w tym równie radykalne jej uproszczenie oraz przywrócenie właściwych proporcji, tzn. dwustronna umowa zbycia udziałów, do której pakiet inwestycyjny stanowi jedynie załącznik).

   Równocześnie stwierdzić należy, iż ww. uwagi MSP do umowy inwestycyjnej nie mają charakteru wyłącznie formalnoprawnego, lecz odnoszą się przede wszystkim do samej istoty umowy, podważając jej generalne założenia, które zostały uznane za nie do przyjęcia dla skarbu państwa.

   Wszystkie ww. przyczyny powodują, iż Ministerstwo Skarbu Państwa ocenia ewentualne dalsze negocjacje na podstawie projektu umowy inwestycyjnej jako trudny, bardzo długi i żmudny proces negocjacyjny, który równocześnie nie daje gwarancji osiągnięcia porozumienia, zakończenia procesu prywatyzacji i tym samym rychłego dostarczenia spółce niezbędnych dla jej dalszego rozwoju kapitałów i technologii.

   Natomiast w przypadku zaakceptowania przez inwestorów przedstawionego przez MSP projektu jako punktu wyjścia do dalszych negocjacji, mogły one rozpocząć się bez bagażu licznych uwag do tekstu projektu umowy inwestycyjnej zgłoszonych przez Departament Prawny, zaś inwestorzy, gdyby byli powiadomieni o ich treści, znaliby z góry stanowisko MSP w kluczowych kwestiach - sytuacja taka naszym zdaniem korzystnie wpłynęłaby na tempo i zakres negocjacji, prowadząc do szybszego zakończenia prac. Tak więc propozycja negocjacji na podstawie przedstawionego przez MSP projektu umowy wynikała z jak najbardziej racjonalnych przesłanek.

   Faktem jest, iż zbyt długo rozważano kwestię sporządzenia pełnej analizy przedprywatyzacyjnej ˝Drobimex-Heintz˝ Sp. z o.o. Zwłoka ta wynikała jednak przede wszystkim z niejednoznacznej sytuacji prawnej, w jakiej znalazła się ta spółka w związku z wcześniej dokonanymi pracami prywatyzacyjnymi. Ostatecznie jednak ze względu na upływ czasu oraz niedostosowanie wcześniej sporządzonej na zlecenie spółki analizy do obecnie obowiązujących standardów dotyczących zakresu merytorycznego (brak analizy sytuacji prawnej majątku spółki, analizy realizacji obowiązków z tytułu wymagań dotyczących ochrony środowiska i ochrony dóbr kultury) analizy przedprywatyzacyjnej, uznano za właściwe wykonanie pełnej analizy w zakresie analogicznym do wymaganego przez rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie zakresu analizy spółki oraz przedsiębiorstwa państwowego, sposobu jej zlecania, opracowania, zasad odbioru i finansowania oraz warunków, w razie spełnienia których można odstąpić od opracowania analizy (DzU nr 64 poz. 408).

   Ministerstwo Skarbu Państwa, pragnąc możliwie przyspieszyć wyłonienie doradcy prywatyzacyjnego i tym samym sporządzenie analizy spółki, wystąpiło do prezesa Urzędu Zamówień Publicznych o wyrażenie zgody na skrócenie niektórych ustawowych terminów wynikających z ustawy o zamówieniach publicznych.

   Mamy świadomość, iż na sporządzenie analiz niezbędne są co najmniej 2 miesiące od momentu wyłonienia doradcy. Nie chcąc jednak tracić czasu na biernie oczekiwanie do ich zakończenia i ewentualnego wyłonienia nowego inwestora, wystąpiliśmy do inwestorów z ostatnią już propozycją mającą na celu uratowanie dotychczasowego procesu negocjacji. Zwróciliśmy się raz jeszcze z prośbą o pilne przedstawienie jednoznacznego stanowiska wobec zaprezentowanych wcześniej uwag MSP do projektu umowy inwestycyjnej, gdyż jedynie taka informacja pozwoli nam na przybliżone określenie szans osiągnięcia porozumienia co do podstawowych warunków kontraktu. W przypadku braku satysfakcjonującej odpowiedzi w najbliższym czasie proces prywatyzacji zostanie niezwłocznie wszczęty od początku.

   Minister

   Emil Wąsacz

   Warszawa, dnia 19 kwietnia 1999 r.