III kadencja

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki - z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -

na interpelację nr 4544

w sprawie koncepcji zaopatrzenia kraju w gaz ziemny

   Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do pisma z dnia 5 września 2000 r., znak: DSPR 4401-485/00, w sprawie interpelacji posła Witolda Gintowt-Dziewałtowskiego w sprawie koncepcji zaopatrzenia kraju w gaz ziemny przedstawiam poniżej następujące wyjaśnienia:

   Polityka dywersyfikacji źródeł zaopatrzenia Polski w gaz, którą obecnie realizuje rząd RP, została określona w przyjętych przez Radę Ministrów w dniu 22 lutego 2000 r. ˝Założeniach polityki energetycznej Polski do 2020 r.˝ Zgodnie z tym dokumentem istnieje konieczność poszukiwania źródeł dostaw gazu z importu. Zróżnicowanie tych źródeł, rozumiane jako bezpośrednie infrastrukturalne połączenie z przynajmniej dwoma zagranicznymi złożami gazu ziemnego za pomocą rurociągów przesyłowych przekraczających granice państwa, wymaga importu gazu również z Europy Zachodniej.

   Zgodnie z umową z partnerem norweskim, tzw. mały kontrakt, 0,5 mld m3 gazu norweskiego będzie dostarczanego do Polski poprzez system gazociągów do roku 2006. Dostawy rozpoczną się od dnia 1 października 2000 r. od wielkości 200 mln m3 i wzrosną w roku 2001 do planowanej wielkości 0,5 mld m3 gazu.

   Rozpoczęcie realizacji dostaw norweskiego gazu z ˝małego kontraktu˝ umożliwiło znaczne przyspieszenie prac związanych z przygotowaniami do podpisania tzw. dużego kontraktu z GFU/Statoil na dostawy do Polski 5 mld m3 gazu norweskiego nowym rurociągiem łączącym bezpośrednie norweskie złoża gazu na Morzu Północnym z polskim wybrzeżem w Niechorzu.

   Zgodnie z zasadami stosowanymi przez eksporterów gazu ziemnego dostarczają oni gaz do punktu odebrania na granicy importera, wykonując odpowiednią inwestycję rurociągową. W przypadku podpisania umowy handlowej na import gazu z Norwegii gazociąg do Niechorza będzie budowany przez stronę norweską.

   Deklarację w tej sprawie podpisali premierzy Polski i Norwegii w lipcu br. Zgodnie z deklaracją odpowiedni kontrakt na dostawę gazu zostanie podpisany do końca bieżącego roku. Rozmowy prowadzą upoważnione podmioty obu stron, tj. Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo SA oraz Statoil. Do czasu zakończenia tych rozmów nie można mówić o parametrach techniczno-ekonomicznych gazociągu, gdyż nie jest znany ostateczny przebieg trasy.

   Odnośnie do kwestii cen gazu uprzejmie informuję, że cena gazu rosyjskiego na granicy polskiej uwzględnia cenę energii oraz transportu i jest indeksowana w oparciu o lekki i ciężki olej opałowy. Cena gazu wyliczana zgodnie z formułą jest korygowana w zależności od rzeczywistej wartości opałowej dostarczanego gazu. Cena gazu norweskiego na granicy Polski jest obecnie wyższa o ok. 20% od ceny gazu rosyjskiego, ponieważ należy zapłacić za moc i transport niemieckim firmom transportowym za przesył gazu norweskiego przez terytorium Niemiec z Emden do Zgorzelca. W przypadku bezpośredniego połączenia do Niechorza cena w punkcie lądowania powinna kształtować się na poziomie ceny w Emden, z ewentualnym uwzględnieniem transportu przez Bałtyk (ok. 200 km). W tej sytuacji cena gazu norweskiego dla rejonów Polski północno-zachodniej byłaby konkurencyjna w stosunku do cen gazu rosyjskiego.

   Na zakończenie pragnę podkreślić, że pan Piotr Naimski nie otrzymał polecenia występowania przeciwko PHZ ˝Bartimpex˝ SA. Wystąpienie pana Piotra Naimskiego podczas Światowego Kongresu Gazowniczego w Nicei, o ile miało rzeczywiście miejsce, należy traktować jako ściśle prywatne.

   Z wyrazami szacunku

   Podsekretarz stanu

   Andrzej Karbownik

   Warszawa, dnia 12 września 2000 r.