III kadencja

Odpowiedź ministra gospodarki

na interpelację nr 1530

w sprawie odzyskiwania i wykorzystania makulatury jako surowca wtórnego

   W odpowiedzi na pismo z dnia 5 marca br., znak: SPS-0202-1530/99, w sprawie interpelacji poseł Joanny Fabisiak w sprawie odzyskiwania i wykorzystywania makulatury jako surowca wtórnego uprzejmie informuję, iż udzieliłem odpowiedzi na dezyderat nr 8 Komisji Ochrony Środowiska oraz interpelację pana posła Józefa Górnego, które również dotyczyły gospodarki makulaturą. Poniżej przedstawiam odpowiedzi na szczegółowe pytania pani poseł.

   1. Ilość wydanych zezwoleń i wielkości importu limitowanego zezwoleniami

   Zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (DzU nr 96, poz. 592 oraz z 1998 r. nr 106, poz. 668) przywóz z zagranicy odpadów innych niż niebezpieczne jest dopuszczalny jedynie za zezwoleniem głównego inspektora ochrony środowiska, wydanym w drodze decyzji. Dane dotyczące wydanych zezwoleń w 1997 r. przedstawiono w tabeli 1, a wydanych w I kw. 1998 r. - w tabeli 2. Należy podkreślić, że makulatura jest bardzo szerokim pojęciem i dzieli się na różne rodzaje i odmiany. Jedną z klasyfikacji ujmuje norma PN-EN 643. Nie wszystkie odmiany makulatury są dostępne w dostatecznej ilości w kraju. W większości krajów świata występuje zarówno eksport, jak i import makulatury.

   Tabela 1. Wydane zezwolenia GIOŚ na import makulatury oraz zużycie makulatury w 1997 r.

Nazwa firmy	Wielkość importu wg zezwolenia GIOŚ; Mg	Import rzeczywisty; Mg	Całkowite zużycie makulatury; Mg
Fabryka Papieru Piechowice	4000	0	15 074
Bardeckie Zakłady Papiernicze	10 000	1140	21 659
Intercell Ostrołęka	18 000	4406	104 535
Celuloza Świecie	20 000	2897	188 526
International Paper Kwidzyń	30 000	1065	89 313
Razem	82 000	9508 (tj. 2,3% całkowitego zużycia makulatury)	419 107

   Tabela 2. Wydane zezwolenia GIOŚ na import makulatury, zużycie makulatury w I kw. 1998 r. oraz prognozowane całkowite zapotrzebowanie na makulaturę w 1998 r.

Nazwa firmy	Wielkość importu wg zezwolenia GIOŚ; Mg	Import rzeczywisty; Mg	Całkowite zużycie makulatury; Mg	Prognozowane całkowite zapotrzebowanie na makulaturę w 1998 r.; Mg
Fabryka Papieru Piechowice	4900	0,0	3100,0	17 662
Bardeckie Zakłady Papiernicze	3000	0,0	4045,0	25 659
Hanke Tissue Kostrzyn	1500	63,4	43,3	1500
Intercell Ostrołęka	12 000	388,0	29 940,0	120 000
Celuloza Świecie	0,0	0,0	43 300,0	166 752
International Paper Kwidzyń	50 000	0,0	27 723,0	120 000
Razem	71 000	451,4 (tj. 0,4% całkowitego zużycia makulatury w I kw. 1998 r.)	108 151,4	471 573

   Powyższe dane nie obejmują importu materiałów i wyrobów wytwarzanych z makulatury, bowiem obowiązujące przepisy prawa nie dają podstaw do kontrolowania bądź ograniczania jego rozmiarów.

   2. Polityka w zakresie surowców wtórnych oraz podejmowane działania zmierzające do stworzenia w kraju rynku surowców wtórnych i zapobiegania sprowadzania odpadów, zwłaszcza makulatury z zagranicy.

   Kreowanie polityki w zakresie surowców wtórnych leży w kompetencjach Ministerstwa Gospodarki. Z tego też względu minister gospodarki wydał w dniu 2 lipca 1998 r. rozporządzenie w sprawie określenia odpadów, które powinny być wykorzystywane w celach przemysłowych, oraz warunków, jakie muszą być spełnione przy ich wykorzystywaniu (DzU nr 90, poz. 573). Wśród tych odpadów znalazły się papier i tektura. Również zostały one umieszczone w rozporządzeniu ministra finansów z dnia 7 stycznia 1998 r. w sprawie określenia rodzajów odpadów, których wykorzystywanie uprawnia do zwolnienia od podatku dochodowego, oraz szczegółowych zasad ustalania wartości odpadów wykorzystywanych w procesie produkcji.

   Ze względu na wagę zagadnienia resorty podejmują wspólne działania, mające na celu zapobieganie lub, jeśli nie jest to możliwe, zminimalizowanie powstawania odpadów oraz wykorzystanie nadających się do zagospodarowania odpadów.

   Podejmowane działania można usystematyzować jako prowadzące do:

   - wdrożenia wniosków z ˝Programu restrukturyzacji zużycia surowców włóknistych przez przemysł papierniczy w Polsce˝ dla zwiększenia przetwórstwa makulatury,

   - edukacji społeczeństwa, i to nie tylko w zakresie selektywnej zbiórki odpadów, ale również korzystania z produktów powstałych z surowców wtórnych,

   - realizacji prac badawczych nad opracowywaniem produktów o przedłużonej trwałości (wielokrotnego użytku), jak i bardziej podatnych na recykling,

   - prac nad opracowaniem i wdrożeniem technologii recyklingu materiałowego i energetycznego,

   - wprowadzenia instrumentów prawnych i ekonomiczno-finansowych, w tym opłat produktowych, które wspierałyby przemysł przetwórstwa surowców wtórnych.

   Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa prowadzi działania w celu wdrożenia do praktyki gospodarczej dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego 94/62/EC z dnia 20 grudnia 1994 r. dotyczącej opakowań i odpadów opakowaniowych, co powinno przyczynić się także do poprawy sytuacji na krajowym rynku skupu i przetwórstwa makulatury.

   Postulat całkowitego zapobiegania sprowadzaniu odpadów z zagranicy nie jest uzasadniony. Najlepiej ilustruje to przykład aluminium. Z punktu widzenia ochrony środowiska produkcja aluminium z boksytów jest wysoce energochłonna i prowadzi do powstawania dużej ilości odpadów pochodzących z eksploatacji kopalin oraz ich przeróbki. Z tego powodu opłaca się sprowadzać odpady aluminiowe z zagranicy. Znalazło to wyraz w rozporządzeniu MOŚZNiL z dnia 6 kwietnia 1998 r. w sprawie określenia listy odpadów, których przywożenie z zagranicy nie wymaga zezwolenia głównego inspektora ochrony środowiska (DzU nr 47, poz. 299), w którym umieszczono m.in. 3 grupy odpadów aluminiowych. Światowe tendencje w zakresie międzynarodowego handlu makulaturą zostały przedstawione w pkt. 1 niniejszej odpowiedzi.

   Minister

   Jan Szyszko

   Warszawa, dnia 30 marca 1999 r.