Zapytanie nr 2256
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie odrolnienia gruntów rolnych na terenie gmin wiejskich
W związku z otrzymanym stanowiskiem od Konwentu Samorządów Powiatu Łańcuckiego, chciałbym poruszyć sprawę odrolnienia gruntów rolnych na terenie gmin wiejskich. Z dniem 1 stycznia 2009 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych zakładająca odrolnienie z mocy prawa gruntów znajdujących się na obszarze miast - art. 5b ˝przepisów ustawy nie stosuje się do gruntów rolnych stanowiących użytki rolne położone w granicach administracyjnych miast˝. W wyniku nowych uregulowań w granicach miast, w procesie inwestycyjnym wyeliminowano procedurę tzw. odrolnienia gruntów oraz obowiązek ponoszenia przez inwestorów należności i opłat rocznych związanych z wyłączeniem gruntów z produkcji rolnej (art. 12 ustawy). Należy jednak zauważyć, że procesy urbanizacyjne zarówno gospodarcze, jak i mieszkaniowe w ostatnich latach wychodzą poza granicę miast. Gminy wiejskie i miejsko-wiejskie kreując politykę przestrzenną na swoim terenie tworzą obszary zabudowy, które mogą zapewnić rozwój gospodarczy danej gminy i zabezpieczyć potrzeby mieszkaniowe.
Skomplikowany proces inwestycyjny, który potencjalny inwestor musi przebrnąć, tj. etap przeznaczenia nieruchomości na cele nierolne oraz etap wyłączenia gruntów z produkcji rolnej i opłat z tym związanych, nie tylko pogarsza warunki inwestowania w gminach wiejskich, a wręcz zniechęca inwestorów do lokowania swojej działalności na terenach wiejskich. Koniecznym jest więc zastosowanie podobnego rozwiązania, jak w przypadku gruntów położonych na terenie miast. W związku z powyższym Konwent Samorządów Powiatu Łańcuckiego proponuje, aby aktem prawnym kreującym odrolnienie był miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Określiłby on możliwości zagospodarowania gruntów rolnych objętych planem, wskazując poszczególne funkcje (przeznaczenie terenu), zakres uzbrojenia terenu, uwarunkowania środowiskowe dla danego obszaru. W odniesieniu do gruntów rolnych objętych m.p.z.p., a przeznaczonych na cele inwestycyjne nie wymagana byłaby zgoda, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Zgodnie z art. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, do zadań własnych gmin należy planowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie danej gminy.
Konwent zauważa również, że w odniesieniu do gruntów rolnych wskazanych w planie jako tereny inwestycyjne należałoby również wyłączyć stosowanie do przepisu art. 12 ww. ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych pobieranie należności i opłat rocznych, które często stanowią dla potencjalnych inwestorów barierę i zniechęcają ich do inwestowania na terenach wiejskich. Natomiast na terenach nie objętych m.p.z.p. można rozważyć powierzchnię gruntów rolnych np. do 0,5 ha, która po objęciu decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu byłaby wyłączona (tak jak wszystkie grunty rolne w granicach administracyjnych miast), ze stosowania ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
Wobec powyższego, zwracam się z uprzejmą prośbą o zapoznanie się z przedstawioną sprawą i udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Jakie działania planuje podjąć ministerstwo w celu rozwiązania przedstawionego problemu? Czy w tym zakresie są już podejmowane jakieś działania? Jeśli tak, jakie?
2. Czy ministerstwo planuje zmianę ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych według propozycji samorządów?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Rynasiewicz
Leżajsk, dnia 4 października 2012 r.