Interpelacja nr 25022
do ministra sprawiedliwości
w sprawie luki w prawie dotyczącej prawa do obrony osób przebywających w zakładach psychiatrycznych
Szanowny Panie Ministrze! Wraz z wprowadzeniem pozornie niewielkiej zmiany do Kodeksu karnego wykonawczego, polegającej na modyfikacji, m.in. art. 22 regulującego prawo udziału w posiedzeniu sądu, pojawiło się w polskim prawie coś niepokojącego. Obecnie w posiedzeniach sądowych obrońca skazanego ma prawo brać udział wyłącznie, gdy ustawa tak stanowi. W ten sposób dla podsądnego nastąpiła niekorzystna zmiana do obrony osób leczących się w zamkniętych zakładach, w tym zakładach psychiatrycznych.
Wydawać by się mogło, że każdej osobie pociągniętej do odpowiedzialności karnej w postępowaniu sądowym przysługiwać powinien jego pełnomocnik, szczególnie gdy zapada decyzja o pozbawieniu wolności. Okazuje się, że niestety tak nie jest. W art. 204 K.k.w do zapisu mówiącego o tym, że sąd ma obowiązek nie rzadziej niż co 6 miesięcy orzekać o dalszym pobycie sprawcy w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, nie uwzględniono, że w tego typu postępowaniach ma prawo uczestniczyć pełnomocnik. W ten sposób prawo do obrony osoby umieszczonej w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym ograniczone zostało wyłącznie do wniesienia zażalenia od postanowienia sądu I instancji. Obrońca nie ma prawa wziąć udziału w posiedzeniach sądu I i II instancji.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o odpowiedź na poniższe pytania:
1. Czym uzasadnia się wprowadzenie zmian nowelizacyjnych dotyczących ww. kwestii w K.k.w?
2. Dlaczego oskarżonych poddających się leczeniu w zakładach zamkniętych pozbawia się prawa do obrony?
3. Czy resort zakłada wprowadzenie zmian w prawie, które dotyczy wspomnianej kwestii?
Z poważaniem
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
Wieluń, dnia 3 marca 2014 r.