Interpelacja nr 23833

do ministra infrastruktury i rozwoju

w sprawie rozwoju żeglugi śródlądowej i poprawy stanu infrastruktury rzecznej

   Szanowna Pani Premier! Istnieją liczne korzyści z rozwoju śródlądowych dróg wodnych. Drogi te służą rozwojowi przyjaznej dla środowiska - jako dla całości - formy transportu i przyczyniają się do upowszechniania turystyki rzecznej.

   Obecnie szczególnie dotkliwym problemem dla rozwoju żeglugi śródlądowej w Polsce jest fatalny stan infrastruktury Wisły. Eksperci, którzy zgłosili się do mojego biura poselskiego, sygnalizując ten problem, zwracają uwagę na to, że od wielu lat nie są czynione inwestycje nakierowane na wykorzystanie królowej polskich rzek do celów żeglugi. Przy tej okazji zauważa się często także ryzyko zaistnienia negatywnego zjawiska odwracania się nadwiślańskich ośrodków miejskich od tej rzeki; obszary przyrzeczne, zamiast tętnić życiem, mogą stopniowo zamierać.

   Krytycznym natomiast problemem, w opinii ekspertów, jest sprawa stanu stopnia wodnego we Włocławku. Wskazują oni na spór wokół zapory jako na swoisty paradoks; osoby opowiadające się przeciwko budowie kolejnego stopnia wodnego, na przekór ekspertyzom wskazującym na taką konieczność, paradoksalnie przyczyniają się do zagrożenia środowiska naturalnego katastrofą. Budowa taka mogłaby być zatem uznana za działanie prewencyjne na rzecz ochrony środowiska. Osobny, lecz nie mniej poważny problem dotyczy rozbudowy infrastruktury przeciwpowodziowej.

   Największą inicjatywą społeczną dotyczącą wszystkich przytoczonych powyżej spraw było przygotowanie programu ˝Wisła 2020˝ z inicjatywy Związku Miast Nadwiślańskich. Dokument ten, którego przygotowanie poprzedzono bardzo szerokimi konsultacjami społecznymi, ujmował w całościowy sposób inwestycje nakierowane na rozwój infrastruktury dorzecza Wisły.

   Warto zwrócić w tym miejscu uwagę na to, iż do katalogu konstytucyjnych zasad politycznych i prawnych zalicza się zasadę zrównoważonego rozwoju. Jej aksjologicznym założeniem jest ujmowanie człowieka i wszelkich wytworów jego działalności jako części środowiska. Nie można człowieka środowisku konsekwentnie przeciwstawiać, a należy stale poszukiwać racjonalnego kompromisu. Wbrew zasadzie tej zatem jest całkowite pomijanie interesu człowieka. Refleksja ta nabiera szczególnego znaczenia w kontekście przytoczonego powyżej sporu zwolenników rozbudowy infrastruktury rzecznej oraz niektórych organizacji zajmujących się ochroną środowiska. Tylko holistyczne, całościowe ujmowanie środowiska pozwala na pogodzenie interesów ludzi oraz świata przyrody.

   1. Jakie są plany ministerstwa związane z rozwojem śródlądowych dróg wodnych oraz transportu wodnego na obszarach dorzecza Odry i Wisły? Czy są planowane nakierowane na ten cel inwestycje, a jeśli tak, to jakie?

   2. Czy, a jeśli tak, to w jaki sposób, przewiduje się wykorzystanie środków unijnych w celu poprawy stanu infrastruktury rzecznej?

   3. Czy w przyszłości zakłada się stworzenie szerszego planu inwestycyjnego lub też wykorzystanie w jakikolwiek sposób programu ˝Wisła 2020˝ celem poprawy stanu infrastruktury polskich rzek?

   Z poważaniem

   Posłowie Krzysztof Brejza i Maciej Orzechowski

   Inowrocław, dnia 13 stycznia 2014 r.