6 kadencja, 69 posiedzenie, 2 dzień (24-06-2010)

9 punkt porządku dziennego:
Pytania w sprawach bieżących.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Zbigniew Włodkowski:

    Panie Marszałku! Panie Posłanki i Panowie Posłowie! Panie pośle, bardzo dziękuję za to pytanie, bo ono jest zadane w bardzo dobrym momencie, wtedy, kiedy dobiegają końca konsultacje społeczne i międzyresortowe nad pakietem rozporządzeń. Pragnę podkreślić, żebyśmy mieli jasność, że na niemalże 180 tys. dzieci z różnymi deficytami, różnymi poziomami upośledzeń umysłowych i różnymi niepełnosprawnościami, ok. 80 tys. dzieci już dzisiaj jest w szkołach ogólnodostępnych. Jesteśmy zupełnie spokojni, myśląc o dzieciach, które są w szkołach specjalnych, specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych czy szkołach integracyjnych. Natomiast troszczymy się też o to, aby dzieci uczące się w szkołach ogólnodostępnych, bo tak zdecydowali ich rodzice, miały adekwatną opiekę do zaleceń poradni psychologiczno-pedagogicznych.

    Pragnę podkreślić, iż Ministerstwo Edukacji Narodowej, projektując zmiany w § 23 rozporządzenia w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, poprzez zastosowanie w tej regulacji określenia wskazującego dla jakich grup dzieci, które nie mogą uczęszczać do szkoły w miejscu zamieszkania, w szczególności prowadzone są specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, nie ograniczało możliwości korzystania przez uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim z edukacji w tych placówkach.

    Zapis ˝w szczególności˝, który pojawił się w § 23, oznacza, że w szczególności rekomendowane formy kształcenia w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych dotyczą dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i stopniu znacznym. Uczniowie z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim mogą realizować obowiązek szkolny lub obowiązek nauki również w szkołach specjalnych, szkołach integracyjnych, a także w szkołach ogólnodostępnych. Realizują oni tę samą co uczniowie w normie intelektualnej podstawę programową, natomiast nauczyciele dostosowują wymagania do ich indywidualnych potrzeb edukacyjno-rozwojowych. Nauka w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym jest oczywiście jedną z dostępnych form edukacji.

    Odpowiadając na pewną wątpliwość wyrażoną w pytaniu pana posła, pragnę podkreślić, że decyzję w sprawie wyboru szkoły zawsze podejmują rodzice lub opiekunowie prawni ucznia. To jest regulacja konstytucyjna i nie łamiemy tej ustawowej przesłanki, która kieruje postępowaniem i dobrem dziecka, co jest realizowane przez rodziców. Jeżeli dziecko posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, rodzice mogą wybrać dla niego specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy, szkołę specjalną, integracyjną lub ogólnokształcącą. Pragnę tu nadmienić, że to orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej wskazuje na formy, ale także na miejsce realizacji edukacji tego dziecka. Decyzją starosty, rodziców dziecko jest kierowane do wybranej placówki.

    W trakcie trwających konsultacji społecznych dotyczących projektów rozporządzeń w zakresie kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, poradnictwa i pomocy psychologiczno-pedagogicznej rzecznik praw dziecka, państwo posłowie, senatorowie, partnerzy społeczni, Zespół do Spraw Edukacji, Kultury, Sportu Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, a także dyrektorzy i nauczyciele specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych zgłaszali uwagi do proponowanego zapisu § 23 projektu rozporządzenia ministra edukacji narodowej regulującego między innymi funkcjonowanie specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, wnioskując o dopisanie wychowanków z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim do wskazanego przez pana posła katalogu zawartego w tym rozporządzeniu. Uzasadnieniem tych wniosków były obawy środowiska oświatowego o to, że niewłaściwa interpretacja tego zapisu przez samorządy może skutkować wstrzymaniem naboru do specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży z lekkim upośledzeniem umysłowym, w konsekwencji czego nastąpi likwidacja tych placówek.

    W celu wyjaśnienia kwestii dotyczących powyższych regulacji z inicjatywy pani minister Katarzyny Hall zostały zorganizowane spotkania ze związkami zawodowymi - prowadziłem te spotkania - czyli z Forum Związków Zawodowych, Sekcją Krajową Oświaty i Wychowania NSZZ ˝Solidarność˝ i Związkiem Nauczycielstwa Polskiego, podczas których omówiono uwagi do pakietu projektów rozporządzeń dotyczących kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz poradnictwa i pomocy o charakterze psychologiczno-pedagogicznym. Dodatkowo w dniu 2 czerwca odbyło się spotkanie ze 120 dyrektorami specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, w których zdecydowaną większość stanowią wychowankowie upośledzeni w stopniu lekkim. Podczas spotkania pani minister szczegółowo omawiała intencje przyświecające twórcom projektowanych zmian i odpowiadała na pytania dyrektorów tych placówek.

    Pragnę pana posła poinformować, że w wyniku dyskusji minister edukacji narodowej podjęła decyzję o uszczegółowieniu zapisu § 23 dotyczącego kształcenia w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, tak by nie budziły one żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Dziękuję bardzo.

Przebieg posiedzenia