6 kadencja, 61 posiedzenie, 2 dzień (18-02-2010)

11 punkt porządku dziennego:
Informacja bieżąca.

Poseł Andrzej Szlachta:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Moje pytanie kierowane do pana ministra dotyczy sytuacji w zakresie nauczania w języku polskim na Białorusi. Od wielu lat obserwujemy antypolskie działania władz Białorusi. W pierwszym okresie postanowiono zablokować rozwój normalnego szkolnictwa polskiego. Kiedy w 2003 r. prezes Stowarzyszenia ˝Wspólnota Polska˝ w rozmowie z gubernatorem obwodu grodzieńskiego zaproponował budowę czterech nowych szkół polskich, usłyszał w odpowiedzi: Szkoły polskie? Po co? Odwołanie do ministra edukacji nie dało rezultatu. Język polski jest systematycznie spychany na margines, są to grupy fakultatywne. W tej sytuacji nastąpił rozwój szkolnictwa społecznego, dla którego oparciem stało się 16 domów polskich należących do Związku Polaków na Białorusi oraz mniej liczne placówki oświatowe macierzy szkolnej. Widoczny był także rozwój placówek i kół fakultatywnych, chórów i tym podobnych, najczęściej afiliowanych przy Związku Polaków na Białorusi. Przez to związek stał się solą w oku władz białoruskich. Irytację wywołały także organizacje weteranów, akowców, afiliowanych przy Związku Polaków na Białorusi. W październiku 2009 r. minister edukacji Białorusi stwierdził, że nauczanie w językach innych niż rosyjski i białoruski będzie możliwe tylko w wyjątkowych przypadkach. Zapowiedział, że nie będzie żadnych specjalnych szkół dla mniejszości narodowych. Stąd moje pytanie do pana ministra: Jak wygląda obecnie możliwość swobodnego nauczania w języku polskim na Białorusi? Ile polskich szkół prowadzi obecnie działalność edukacyjną na Białorusi i ile polskich dzieci uczy się tam języka polskiego? Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia