5 kadencja, 39 posiedzenie, 2 dzień (12.04.2007)

Oświadczenia.

Poseł Jan Jarota:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Kwiecień wpisuje się w pamięć narodową Polaków przez fakt odejścia do domu Ojca naszego wybitnego rodaka Jana Pawła II. Równocześnie w miesiącu tym wspominamy postać św. Wojciecha, misjonarza i męczennika, zwanego wielkim patronem naszego kontynentu. Z tej okazji pragnę przypomnieć pewne elementy nauczania Jana Pawła II, bardzo aktualne, odnoszące się do egzystencji człowieka w zjednoczonej Europie.

    3 czerwca 1997 r. w Gnieźnie nasz papież wygłosił w obecności głów państw (Polski, Czech, Słowacji, Litwy, Niemiec, Ukrainy i Węgier) okolicznościową homilię związaną z tysiącleciem męczeńskiej śmierci św. Wojciecha - tego, który swoim życiem i śmiercią położył podwaliny tożsamości i jedności europejskiej. Wypowiedziane zostały wówczas znamienne słowa wyrażające troskę o przyszłość Europy po upadku muru berlińskiego. Cytuję: Mimo sukcesów na polu ekonomicznym i społecznym nadal mamy do czynienia z murem niewidzialnym: egoizmu, zaniku wrażliwości na wartość życia ludzkiego i godność każdego człowieka. Mur, który wznosi się w serach, mur, który dzieli Europę, nigdy nie zostanie zburzony bez powrotu do Ewangelii - przekonywał Ojciec Święty. I dalej pytał: Jak można zbudować wspólny dom dla całej Europy, jeśli nie jest on budowany z cegieł sumień ludzkich wypalonych w ogniu Ewangelii, złączonych węzłem miłości społecznej?.

    Tematyka dotycząca jednoczącej się Europy powraca w nauczaniu Jana Pawła II wielokrotnie, najpełniej zaś w 25. roku jego pontyfikatu, w ogłoszonej dnia 28 czerwca 2003 r. adhortacji apostolskiej ˝Ecclesia in Europa˝. Mówi w niej o zjawiskach wynikających z utraty chrześcijańskiej pamięci oraz rezygnacji z dziedzictwa duchowego. Budzą one lęk przed przyszłością i poczucie zagrożenia. Zjawiska te to mnożące się podziały i kontrasty, zabieganie o własne interesy i przywileje, agresja i przemoc w miejsce solidarności międzyludzkiej. Nihilizm na polu filozofii, relatywizm w sferze poznania i moralności, pragmatyzm, a nawet cyniczny hedonizm w strukturze życia codziennego. Pogłębia się osłabienie i kryzys rodziny, zaś wpływ środków masowego przekazu na kulturę, preferujących treści często sprzeczne z Ewangelią i z godnością osoby ludzkiej wskazuje, iż mamy do czynienia z odrzuceniem człowieka będącym skutkiem odrzucenia Boga.

    Głęboki kryzys wartości oznacza panowanie kultury śmierci. Jedynym wyjściem jest powrót do korzeni, przyjęcie na nowo daru, jaki stał u początku jedności Europy - daru wiary w Jezusa Chrystusa, który jest jedynym źródłem nadziei i nigdy nie zawiedzie. Ten dar przyniósł Polsce św. Wojciech. Tym darem dla Polski, Europy i świata jest dziś nauczanie naszego wielkiego rodaka.

    Bez autentycznych wartości etycznych nie da się zbudować dobrego ustroju. Aby Europa mogła być zbudowana na trwałych podstawach, koniecznie musi się oprzeć na powszechnym prawie moralnym, wpisanym w serce każdego człowieka, tj. prawie naturalnym. Jedynie uznanie prymatu wartości etycznych i duchowych będzie w stanie przemienić zbiorowość polityczną, kulturową i gospodarczą w autentyczną wspólnotę, w której wszyscy Europejczycy czuliby się jak we własnym domu i tworzyliby rodzinę narodów.

    Odpowiedzialni za przyszłość Europy politycy powinni zacząć respektować ludzkie prawa osób i narodów, chronić życie od chwili poczęcia do naturalnej śmierci, umacniać rodzinę opartą na małżeństwie mężczyzny i kobiety, zapewnić młodym pokoleniom przyszłość godną człowieka, przez pracę, udział w kulturze i wychowanie do wartości moralnych i duchowych.

    Jan Paweł II zaapelował też do twórców traktatu konstytucyjnego Unii Europejskiej, aby znalazło się w nim odniesienie do chrześcijańskiej spuścizny europejskiej.

    Reasumując, chciałbym podkreślić, iż jako posłowie i osoby odpowiedzialne za przyszłość narodu i Europy, w przededniu decyzji dotyczących zmian w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz przed opowiedzeniem się w sprawie konstytucji Unii Europejskiej winniśmy uwzględnić przesłanie Ojca Świętego Jana Pawła II zawarte w adhortacji apostolskiej ˝Ecclesia in Europa˝. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia