4 kadencja, 100 posiedzenie, 3 dzień (14.04.2005)

21 punkt porządku dziennego:
Sprawozdanie Komisji Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o restrukturyzacji finansowej publicznych zakładów opieki zdrowotnej (druki nr 3841 i 3884).

Poseł Elżbieta Ratajczak:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Liga Polskich Rodzin mam zaszczyt przedstawić stanowisko do poprawek Senatu do ustawy o restrukturyzacji finansowej publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Uchwalona przez Sejm 22 marca tego roku stanowi kompromis uznany przez większość polityczną oraz stronę społeczną ochrony zdrowia. Poprawki większości senackiej ministra Balickiego burzą te kompromisy; zarówno poprawki merytoryczne, jak i porządkowe połączono w jedną całość, spójną z logiką poprzednich propagatorów ustawy o pomocy publicznej i w ten sposób uczyniono ustawę z 22 marca nieprzydatną do celu, w jakim została uchwalona. W związku z tym wszystkie poprawki senackie należy bezwzględnie odrzucić.

    Poprawki Senatu ingerują głęboko i w sposób niekorzystny w zapisy ustawy przyjętej przez Sejm. Ich głównym celem jest zmniejszenie możliwości wykorzystania przez zakłady kwoty pożyczek, a tym samym przerzucenie części roszczeń na wierzycieli cywilnoprawnych i pracowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Dotyczy to szczególnie poprawek w zakresie wprowadzania ugód z pracownikami SP ZOZ-ów mogących wymusić zrzeczenie się przez pracowników części ich roszczeń. Byłoby to powtórzenie praktyki z niektórych SP ZOZ-ów, gdzie wbrew prawu wymusza się rezygnację pracowników z wynagrodzeń.

    Poprawka 25a. w zakresie art. 25 ust. 3 ustawy ogranicza łączną wysokość pożyczki do 2,2 mld zł, a nie, jak chcieli posłowie, do 2,2 mld zł na rok bieżący z możnością jej udzielania na podstawie kolejnych ustaw budżetowych. Opiniowanie restrukturyzacji przez zakładowe organizacje związkowe może w efekcie wymuszać zrzucenie na ich barki części odpowiedzialności za skutki wynikające z tego procesu dla pracowników.

    W poprawce 22. do art. 25 ust. 8 pkt 3 wprowadza się trzecią ratę pożyczki w ciągu trzech miesięcy od podpisania umowy, co przy terminie wejścia w życie ustawy, najprawdopodobniej w maju br., oznacza niemożność wypłacania tej raty, ponieważ wraz z ustawą budżetową wygaśnie możliwość zadłużania się Ministerstwa Finansów do wysokości kwoty pożyczki zapisanej w budżecie na 2005 r.

    Według poprawek senackich umorzeniu może ulec jedynie 50% pożyczki po spłacie pierwszych 50%, podczas gdy przyjęta przez Sejm ustawa nie zakładała konieczności tak wysokiej spłaty ze strony SP ZOZ-ów. Poprawki senackie wprowadzające możność emisji obligacji, poręczenia wierzytelności przez organ założycielski, zaciągnięcia kredytu, poręczenia spłaty należności głównej od emisji obligacji przez samorząd nie zmieniają niczego w porównaniu ze stanem obecnym, bowiem to wszystko jest dzisiaj prawnie możliwe. Udzielanie pożyczki w trybie ustawy z 22 marca 2005 r. jest zgodne z systemem prawa. Każda ustawa, obok ustawy o finansach publicznych i o Banku Gospodarstwa Krajowego, może ustanawiać własny tryb udzielania pożyczek, jeżeli nie zabraniają tego przepisy dotyczące finansów publicznych zawarte w ustawie zasadniczej, a tryb wprowadzony ustawą sejmową nie narusza Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

    W poprawce 12. Senat w zasadzie ubezwłasnowolnia SP ZOZ-y i narzuca, zwłaszcza nieprzygotowanym zakładom, restrukturyzację finansową SP ZOZ, który utworzył zakład, przy powiadomieniu jedynie kierownika zakładu. Ustawa sejmowa przewiduje w pierwszej kolejności - i bezwzględnie - spłaty należności głównej. W następnym etapie mogą nastąpić inne spłaty, w tym zaspokojenie roszczeń wierzycieli. Nie ma możliwości zajęcia przez wierzycieli spłat należności głównej i ustawowo chronionych.

    Poprawki Senatu są niekorzystne dla wierzycieli i dla wizerunku Polski jako państwa prawa oraz miejsca przyjaznego dla inwestycji. Naruszają podstawowe zasady konstytucyjne: po pierwsze, zaufania do państwa, po drugie, ochrony praw nabytych, po trzecie, bezpieczeństwa i pewności obrotu, po czwarte, stabilności stosunków gospodarczych.

    Skutkiem przyjęcia poprawek Senatu dla wierzycieli i wizerunku gospodarczego Polski będzie, po pierwsze, zaskarżenie zapisów do Trybunału Konstytucyjnego, po drugie, firmy indywidualne będą skarżyć Skarb Państwa i Sejm o skutki szkody legislacyjnej, po trzecie, pójdą liczne pozwy poszczególnych firm do Trybunału w Strasburgu. Trzeba wiedzieć, że takie placówki opieki zdrowotnej, jak szpitale, mają średnio kilkuset dostawców: od aparatury, sprzętu, leków, po żywność i środki czystości.

    Biorąc pod uwagę to, jak licznych dziedzin dotknęły poprawki senackie, proponujemy, aby odrzucić je w całości i jak najszybciej wprowadzić w życie ustawę przegłosowaną w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej 22 marca 2005 r., bo czas nagli. Dziękuję.

Przebieg posiedzenia