3 kadencja, 58 posiedzenie, 3 dzień (24.09.1999)

21 punkt porządku dziennego:
Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o miejscach pamięci narodowej (druk nr 1268).

Poseł Bogdan Lewandowski:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

    Panie pośle Wawak! Dyskutujemy dzisiaj nad ustawą o uczczeniu miejsc pamięci narodowej. Naprawdę apelowałbym, żeby może zwłaszcza w tego rodzaju debatach było mniej nienawiści a więcej caritas, żebyśmy te sprawy rozstrząsali stosując znaną rzymską regułę - sine ira et studio.

    Panie Pośle! Po zburzeniu tego pomnika żołnierzy radzieckich w Toruniu jeden z senatorów amerykańskich, którego naprawdę bardzo trudno jest posądzać o jakiekolwiek sympatie lewicowe, oświadczył, że z ludźmi, którzy nie szanują żołnierskiej krwi nie warto utrzymywać żadnych stosunków. Naprawdę szkoda słów, żeby bronić tego rodzaju przedsięwzięcie. Jeżeli jest pan dumny z tego rodzaju działań, to jest to sprawa pańskiej osobistej kultury.

    Chciałbym przypomnieć, że w Wiedniu do dnia dzisiejszego tego rodzaju pomnik istnieje i nikt w ogóle nie myśli o tym, żeby podjąć jakieś burzycielskie działania. Nie można też stawiać znaku równości między tymi chłopcami różnej narodowości: rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej, z republik azjatyckich, którzy ginęli, nie można równać ich działań z działaniami represyjnymi NKWD, czy innych tego rodzaju struktur. To jest naprawdę nadużycie.

    Tak samo jeżeli chodzi o kwestie, które dotyczą pamięci narodowej, dotyczy to - mówiłem o tym wyraźnie - wszystkich generacji. Nie można na przykład przekreślać trudu bojowców PPS. Nie można eliminować śladów działania tego człowieka, likwidować ulice jego imienia. To samo odnosi się do tych młodych ludzi, których tak pan spostponował, z Gwardii Ludowej, czy Hanki Sawickiej, czy Janka Krasickiego. W moim przeświadczeniu jest rzeczą naprawdę żenującą, że można w tym duchu występować z trybuny sejmowej. Dziękuję za uwagę.

Przebieg posiedzenia