3 kadencja, 110 posiedzenie, 2 dzień (06.06.2001)

9 i 10 punkt porządku dziennego:

9. Informacja ministra spraw zagranicznych o podstawowych kierunkach polityki zagranicznej Polski.
10. Informacja rządu o stanie negocjacji Polski z Unią Europejską.

Poseł Halina Nowina-Konopka:

    Zadaję je po raz drugi. Pan minister zna już pogląd rządu Rzeczypospolitej na możliwy do zaakceptowania przez Polskę przyszły kształt ustrojowy Unii Europejskiej. Była między nami, panie ministrze, o tym mowa i stwierdził pan, że nie zna pan stanowiska rządu. W świetle wypowiedzi pana ministra Bartoszewskiego rozumiem, że w tej chwili już pan to stanowisko powinien znać. Chciałabym usłyszeć, jakie to jest stanowisko. Jaki kształt Unii Europejskiej - państwo federacyjne, superpaństwo czy co? - Polska jest w stanie zaakceptować? To jest jedno z podstawowych pytań. Fundamentalne pytanie dla przewodniczącego zespołu negocjacyjnego. Przecież na tym wszystko inne się opiera.

    Powiedział pan, że w Nicei zarysował się przyszły kształt Unii Europejskiej. No, jeszcze się tak do końca nie zarysował, powstają nowe koncepcje, są wypowiedzi wielu polityków niemieckich, są wypowiedzi francuskie. To wszystko jest niesłychanie ważne. Chciałabym wiedzieć, jak do tego odnosi się Polska. Jest to zakres polityki międzynarodowej i jest to zakres pracy zespołu negocjacyjnego.

    Sprawy finansowe. Mam tutaj materiały pochodzące z dokumentów Unii Europejskiej, środki z Funduszu PHARE na restrukturyzację gospodarek Węgier, Czech, Słowacji i Polski. Na głowę mieszkańca w trzech wymienionych poprzednio państwach w latach 1990-1998 wypadało 66,1 euro, natomiast Polska dostała 44,9 euro. Polska dostała kwotę o 818 mln euro mniejszą, mimo iż dochód narodowy Polski jest niższy niż pozostałych krajów. Kredyty Europejskiego Banku Inwestycyjnego dla Czech, Słowacji, Węgier wynosiły 175 euro na głowę mieszkańca, dla Węgier - 130, dla Polski - 64. Po odjęciu kredytu powodziowego - 56,3 euro.

    Następnie. Pomoc Unii Europejskiej dla czterech krajów uprzednio przyjętych: Grecja, Irlandia, Portugalia, Hiszpania - średnio na mieszkańca w 1998 r. - 303,2 euro, Polska w ciągu 9 lat dostała 44,9.

    Handel zagraniczny. Nadwyżka handlowa Unii Europejskiej z Polską - 12 bilionów euro, z USA - 8,9 biliona euro, ze Szwajcarią - 7,8. Z Norwegią i Japonią bilans dla Unii Europejskiej jest ujemny.

    Proszę państwa, jest to dowód bardzo niesprawiedliwego traktowania Polski. Pytanie: Czy jest to słabość zespołu negocjacyjnego, który nie potrafi załatwić dla Polski takich samych warunków jak dla pozostałych mniejszych, słabszych krajów, mniej atrakcyjnych dla Unii Europejskiej, czy też jest to tak silne negatywne oddziaływanie i nastawienie Unii Europejskiej w stosunku do Polski? Chciałabym usłyszeć odpowiedź na to pytanie, bo mogą to być te dwa powody - trzeciego nie widzę - takiej nierówności w traktowaniu nas.

Przebieg posiedzenia