2 kadencja, 6 posiedzenie, 2 dzień (09.12.1993)
9 punkt porządku dziennego:
Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej, Komisji Polityki Społecznej oraz Komisji Ustawodawczej o komisyjnym projekcie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (druki nr 99 i 141).
Poseł Bronisław Komorowski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Z upoważnienia Komisji: Obrony Narodowej; Polityki Społecznej oraz Ustawodawczej mam zaszczyt poinformować Wysoką Izbę o przyjęciu przez komisje - przy braku głosów przeciw i tylko przy jednym pośle wstrzymującym się od głosu - poselskiego projektu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin.
Na posiedzeniu komisji sporo czasu zajęła dyskusja nad zapisem art. 6, określającym zasady waloryzacji świadczeń, i nad stopniem odmienności projektu ustawy od powszechnie przyjętych rozwiązań. Jednak nie zgłoszono wniosków o zmianę zapisu art. 6. Posłowie uznali, że - mimo zgłaszanych wątpliwości - ten artykuł stanowi o istocie i odrębności projektu ustawy. Ponadto za takim właśnie rozwiązaniem opowiedział się już Sejm I kadencji, uchwalając ustawę w maju bieżącego roku. Na posiedzeniu komisji zostały zgłoszone trzy wnioski mniejszości.
Pierwszy wniosek dotyczy zmiany treści art. 14 ust. 3 - przypomnę, że przepis ten ustala wskaźnik wzrostu wymiaru emerytury z tytułu zatrudnienia wykonywanego po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej. Zaproponowana zmiana ma na celu obniżenie tego wskaźnika z 1,3% na 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok zatrudnienia. Posłowie wnoszący o zmianę zapisu art. 14 motywowali ten zamiar m.in. tym, że wskaźnik 1,3% w systemie powszechnym liczony jest od przeciętnego uzyskiwanego w ciągu paru lat zarobku, a według dyskutowanego i omawianego dzisiaj projektu ustawy od uposażenia na ostatnim zajmowanym w wojsku stanowisku. Ponadto zwracano uwagę na to, że zapis tego artykułu jest odmienny od tego, który znajdował się w przyjętej przez Sejm poprzedniej kadencji ustawie. Pragnę jednak wyjaśnić, że z przepisu tego korzystać będą żołnierze zawodowi, którzy posiadają co najmniej 20 lat służby wojskowej i zostali zwolnieni ze służby przed osiągnięciem maksymalnego wymiaru emerytury. W przypadku podjęcia zatrudnienia - stosownie do założeń projektu ustawy - okres pracy liczony byłby wskaźnikiem 1,3; przy czym zaliczenie tego okresu może nastąpić dopiero po osiągnięciu przez emeryta wojskowego 55 roku życia.
Posłowie w trakcie dyskusji wskazywali na to, że przepis ten dotyczyć będzie praktycznie niewielkiej liczby osób, że jest on niespójny z uregulowaniami zawartymi w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników. Dlatego też w przekonaniu większości członków komisji okres zatrudnienia powinien być liczony takim samym wskaźnikiem, jak w systemie pracowniczym, tj. po 1,3%.
Drugi wniosek mniejszości, dotyczący art. 15 pkt 1, zakłada zaliczenie do wysługi emerytalnej okresów pracy przed służbą wojskową wg wskaźnika 1,3% za każdy rok zatrudnienia. Natomiast projekt ustawy, którą dzisiaj omawiamy, przewiduje, że emerytura będzie wzrastać o 2,6% wymiaru za trzy lata zatrudnienia poprzedzające służbę wojskową oraz o 1,3% za pozostałe okresy tej pracy. W trakcie dyskusji wskazywano, że istnieje konieczność powoływania do zawodowej służby wojskowej osób o specjalnościach deficytowych w wojsku, czyli takich, których po prostu szkolnictwo wojskowe nie kształci, a jednocześnie z odpowiednim stażem pracy, z dorobkiem, z doświadczeniem. Czynnikiem zachęcającym do wstępowania w szeregi kadry zawodowej dla tych osób jest m.in. przepis art. 15 projektu wojskowej ustawy emerytalnej. W wojsku, co prawda, dotyczyć to będzie stosunkowo niewielkiej liczby osób, przede wszystkim żołnierzy odbywających służbę kontraktową.
Problem ten w większym nasileniu występuje w Policji. Pragnę przypomnieć Wysokiej Izbie, że wkrótce będziemy też omawiali analogiczny projekt ustawy dla Policji i innych służb MSW. Warto, aby te rozwiązania były, jeśli nie w pełni jednakowe, to bardzo do siebie zbliżone.
Ze względu na powyższe okoliczności oraz na fakt, że przepisy emerytalne dla tych grup właśnie powinny być zbieżne, komisje uznały, że zasadne jest zachowanie w przedmiotowej kwestii dotychczasowego rozwiązania.
Ostatni wniosek mniejszości, dotyczący art. 20, mimo że nie został przez komisję przyjęty, po dodatkowych wyjaśnieniach ze strony posła wnioskodawcy wydaje się zasługiwać na życzliwą uwagę Wysokiej Izby. Porządkuje on i uściśla zapis artykułu, podkreślając obowiązek zapewnienia przez przełożonego warunków i właściwego nadzoru wykonania rozkazu przez podwładnych. Powinno to - zwiększając odpowiedzialność dowódców za wydawane rozkazy - przeciwdziałać ewentualnym poleceniom mogącym wywołać wypadki i choroby.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na zakończenie pragnę podzielić się przekonaniem, któremu dawali wyraz również w komisji posłowie, których stanowisko mam zaszczyt dzisiaj prezentować: Fakt wielokrotnego już dyskutowania i również głosowania ustawy emerytalnej dla żołnierzy zawodowych i ich rodzin, podczas 3 kolejnych kadencji Sejmu, stworzył szansę dla wyjaśnienia wielu - jeśli nie wszystkich - kwestii spornych i miejmy nadzieję, że obecnie zaowocuje to szybkim zakończeniem debat i po 3 czytaniu - uchwaleniem ustawy. Byłby to dobry prezent na zbliżające się święta Bożego Narodzenia dla tysięcy emerytów i rencistów wojskowych tzw. starego portfela. (Oklaski)
Przebieg posiedzenia