1 kadencja, 11 posiedzenie, 2 dzień (20.03.1992)

10 punkt porządku dziennego:
Interpelacje i zapytania.

Poseł Marian Żenkiewicz:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Właściwie miałem dwa zapytania i kolejność odpowiedzi na te zapytania była związana z ich treścią. W związku z tym, że dzisiaj mogę uzyskać tylko odpowiedź na moje drugie pytanie, zmuszony jestem, jako wprowadzenie, przypomnieć również, czego dotyczyło pierwsze pytanie. Podczas debaty na 7 posiedzeniu Sejmu ówczesny wiceminister finansów nie mógł udzielić mi odpowiedzi na temat zasad funkcjonowania wywiadu skarbowego. Wywiad ten zgodnie z art. 36 i 37 ustawy o kontroli skarbowej z dnia 28 września ub. r. ˝uzyskuje, gromadzi, przetwarza informacje o dochodach, obrotach, rzeczach i prawach majątkowych podlegających kontroli w celu ustalenia należności˝. Zgodnie z pkt. 3 i 5 tego artykułu organy kontroli skarbowej mogą korzystać z pomocy osób nie będących pracownikami tych organów, przyznając tym osobom wynagrodzenie z tzw. funduszu operacyjnego. W związku z tym obserwuje się ostatnio znaczny wzrost liczby informacji zarówno wiarygodnych, podpisanych, jak też i brutalnych niekiedy w swej treści anonimów.

    W związku z tym stawiam komisarzowi generalnemu, inspektorowi kontroli skarbowej i ministrowi finansów następujące pytania.

    Kiedy zostaną określone przez ministra finansów zasady tworzenia i gospodarowania funduszem operacyjnym? Czy będą one miały charakter poufny, czy będą też udostępnione opinii publicznej?

    Przypomnę, że ustawa uchwalona została 28 września ub.r., natomiast zasad, o których mówię, minister finansów jeszcze nie opracował.

    Po drugie, jakie mechanizmy zostaną stworzone w celu ochrony uczciwych obywateli przed niesłusznymi i niesprawiedliwymi oskarżeniami oraz przed ewentualnymi przykrościami z tytułu postępowania wyjaśniającego?

    Po trzecie, jakie będą kryteria umożliwiające informatorowi ubieganie się o wynagrodzenie za przekazane informacje i jakie mechanizmy będą stosowane w celu przeciwdziałania ewentualnym nadużyciom?

    Po czwarte, jaka będzie wysokość indywidualnego wynagrodzenia i jak będzie ono określane? Czy podjęto próby oszacowania ewentualnych korzyści skarbu państwa z tytułu wprowadzenia tego systemu?

    I teraz zapytanie do ministra sprawiedliwości, które wiąże się z postawionymi przed chwilą pytaniami.

    Po pierwsze, jak praktycy i teoretycy prawa oceniają fakt formalnego powoływania instytucji płatnych donosicieli? Czy rozwiązanie to nie uwłacza godności naszego narodu i państwa? Czy rozwiązania takie są powszechne w nowoczesnych systemach prawnych państw demokratycznych? Czy rozwiązania takie są zgodne z polską tradycją prawną?

    Po drugie, w jakim stopniu rozwiązania te mogą zagrażać interesowi uczciwych obywateli, którzy poddawani być mogą procedurom sprawdzającym i śledczym na podstawie nie sprawdzonych lub fałszywych donosów?

    Po trzecie, jaka jest praktyczna skuteczność tego typu systemu? Czy nie spowoduje on negatywnych zmian w mentalności części społeczeństwa, które mogą okazać się szczególnie niebezpieczne i złe w wypadku sytuacji nadzwyczajnych w państwie?

    Będę zobowiązany panu ministrowi za wyczerpującą odpowiedź w tej sprawie.

Przebieg posiedzenia